BAB V. PENUTUP
B. Saran
Penelitian tentang mitos Rombiya dalam upacara Nopahtung suku Dayak Uud Danum yang mencakup kajian struktur dan fungsi ini diharapkan dapat
dikembangkan lebih luas lagi oleh peneliti selanjuntya. Peneliti lain hendaknya meneliti menggunakan sudut pandang yang berbeda misalnya meneliti mantra yang terdapat dalam upacara Nopahtung. Peneliti lain juga hendaknya meneliti lebih lanjut mengenai majas maupun gaya bahasa yang digunakan maupun kajian pragmatik seperti daya bahasa, isi tuturan, makna tuturan, dan daya bahasa.
DAFTAR PUSTAKA
Bugin, Burhan H.M. 2011. Penelitian Kualitatif Komunikasi, Ekonomi, Kebijakan Publik dan Ilmu Sosial Lainnya. Jakarta: Kencana Prenada Media Group. Danandjaja, James. 1997. Folklor Indonesia: Ilmu Gosip, Dongeng, dan lain-lain.
Cetakan V. Jakarta: Pustaka Utama Grafiti.
Departemen Pendidikan Nasional. 2008. Kamus Besar Bahasa Indonesia . Edisi ke-IV. Jakarta: Gramedia Pustaka Utama.
Endraswara, Suwardi. 2013. Metodologi Penelitian Sastra Epistemologi, Model, Teori, dan Aplikasi. Yogyakarta: Center for Academic Publishing Service. Leba, Yoseph Karolus. 2013. “Tradisi Reba: Mitos Genealogis, Proses Ritual,
Makna dan Fungsi Reba bagi Masyarakat Ngadha di Flores, NTT”. Skripsi. Yogyakarta: Universitas Sanata Dharma.
Liman, Monika Martha Ose. 2013. “Sastra Lisan Lamabaka Kecamatan Wulandoni Kabupaten Lembata; Klasifikasi dan Analisis Fungsi bagi Masyarakat”. Skripsi. Yogyakarta: Universitas Sanata Dharma.
Mihardja, Ratih. 2012. Buku Pintar Sastra Indonesia. Jakarta: Laskar Aksara. Nurgiyantoro, Burhan. 2005. Sastra Anak Pengantar Pemahaman Dunia Anak.
Yogyakarta: Gadjah Mada University Press.
Pudentia MPSS/Editor. 2015. Metodologi Kajian Tradisi Lisan Edisi Revisi. Jakarta: Yayasan Pustaka Obor Indonesia.
Ratna, Nyoman Kutha. 2011. Antropologi Sastra Peranan Unsur-unsur Kebudayaan dalam Proses Kreatif. Yogyakarta: Pustaka Pelajar.
Sarumpaet, Riris K. Toha. 2011. Sejarah Kesusastraan Melayu Klasik, Dr. Liaw Yock Fang. Jakarta: Yayasan Pustaka Obor Indonesia.
Siswantoro. 2010. Metode Penelitian Sastra Analisis Struktur Puisi. Yogyakarta: Pustaka Pelajar.
Sudjiman, Panuti.1988. Memahami Cerita Rekaan. Jakarta: Pustaka Jaya. Sugiyono. 2012. Memahami Penelitian Kualitatif. Bandung: Alfabeta.
Susanto, Hary. 1987. Mitos Menurut Pemikiran Mircea Eliade. Yogyakarta: Kanisius.
Sutopo. 2006. Metodologi Penelitian Kualitatif. Surakarta: UNS Press.
Waluyo, Herman J. 2011. Drama, Teori dan Pengajarannya. Yogyakarta: Hanindita.
Yapi Taum, Yoseph. 2011. Studi Sastra Lisan: Sejarah, Teori, Metode, dan Pendekatan Disertai Contoh Penerapannya. Yogyakarta: Lamalera.
Lampiran I Daftar Informan
1. Narasumber yang Menguasai Sastra Lisan dalam Upacara Nopahtung Nama : Jetai (Pemimpin Upacara)
Umur : 72 Tahun Pekerjaan : Petani
Alamat : Dusun Makuk Amat, Desa Baras Nabun, Kecamatan Serawai, Kabupaten Sintang, Provinsi Kalimantan Barat.
2. Narasumber yang Menguasai Sastra Lisan dalam Upacara Nopahtung Nama : Umik
Umur : 83 Tahun Pekerjaan : Petani
Alamat : Desa Koremoi, Kecamatan Ambalau, Kabupaten Sintang, Provinsi Kalimantan Barat.
3. Narasumber yang Menguasai Sastra Lisan dalam Upacara Nopahtung Nama : Tambe
Umur : 85 Tahun Pekerjaan : Petani
Alamat : Desa Kemangai, Kecamatan Ambalau, Kabupaten Sintang, Provinsi Kalimantan Barat.
4. Nama : Yelani. Umur : 50 Tahun Pekerjaan : Petani
Alamat : Dusun Makuk Amat, Desa Baras Nabun, Kecamatan Serawai, Kabupaten Sintang, Provinsi Kalimantan Barat.
5. Nama : Tembai Umur : 32 Tahun Pekerjaan : Wirausaha
Alamat : Dusun Mankuk Amat, Desa Baras Nabun, Kecamatan Serawai, Kabupaten Sintang, Provinsi Kalimantan Barat.
Lampiran 2
Transkripsi Mitos Teks A
Adat uran ngeing hen etok puk nah, ngawak puat jaot iyam kanik. “Iyam kuk!” hen Rombiya. “Iyam kuk botuhkoi cok ngomosai urun cok bodagang bojurik, moros kuhung kuk kak. Ngomosai urun cok bodahkang mahik-mahik, ahkuk erek kuk mindak ondo,” hen Rombiya. “Kanik mocon bang rowuk kak ahkuk tuh.”
Ngondoi kanik nah hen Rombiya tuh rih, inang amang ah iyam kanik, ngondoi kanik hen amang ah inang ah cok iyam kanik, koratuh nah nuro-nuro iyam touk nyorung-nyung.
“Ahkai, bokah nah nanyam ah kuk ngonih urun cok ngisok ngoruh nuro-nuro, tunah atuh kak atuh aoh yarok duok kuk hinok.” Hawun hioi, “Nihak kak ahkuk ngomosai Awak Kesanduk. Iyam ahkuk bo’ok, iyam buah ondo. Mocon untuk rowuk kak ahkuk. Ngomosai urun koratuh rih ahkan ngomo’ok ahkuk kak. Ngasang dok bodagang bojurik, ngasang dok umbak ngona’ag ang,” hen Rombiya. “Erek kuk, hinak ahkuk ngomosai awak kak. Iyam kuk bo’ok-bo’ok, mocon bang rowuk nah kak ahkuk.”
Bokorungok inang amang ah, ngonih iyok koro atuh rih. Mirak kak kotai ah ahkuk cok arok nah hiang tok atak ngitot. Koderih kak anuk tuk poh cok uhcan bahiw nahpik atak tok nokuk juoi bo’oi urun cok tohkok nah anan iyok tuh.
Ngitot nokuk anai bahiw nahpik tuh, beteng Awak Kesanduk napak arut ah, bo’oi rowuk hegup-hegup nguan arut. Iyarok gawiw ah bohkon.
“Eh hen ohcin tuk tuh nyangit ngorasik ahkuk, kanik peh heak urun ahkak kuk?” “Arok urun ngisok ah rih, iyam kanik puruh ah nah erew ah. Kanik ah arah ihkok nah cok bokenak hiou. Iyam iyok bo’ok mindak ondo.”
“Iyok,” he ah. “Ngondoi ngeing erih burik horuk. Ta’ang kak ondo ihik.”
Burik nokuk rowuk, ondo tongirah kak. Hawui morisak jarak ah cok tonyokawit ah nuk tohun rowuk. Ngohiroi nuk sopajan morisak nohtok yarok. “Iyarok ombai koro ah. Na’ah jorahak kuk kak.” Hawui na’ah jorahai ah cok hawoi rio jok noh.
“Nokuk amoh peh hiom muk ahkak kuk rih?”
“Ahkan torok monyarak, bohkon nanyam tok cok atak korejak iyarok horang ah. Iyarok kak huriw ah,” hioi.
“Iyok,” hen jorahai ah ahkan dorok monyarak.
Tahkan cok turak tahkan torian cok morak-morak torawuh jarak. Monuk dorok, punak iyam arik tongocin. Juoi kak juoi dorok tuk rih, a’ang nonyok -nonyok bo’oi rowuk Rombiya tuh nai. Ngonih-ngonih anak kinyam bo’oi rowuk tanak uwung dih, mucak tanak mucak korawuk ahkan ajam dok.
“Arak nah!” hen tongai dok cok hajok hik. ”Burik nai! Iyam kam ngonih ah Rombiya jorik ngomosai Awak Kesanduk dih? Ihtok burik nah, cohit nah ondo dih.” Burik nah idok hik poh, ondo pun cohit.
“Eh.. tu’uk nah ngeing erih hom? Pondarak kuk barik ondo ucan bahiw nahpik marom ah.”
“Torok burik kanai!”
Hawun dorok nokurang arut dorok burik nah. Ocin dorok hik tuh punak arok, a’ang iyam arik buhang, suang nuro.
“Ihkok nain dih ngindoi ohcoh nah unuk anai arak ihkok jok burik nokuk emuk nah bah. Ahkam muk umbak muruh ngonah, nisit ngorasih ocin!”
“Iyok,” hen jihpoi ah tuh. Hawui ah marak inang ah nah.
“Muruh nah, arak muruh cok koik jok inang. Muruh cok hajok tuh. Tona’ah kapung nuk rowuk tuh nain,” he ah. ”Kuman borum ohtoi, boringuk kak nanyam kuk umbak idok,” hioi ah tuh. “Atak cok ngaluk nguan arut kuk rih iyam kak touk nyoriat.”
Koderih kak anak kinyam cok nuk rowuk nih, hawoi monus ngorasih arop dok. Umot dok monus ngorasih arop dok dih hawun dok turus nyariw. Johcoh rowuk hawun dok kuman borum nuk edok tuh rih, tiruh karing nah tonguai. Dorok hik hamang kak johcoh a’ang torian jok, nyuhko arut hawui ah turus nusuk ah. Nguhik ngindo dorang ba’ah rihkok ba’ang arut jok nih dorang baras tuh. Kawui ah jok turus nuhkat nah rih, johcoh rowuk turus ah morasih ah.
Inang ah tuh muruh barik, iyok tuh cok muruh konah. Ngohtah morasih hawui ah nguhik ah turus ah nindan ah. Tojah nah uruh hik ah hawui ah nonyuk nyahang konah ah. Nokurak nokarik ah buan tamam pios. Was mosak nah hawui ah ngahkit ah horuk iyok ah, umot nah iyok ngahkit ah hawui ah ngahtang ah. “Inun nah ta’ah tepuk kuk cok janyak-jonyok?” hen dorang kawai jorahai ah. ”Jok cok ngonyonyok-ngoyahkek kawak kuk kai tuh. To’ok ihtok turak!” Turak bihit ah tongai ah, hawun dok nokuk anan, nokuk iyok tuh.
“Inun peh cok ta’ah muk cok janyak-jonyok jok rih?”
“Ahkuk na’ah ihkam ahkan kuman. Ngonuk ocin ahkuk hik rih,” he ah. ”Hawun boringuk nanyam kuk kanik bohawung umbak ihkam, mocon bongok kuk,” hen Awak.
Inun cok morap idok hik tuh hawoi cok tuot kuman. Inun peh daro kotahiw ah, koro kak bangok buruk nah idok hik tuh. Tuot putung tuot putung idok hik tuh, kuman cok kojahpak-kojamek.
“Arak tasok buho ihkam tuh rih,” he ah. ”Umot ihkam kuman dih nyorong nokuk rowuk hinok nyihpak-nyomahkuk.”
Koderih kak inyah hik boh. Cok pongok nyipot barik konah, cok mohpas ngorasih saoh. Idok cok horuk hawun dok tuot nyihpak-nyomahkuk nuk konahak nah.
“Anuk.. ahkuk rih cok sekurang nah ahkuk na’ah ihkam kuman borum, nyihpak nyomahkuk. Arok kak urun cok jorik ngomosai ahkuk ngening ah. Erih nah cok poduruk kuk umbak ihkam dih. Bo’oh angar ah hen ihkam?”
“Ih.. yarok pongosarak bih. Erih kak cok pios, arok urun cok kanik ihkok rih ahkan dahang muk. Daripada nuro bongom.”
Hawun inang ah cok nguhkoi pahtik ah nai, a’ang soroh sariw, a’ang cok kain kisok. Koro syarat etok tuh noh. Kain kisok jok cok tongorupuk ah umbak sambon hawui ah cok morosoh ah umbak rawai. Undak saruk ah arok, sariw ah dorang tisim koram. Umot erih nok,”Umot nah koripos kuk rih. To’ok! Monyih ondo boroang. Ahkan tok turak un tuh nah!”
Iyam marok kotahiw ah hawui ah, cok kanik turak umbak, cok iyam kanik tohtah. Arok cok ahtin arut cok koik arok cok ahtin arut cok hajok ahkan Rombiya taput idok nain, iyok kak hen dorang kaban jorahai ah jok. Hawun hawoi jahkat ba’ang arut nai.
“Anuk kok jihpon, ngindoi was ohcoh nah unuk torian Rombiya nain numos ihkok notahcuk kain tambong putung. Ngindoi kanik he ah ahkai ah huntuh nah, ngindoi bere ah ahkan tok ta’ai ah.”
“Iyok,” hen jorahai ah tuh.
Inun peh kotahiw, etok cok horang icok kotanjung kak hawui ngapat unuk torian Rombiya. Hawun dok nyuhkau arut, hawun dok nuhkat turus notahcuk sajah jok nokuk Amang Sawang Parik tambong putung.
“Anuk ahkuk hik cok nuhtui iyam borambung ondo. Cuhun Awak ngisok ihkok, ngindoi cok kanik Rombiya nganik ah huntuh nah. ngindoi berek dih ahkan kai pohos burik huntuh nah.“
“Iyam marok ponyarak ai,” hen Amang Sawang Parik. “Ohtoi kak horuk nyihpak -nyomahkuk, ahkuk kanik turak nokuk putung hik!”
Hawui ah turak nokuk putung, beteng amang dorong inang Rombiya hokomongon kisok oruh tuh kak.
“Iyam ta’ak kuk beh ngeing ah nai kisok Rombiya, ngindo tongoharang kuk iyam hem muk pu’un konoi. Yarok cok tongisok korok cok okok tuh, ngisok Rombiya nai. Iyok cok ngomosai. Hajok ombuk nah iyok rih, iyok nah cok bopihkir.”
“Tuh kisok Awak dih Rombiya! Cok kanik ngomosai iyok hem, ahkam muk ngomosai iyok. Ngindoi berem muk ahkam muk ngomerek ah hun tuh.”
“Marok auh kuk,” hen Rombiya. ”Was auh kuk nah marom, iyam icok iyam icok ahkan kosarak kuk. Ahkuk yam ngomosai rih koratuh, ngomosai Awak morong ahkuk. Erih auh kuk marom noh,” hen Rombiya.
Hawun dok cok inun peh kotahiw, turus nah inang Rombiya cok nawan kak urak manuk, sawang semerum ah. Hawui ah turus ngahpik tohun rowuk. Jarak tonihkas, manuk urak umot nah.
“Haih.. nyuhuk dok nuhkat nah!” Burik nah Amang Sawang Parik tuh.
Mosuruh iyok, iyam kotahi ah hawui ah burik. Iyok ponitoi kotambong putung kak nokuk Rombiya nai rih. Nun cok kawan rio hik nuhkat tahkan ba’ang arut dih. Morap. Arok cok horuk, arok cok pongok, arok cok borihkat-borihkut idok nyaran dak tetu etok cok kawan rio. Johcok nah anan tuh, turus motonduk koratung unuk ah tuot noharep ponyihkuk nai. Erew noharep cok boroang tok noh bosai Rombiya tuh terek tirik kak cok jora’ak buru’ ang tokang ja’ai ah tuh. Buro tunding riko ah hik botatuk. Hawun toturus notuot arop ah hawun ah namit sawang tuh.
“Amoh nah ihkok nih Rombiya? Ohtoi nah bosai muk rih.”
Turus nuot arop ah anan, ngandah ngokok kak iyok hik. Hawun Amang Sawang Parik namit manuk, turus nyahkik dorok nah mohpas ah. Mot mohpas ah, mohpas nokuk komarop ah nai horuk uwas komarop nokuk osok ah nai. Mot iyok mohpas nokuk osok ah nai hawui ah nyomorih ah nai manuk. Mot iyok nyomorih ah hawui ah nyahkik dorok nai, mot nyahkik hawui ah mohtong siro dorok turus ngomuran sawang semerum dorok rih.
Koderih kak jok urun cok muruh marap jok, hawoi endoh korejak gawin dok. Arok cok muruh, arok cok nganas cok tongomorum dok nih. Inun peh arok kotahiw ah etok. Etok arok korunon ah hawun dok cok turus, umot tongi’it dorang somurut tongomorum nih turus ngohtah norok ah. Aiw nah cok ahkan ukuk cok edok, aiw nah cok etok korunon ukun ponguman dok tuh. Iyam maro ponyarai ah, kotahiw ah hawun dok muruh nyukuh ah, huriw ah kohtah koruhkuh ah hawun dok cok nohpung dorang cahang tonyuk ah sodorai hendak ah. Nahpuk dorang
pokahkas ah buan pios hawun dok nguit nokarik ah, ngahkit ah nah cok ukun sawang hawun dok ngocahkah ah otuk uran cok tona’ah dok kuman borum. Ngahtang ngoriting ah, nyorongin ah nai. Na’ah idok nai kuman borum, aiw nah unuk dok kawan rio hik somihit tok korunon tuh dok cok kuman nih. Kuman jakak tisai borai amoh cok tongohuang, umot dok hik inang Rombiya nocahkah nyopiring nokuman dorang semerum dok nih horuk. Mot dok nyurung ukun ponguman hawui ah kuman borum nah urun arok hik ah, dorong rio jok nih koderih kak. Hawoi aiw, dok kuman borum. Dok cok tiruh tongomarek, dok cok monyun tona’ah tononyang tonohkun. Mot kuman jakak borai, bokah nah oman dok bosuh rotus nah. Hawun dok nguhik ngoruhkuh nah idok hik, mot jok hawun dok hopahkat nai.
“Haih..” hen Awak Kesanduk. ”Beh koro cok ketok hik nih? Ngidoi hawoi umot nah ihtok kuman rih ahkan tok burik nah.”
“Umot noh,” hen kawai jorahai ah hik tuh.
“Eh.. ngokok nah ngeing muk bosai Rombiya?” hen inang Rombiya. ”Mai nah peh ihkam ngeing erih rih? Iyam na’k mocon kotorok? Moh hioi nah joraham meh jok burik.”
“Iyam ta’ak kuk minak, paring cok ponokarak kuk rohpo rowuk kapung ekai ja’at. A’ang jok tarai rosung aruk mahik cok burik ahkuk hik uras-uras. Yarok ohcoh kuk tahtot, nohtak kak pokarak jok nah ahkuk cok janyak-jonyok rih.” hie tuh. “Yok,” hen inang Rombiya. ”Ngindoi ngeing erik nak tongipos pokajan muk Rombiya!”
“Koderih Rombiya hik,” hioi. ”Ngindoi cok ngomosai ahkuk hik, taput ahkuh nah iyok. Ngindoi cok iyam ohtoi nah iyok.”
“Arah ngomosai nah ahkuk, ngasuk bosai kuk nah. Bongok kuk nuro.” hen Rombiya.
Rombiya hik ngoripos dorang ahtin pokajai ah, ang jok barik konah ah.
“Arak nah nohtah ah dorang barik konah hik ah, tisak ukum muk rih ngoniw ah.” hen inai ah tuh.
“Arak ihkok turak bongom muk,” konoi hen inang ah tuh. “Ngoniw ah kak arik muk tuh.”
Kanik turak iyok hik tuh dorok korunon humbak umbak idoh. Turak nah iyok a’ang sarak nah pongomok ah. Paksak turak cohit atuh nah. Nun idok tuh, mosuruh nah.
“Ihkok dih arak tuot san ang sarai. Tuot ang tohui ah nah nain, pai mihkoh umbak kurang karik.”
“Iyok,” hen Rombiya.
“Morap idok ngawuih hik. Mahik cok cohuk kak. Ang murik kak cok nenih nohuruk kak, iyarok kosorewet tok.” hen Awak kan Rombiya. “Morok nain arak heran bongon morok bah! Ahkuk rih napak arut kuk bo’oi rowuk,” hen Awak. “Borok ngapat rowuk cok hacok a’ang tohun. Cok pihtuk bo’oi, pihtuk juoi jok nah kawan tuh noh. Rowun endoh, a’ang koik sumbuk ah. Cok hajok sumbuk ah
rih aik kuk ah, cok rowuk hajok rih.” hen Awak. “Ahkuk dih napak arut kuk, iyam touk nyorung. Morok anan noh. Arak heran umbak arop morok, ngunag dorang ukun ponguman morok anan nah. Tiruh karing anan nah monyakak borai huang meh nai.”
“Iyok,” hen Rombiya hik tuh. Inun peh arok alang ah. Kawui ah cok turak nah nokuk anai.
“Tuh poh inang, yamarok alang ah. Inun peh tongurah tok nai? Tuh nah cok tongurah tok rih.”
Nyoronong rowuk nah cok boruhang borasih monyakak borai, ngahpik kacang ngatung korombuk ang cok ngihih ahtik cok tumbuk-tumbuk. Ngandah huang ah nohtok ah, marok alang ah nai.
“Ahkai-ahkai,” hioi ah. Icok tuh hik morungok kak iyok hik boh. Rombiya tuh ngandah taman unuk ah nih. “Ang punak cok pios,” he ah. ”Inun nah peh cok tongurah tok,” hen Rombiya. Borukang iyam kota’an nah iyok tahkan ponuat ah. Totiruh nah iyok. Bototiruh nah icok koromik-romik atuh, orai nah nanyam kombuk noromik hawui ah tokuat.
“Ah.. totanoh nah poniruh kuk rih,” boroang nah ondo. Kuat he ah notongas, botopokuk kuhung ah rih nuk topajan. Bokosikik-sikop nah nanyam ah.
“Beh ang rih bih, noparik ahkuk kak! Inun nah nanyam erih rih? Dawak kuk morong nah unuk torok nih. Mbai peh noromik nih tamam?”
Icok ondo atuh nah, borouk nah nanyam pongomok ah. Kawui ah cok morukai moruat, ang cok unuk dok muruh iyarok, unuk dok ngorih yarok.
“Ang nah cok nguang torok hik, bohkon nanyam ah!”
Kuman barik cok bohatin dorok kanai dorok tuh. Hawui ah kanik ngindo tatoi dorang bukus ah ahkan ngorih nguhik tongok iyam tai ah amoh unuk kurah ah. Ang unuk punak uwang kodiring.
“Kai.. ang nah torok nanyam hik tuh kok!”
Koratuh nuro, ngindoi ngoromik pari pindong ahkan dorok. Boroang ngindoi hondo kak. Ngindoi pindong yarok nah sumbuk koro noromik pahtuk ah romut. Kuman barik konah cok bohatin dorok marom kak. Bajuk bo’oih nah, arok horang sahpo tahkan anan nah iyok ngomohuih ah. Iyam nah idok kuman. Koratuh nuro nah koruok kotoruk kohopat korimok, bokah nah koratuh nuro. “Kai.. ang tu nah anak tuh kok. Borouk nah nanyam ah iyam ta’an tok kuman. Ujan arok tok ngonih ohtuh ah kak. Iyam ta’an tok ngosuruh, boroang ondo mahik-mahik. Ang tuk nanyam ihik. Ngindoi hondo ngoriak ngoraik nah iyok hik tuh, ngorang notohkang dorang dinding ang sahpo tuh.” Nguai ah ewak hik ah tuh tapi iyam duoi ah.
“Nun koro torok? Morisak toi koputung iyam ta’ai ah boruak. Nokuk putung iyam ta’ai ah boruak.
“Eh.. ang torok tuh. Atak ngarot nyam tuh, monus iyam ta’an tok mosuruh nokuk tanak iyam ta’an tok. Nenih arok jaran tok, un tuh yarok nah.”
Ngonih cok ngotohkang ngotohkup hawun tomarang hen rio tahkan tambong putung.
“Ih nai, mai peh ocin tuh touk nyaran nuhkat mosuruh nuhkat mosuruh johik jok rih? Ba’ak nah torok.. beh peh koro kuk umbak ah bih. Toi, nongak kuk putung iso muk dih! Ahkak kuk munuk iyok.”
“Iihhh.. inun nah peh tonguam muk ahkan munuk ahkuk dih?” hen Suit
“Peh koro ah emuk to’uk ihkok nuhkat mosuruh kaik kuk iyam,” hen Rombiya
“Ngindoi ihkok cok jorik mosuruh marak ahkuk pios-pios, arak cok ahkan munuk ahkuk dih. Rio inik tahtuk muk ahkuk dih, iyam kak borawo mahpah.”