Kampung Terian indah desanya, Hinggakan hatiku terpaut disini, Di dalam hati tidak akan ku lupa, Bagaikan tali tersimpul mati.
Di sebuah kampung yang terletak di tengah-tengah hutan rimba ada sekumpulan masyarakat yang hidup dengan aman dan damai. Kampung ini dalam Daerah Penampang dan terletak di sempadan Taman-Taman Sabah. Pekan Donggongon merupakan bandar yang terdekat iaitu kira-kira 35 Kilometer melalui jalan darat. Kampung ini tidak mempunyai kemudahan jalan raya dan penduduk hanya berjalan kaki melalui jalan lorong yang biasa digunakan oleh penduduk kampung ketika zaman British. Menurut cerita daripada seorang nenek yang berumur 76 tahun iaitu Puan Kipan Ruminsing, British telah membuat jalan ke bandar tetapi tidak menembusi kampung Terian maka penduduk kampung sendiri telah berusaha untuk membuat jalan ke pekan untuk menembusi jalan yang dibuat oleh British.
Kampung ini masih kaya dengan pelbagai khazanah alam semula jadinya, masih dikelilingi oleh bukit bukau dan hutan rimba yang masih belum dinodai. Keadaan muka bumi pula kawasannya bertanah tinggi dan hanya sedikit sahaja yang bertanah rendah atau bertanah pamah. Penduduknya ramah, keindahan hati budi mereka serta kekayaan nilai-nilai murni, menjadi sebahagian daripada ciri-ciri kehidupan penduduk di sini.
Kampung ini mempunyai keistimewaan tersendiri. Kedudukannya yang jauh di tengah-tengah hutan tebal mejadikannya sungguh istimewa. Keindahan alam semula jadinya yang masih belum tercemar, udara yang segar dan nyaman serta kejernihan air sungainya yang dingin.
serta bermacam lagi untuk dijadikan hiasan rumah atau tempat menyimpan barangan.
Memetik sejarah asal usul nama Kampung Terian ini, pada suatu masa dahulu kampung ini dinamakan Solimbang. Nama ini di ambil sempena nama sungai yang jernih yang terdapat di kampung ini. Kampung Solimbang ini adalah sebuah kampung yang indah permai dan dikelilingi oleh hutan yang tebal. Penduduknya pula tidak ramai dan hanya melakukan kegiatan bercucuk tanam, memburu dan memelihara haiwan peliharaan sebagai aktiviti harian di samping sebagai sumber makanan. Pada masa ini, tidak ada seorang pun penduduk yang mendapat pendidikan yang sempurna dan mereka juga kurang pengetahuan tentang dunia luar.
Pada suatu masa, maka berlaku kemarau yang panjang dan menyebabkan penduduk kampung dilanda kesusahan. Tanaman mereka kering, dan manakala gagah berani telah menyusuri Sungai Solimbang. Dalam perjalanan, beliau dapat melihat haiwan-haiwan yang mati. Oleh itu, beliau walaupun berasa haus dan lapar menguatkan semangat yang untuk mencari sumber air.
Penduduk-penduduk di Kampung Solimbang ini kesemuanya berbangsa Dusun. Sebenarnya perkataan “titisan” dalam Bahasa Dusun bermaksud “miri - tiri” ataupun disebut “tirian”. Penduduk kampung menganggap bahawa dengan titisan air yang ditemui mereka telah diberkati kerana dengannya, mereka dapat meneruskan kehidupan mereka.
