In die geval van die brandersone-uitlaat is Rhodamien Book by die fabrieksuitvloeisel gevoeg om die verspreiding in die brandersone rondom die uitlaat te moniteer. Die aanvanklike verdunning speel die belangrikste rol ten opsigte van die vernietiging van mikroorganismes teenwoordig in riooluitvloeisel wat in die mariene omgewing gestort word. Fekale streptokokke, Clostridium perfringens, Candida albicans en kolifaag blyk die geskikste te wees om fekale besoedeling in die mariene omgewing te moniteer.
Die aanvanklike verdunning is die belangrikste faktor om 'n vermindering in die aantal bakterieë in die mariene omgewing te bewerkstellig. Die uiteindelike sukses van 'n mariene afvoer is direk afhanklik van die verdunning wat in die mariene omgewing bereik kan word. Die mate van besoedeling word bepaal deur die totale aantal indikatororganismes wat in die seewater by die uitlaat voorkom.
Koëffisiënte wat die dood van mikroörganismes in die mariene omgewing beskryf, is gebaseer op baie lae of geen sterftesyfers. Die doel van hierdie studie is: i) om meer akkurate sterftesyfers van mikroörganismes by die riooluitlaat in die mariene omgewing te bepaal. ii) vergelyking van voorspelde waardes van die verdunnings- en verspreidingsmodel met die werklike mikrobiologiese kwaliteit. iii) vergelyking van die dood van 'n algemene indikator, naamlik fekale koliforme bakterieë, met die dood van fekale streptokokke en kolifage.
Werkplan
Die resultate van hierdie studie kan verseker dat die regte indikator organismes gebruik word om die gehalte van seewater by swemstrande te moniteer. Dit sal weer verseker dat daar nie gesondheidsrisiko's by swemstrande ontstaan as gevolg van die teenwoordigheid van patogene organismes en virusse nie. Daar is gepoog om die data van beide studies te integreer on sodoende die beste evaluering te verkry.
Hierdie verhandeling verskaf 'n oorsig van die literatuur oor die dood van mikroörganismes in die mariene omgewing, en beskryf ook 'n aantal verdunningsstudies wat in die laboratorium en op volle skaal in mariene afsetpunte uitgevoer is. Die relatiewe belangrikheid van faktore wat die dood van mikroörganismes in die mariene omgewing beheer, word beklemtoon.
Inleiding
Alhoewel die soutgehalte van seewater 'n nadelige uitwerking op bakterieë het, speel bykomende faktore 'n belangriker rol in die dood van bakterieë in die mariene omgewing. In die teenwoordigheid van organiese materiaal met 'n toename in soutgehalte en 300/00) is 'n afname in groei gevind. In die afwesigheid van organiese materiaal het seewater met 'n soutgehalte van 0 en 30% dieselfde kiemdodende effek gehad en gevolglik was die sterftesyfer dieselfde by alle konsentrasies.
Hy het tot die gevolgtrekking gekom dat sedimentasie en osmotiese skok verantwoordelik was vir die verdwyning van parasiet-eiers in die see en vir verdunning. Die term T900 (tyd benodig om 90% dood in die donker te bereik) word in hierdie studie gebruik om die T90-waarde in die afwesigheid van sonlig voor te stel. Die aantal bakterieë en virusse is laer in die somer as in die res van die jaar.
Die dood van alle kulture was baie vinniger in sonlig as in duisternis. In seewater in die afwesigheid van sonlig het die T90 vir fekale kolivorme gewissel van 21 tot 48 uur, en vir fekale streptokokke van 36. In seewater in die afwesigheid van sonlig het die bakterieë op dag 2 en 3 gesterf.
Sonstraling is verreweg die belangrikste faktor en is verantwoordelik vir die hoër dag-afsterwingtempo (100 keer vinniger by 20QC) in vergelyking met die nag-afsterwing. Volgens Borrego en Romero (1983) is die intensiteit en duur van sonstraling die hooffaktor wat verantwoordelik is vir die dood van mikroörganismes in die mariene omgewing. Die funksionering van die bakteriofaag in die see behels faktore wat moeilik of onmoontlik is om te bepaal.
Dit is baie duidelik dat die afstelWe in die lig baie vinniger as III die donker is. By 25% seewater is die oorlewing van bakterie€ die beste en afsterwe neem toe soos die konsentrasie verhoog. Die T90 in direkte sonlig is <2 uur terwyl dit in die afwesigheid van sonlig uitermate wissel (>35 dae).
Enterokokke IS 'n beter aanwyser as kolivorme van rioolbesoedeling in die mariene omgewing. in) Dermvirusse en bakteriofage. Die aanvanklike verdunning speel die belangrikste rol in die vernietiging van mikroörganismes wat teenwoordig is in afvalwater wat in die mariene omgewing gestort word.
InIeiding
Eksperiment Vyf: Spoorderstudie met Rhodamien B by 'n anandige seeuitlaat
Die konsentrasie van die spoorder is vervolgens gemeet waama die verdunning bepaal is deur dit te vergelyk met die konsentrasie van die Rhodamien B in die pyplyn self. Hierdie is 'n herhaling van die vorige eksperiment om vas te stel of die resultate mekaar ondersteun. Dit is heel moontlik die gevoIg van die korter tydperk waaroor die toets uitgevoer is.
Rodarnin B is in die riool by die pypleidingskag vrygelaat. Hierdie skag is sowat drie kilometer weg van die mond van die uitlaat, sodat die saampersing goed kon plaasvind. 90 liter seewater is van elk van die punte op 'n afstand van 50 en 100 meter en in twee geneem. Houer A het 90 liter seewater vanaf die 50 meter merk bevat, terwyl B seewater vanaf die 100 meter merk ontvang het.
Die resultate het die volgende getoon: i) Soos reeds deur laboratoriumtoetse vasgestel, is die verdunningsskok verantwoordelik vir die groot vermindering van die III aantal bakterieë. Alhoewel dieselfde gedrag by die 100 meter merk waargeneem is, was dood stadiger en T90 is nie bereik nie. uur, 11,25% van die organismes wat na die verdunningsskok oorgebly het, het oorleef. In die geval van virusse het die resultate dieselfde gebly na die verdunningsskok by die 50 en 100 meter merk.
Riool het blykbaar meer voedingstowwe as riool vir organismes om te oorleef. Die resultate van die laboratoriumstudie word ondersteun deur verskeie ondersoeke wat in die literatuur beskryf word. Hierdie verdunningsskok hou nie verband met die soutgehalte van die seewater nie, aangesien verskeie navorsers, soos gevind in die literatuurstudie, gedemonstreer het dat oes in kunsmatige, gefiltreerde en geoutoklaveerde seewater.
Hierdie resultate gee 'n aanduiding dat wanneer 'n uitval ontwerp word, daar met 'n redelike mate van sekerheid (99%) aanvaar kan word dat die inaktivering van sekere bakterieë soos fekale koliforme en fekale streptokokke twee tot drie grootteordes groter is as die en die verwagte verdunning. Dit is baie duidelik in al die eksperimente gevind dat daar geen verband tussen die voorspelde en die werklike aantal bakterieë was nie. Die resultate van die eksperimente het ook gewys dat wanneer daar dood is, die koliforme eerste verdwyn.
Verdunning
Sonlig
Die sarnestelling van die uitvloeisel is baie belangrik aangeslen daar gevalle kan voorkom waar die voedselinhoud genoegsaam is om lewe van die organismes te onderhou.
Indikators
Pennitte
Significance of diurnal variations in fecal coliform kill rates in ocean drain design. Survival of bacterial indicator organisms and enteric viruses in Mediterranean coastal waters near Tel-Aviv. Decay of microorganisms in the marine environment. Institute of Water Pollution Control Symposium on 'Disinfection of Water', CSIR Conference Centre, Pretoria.
Ad hoc investigation of the occurrence of faecal coliforms in the vicinity of the Camps Bay sea outlet!, Annex B, Measurements of initial dilution of a liquid effluent, WRC Report No. Survival and viability of non-culturable Escherichia coli and Vibrio cholerae III Estuarine and Marine Environment. Monster Tyd Temperature Dilution Fekate Verc:l.r'nh-.g Fecal Verdl.lY'ling (OC) cat ivorm according to streptococci according.
EKSPERIMENT TWEE Fekale kolivorme
NA VERDUNNING IN DIE LABORATORIUM
EKSPERIMENT TWEE Fekale streptococci
LABORATORIUM
Dood met tyd by BOOOx verdunning FIGUUR 5b: DOOD VAN FE KALE STREPTOCOCCI MET TYD NA VERDUNNING.
EKSPERIMENT VYF Fekale kolivorme
