PERBANDINGAN KESAN PENDEKATAN PENGAJARAN SECARA KOLABORATIF DAN TRADISIONAL TERHADAP TAHAP PENCAPAIAN
KEMAHIRAN HIDUP MURID TAHUN LIMA.
Nasir Bin Hasan
Institut Pendidikan Guru Malaysia, Kampus Perlis.
1.0 Pendahuluan
Mata pelajaran Kemahiran Hidup sekolah rendah diperkenalkan pada tahun
1991. Mata pelajaran ini dijalankan sebagai satu mata pelajaran sekolah yang tidak
dinilai melalui Ujian Pencapaian Sekolah Rendah (UPSR), walau bagaimanapun
kandungan mata pelajaranya akan bersambungan ke sekolah menengah dan pada
peringkat tersebut pelajar diwajibkan mengambilnya dan dinilai melalui Penilaian
Menengah Rendah (PMR). Bagi memastikan mata pelajaran ini terus sesuai dengan
keperluan wawasan negara, kandungan sukatan telah dibuat penambahbaikan pada
tahun 2002.
Kemahiran hidup ialah satu mata pelajaran bercorak amali yang diajar dalam
tahap dua Kurikulum Bersepadu Sekolah Rendah (KBSR) Mata pelajaran ini bertujuan
untuk mengembangkan keupayaan dalam bidang reka bentuk dan teknologi serta
perniagaan dan keusahawanan. Kemahiran asas tersebut dapat digunakan oleh murid
untuk berdikari dan yakin diri serta mampu menjalani kehidupan secara produktif dalam
dunia teknologi yang sentiasa berubah. Nilai murni, sikap yang positif dan budaya kerja
yang baik akan diterapkan semasa menjalankan aktiviti agar mewujudkan kesepaduan.
Secara umumnya faktor pendekatan dan kaedah pengajaran yang dikendalikan
oleh seseorang guru dalam sesuatu mata pelajaran akan menjadi penting dalam
menentukan keberkesanan pengajaran dan seterusnya akan memberikan kesan
terhadap tahap pencapaian murid terutama bagi mata pelajaran yang melibatkan
komponen teori dan amali seperti Kemahiran Hidup.
2.0 Pernyataan masalah
Pelaksanaan mata pelajaran Kemahiran Hidup di sekolah rendah kurang
diberikan tumpuan kerana masyarakat memandang Kemahiran Hidup sebagai mata
pelajaran pelengkap dan kurang penting untuk anak-anak mereka kerana tidak dinilai
melalui UPSR. Bagi KPM Kemahiran Hidup sangat penting kerana dapat menyediakan
2020. Kementerian juga telah memberikan penekanan tentang kaedah. pengajaran
Kemahiran Hidup supaya melibatkan pembelajaran melalui pengalaman. Murid
dikehendaki melakukan sendiri pelbagai aktiviti secara aktif untuk menguasai
pengalaman praktis yang dapat digunakan dalam kehidupan seharian, (Sukatan
Pelajaran Kemahiran Hidup, ms 3, 2002). Untuk melaksanakan pendekatan ini, peranan
guru sangat penting dalam mengendalikan mata pelajaran Kemahiran Hidup di
sekolah.
Menurut Abd Aziz Osman (2002) guru-guru sangat sukar untuk mengendalikan
pengajaran dan pembelajaran komponen Mereka cipta Projek dalam sukatan
Kemahiran Hidup tahun 4,5 dan 6 kerana mereka kurang mahir, sukar menentukan
aktiviti yang sesuai bagi membina kreativiti murid dan kurang alat Bantu mengajar
(ABM) semasa proses pengajaran dan pembelajaran. Isu yang timbul di sini ialah guru
menghadapi kesukaran dalam merancang aktiviti yang sesuai bagi menjadikan murid
lebih kreatif untuk membina produk berkaitan dengan tajuk mereka cipta projek. Oleh itu
kajian ini akan membuat perbandingan dua pendekatan pengajaran dalam pengajaran
Kemahiran Hidup iaitu pendekatan berasaskan kolaboratif dan pendekatan secara
tradisional ke atas pencapaian murid akan dapat membantu guru-guru dan
meyakinkan mereka untuk memilih pendekatan yang sesuai digunakan untuk
pengajaran mereka dan dengan itu diharapkan dapat meningkatkan pencapaian murid
dalam ujian dan peperiksaan.
3.0 Objektif Kajian dan Persoalan Kajian
Kajian ini bertujuan untuk mengenal pasti keberkesanan pendekatan
pengajaran kolaboratif untuk komponen reka cipta bagi murid sekolah rendah. Kajian ini
juga untuk membuat perbandingan kesan pembelajaran secara kolaboratif dengan
pembelajaran secara tradisional bagi komponen reka cipta projek dan kaitannya
terhadap peningkatan pencapaian ujian. Kajian ini akan cuba menjawab beberapa
soalan kajian yang berkaitan dengan keberkesanan dua pendekatan pengajaran
Kemahiran Hidup.
i. Adakah terdapat perbezaan skor ujian pra dan ujian pasca bagi
kumpulan eksperimen ( pendekatan kolaboratif ) ?
ii. Adakah terdapat perbezaan skor ujian pra dan ujian pasca bagi
iii. Adakah terdapat perbezaan pencapaian markah antara kumpulan
eksperimen dengan kumpulan kawalan.
iv. Adakah terdapat perbezaan pencapaian markah antara murid lelaki dan
perempuan bagi kumpulan eksperimen ?
Selain itu kajian ini juga berhasrat untuk mendapatkan maklumat tentang
kelebihan pendekatan pengajaran secara kolaboratif selain untuk membina
pengetahuan dan kemahiran yang merujuk kepada konstruk dalam mata pelajaran
Kemahiran Hidup.
4.0 Metodologi Kajian
Kajian ini akan menggunakan pendekatan secara kuantitatif menggunakan reka
bentuk Kuasai Eksperimental. Ujian statistik digunakan dalam kajian ini dan rumusan
dibina berdasarkan analisis data. Kajian ini. Instrumen yang di gunakan ialah Ujian pra
Ujian Pasca dan Soal selidik
Sampel kajian yang dipilih terdiri daripada dua buah kelas murid tahun lima
daripada lima kelas di sebuah sekolah kebangsaan kawasan bandar. Kumpulan yang
dipilih dikenali sebagai kumpulan kawalan (tradisional) dan kumpulan rawatan
(kolaboratif). Kedua-dua kumpulan ini dipilih daripada murid-murid yang memiliki tahap
pencapaian yang hampir setara berdasarkan analisis data ujian bulanan sebelumnya.
Majoriti murid tinggal di kawasan taman perumahan dan hanya sebilangan kecil sahaja
tinggal di kampung tradisional. Bilangan murid lelaki dan perempuan seperti dalam
Jadual 1 di bawah.
Murid Kumpulan Rawatan ( Kolaboratif)
Kumpulan Kawalan (Tradisional)
Lelaki 20 22
Perempuan 18 16
Jumlah 38 38
5.0 DAPATAN DAN ANALISIS DATA
5.1 Analisis data ujian
Analisis data ujian pra dan pasca bertujuan untuk menjawab empat persoalan
kajian yang ditetapkan dalam kajian ini. Daripada analisis data , dapatan kajian ini
adalah seperti yang berikut:
Soalan 1 : Adakah terdapat perbezaan skor ujian pra dan ujian pasca bagi
kumpulan eksperimen ( pendekatan kolaboratif ) ?
Kumpulan rawatan yang telah menggunakan pendekatan secara
kolaboratif dalam sesi pengajaran telah menunjukkan peningkatan skor antara ujian pra
dan ujian pasca yang telah dijalankan. Dalam ujian pra minnya ialah 42.76 manakala
dalam ujian pasca yang diadakan selepas rawatan telah menunjukkan peningkatan min
kepada 53.13 ialah dengan perbezaan min sebanyak 10.36. Peningkatan yang
ditunjukkan adalah signifikan pada aras signifikan 0.01 (kurang daripada 0.05).
Walaupun analisis menunjukkan terdapat perbezaan yang signifikan tetapi perbezaan
rendah ini disebabkan pelbagai faktor. Rujuk kepada rajah 1 di bawah.
UJIAN PRA UJIAN PASCA
Perbandingan min ujian pra dan pasca kumpulan rawatan
M ea n N S td . De viati o n S td . Erro r Me an
Min N Sis ihan Piawai
UJIAN PRA UJIAN PASCA
Perbandingan min ujian pra dan pasca kumpulan kawalan
M ea n N S td . De vi ati o n S td . Erro r Me an
Rajah 1 : Perbandingan min ujian pra dan pasca.
Soalan 2 : Adakah terdapat perbezaan skor ujian pra dan ujian pasca bagi
kumpulan kawalan ( pendekatan tradisional ) ?
Kumpulan kawalan yang telah menggunakan pendekatan secara tradisional
dalam sesi pengajaran ada menunjukkan sedikit peningkatan skor antara ujian pra dan
ujian pasca yang telah dijalankan. Dalam ujian pra minnya ialah 42.23 manakala dalam
ujian pasca yang dilakukan selepas pengajaran dilaksanakan telah menunjukkan sedikit
peningkatan min kepada 47.84 dengan perbezaan min sebanyak 5.60 seperti yang
ditunjukkan dalam Rajah 2 di atas. Peningkatan yang tidak signifikan iaitu 0.010
melebihi 0.05 daripada piawaian yang digunakan dalam ujian-t.
Soalan 3 : Adakah terdapat perbezaan pencapaian markah antara kumpulan
eksperimen dengan kumpulan kawalan ?
Perbandingan antara skor kumpulan rawatan yang menggunakan pendekatan
secara kolaboratif dengan kumpulan kawalan yang menggunakan secara tradisional
mendapati min untuk kumpulan rawatan ialah 5.6 dan min bagi kumpulan rawatan ialah
10.36 iaitu terdapat perbezaan sebanyak 4.76. Analisis data untuk membuat
perbandingan antara kedua-dua kumpulan menggunakan ”independent samples test”
menunjukkan perbezaan yang tidak signifikan iaitu pada 0.211 iaitu melebihi 0.05
daripada piawaian yang digunakan dalam ujian-t.Hal ini menunjukkan tidak ada
perbezaan dari segi kesan tehadap pencapaian murid apabila guru menggunakan
pendekatan secara kolaboratif ataupun pengajaran secara tradisional. Rujuk kepada
rajah 3 di bawah.
Kaw alan Perbandingan Min kumpulan Rawatan dan Kawalan
N Min Sisihan Piawai
U JIAN PRA LELAKI
U JIAN PASCA LELAKI
M ean N S td . Devi ati o n Std . Erro r M ean Perbandingan min ujian pra an pasca- lelaki
Min N Sisihan Piawai
Rajah 3 : Perbandingan min antara kumpulam kawalan dan rawatan
Soalan 4 : Adakah terdapat perbezaan pencapaian markah antara murid lelaki
dan perempuan bagi kumpulan eksperimen ?
Soalan kajian ini bertujuan untuk melihat adakah terdapat kesan terhadap
pencapaian berdasarkan jantina setelah rawatan diberikan. Daripada analisis data
mendapati min bagi pencapaian murid lelaki ialah 46.50 bagi ujian pra dan 52.95 bagi
ujian pasca seperti yang ditunjukkan dalam rajah 4 di atas menunjukkan terdapat sedikit
peningkatan kesan daripada rawatan yang diberikan tetapi tidak signifikan kerana tahap
signifikan yang diperoleh ialah 0.201 iaitu lebih daripada 0.05 dari piawaian yang
digunakan dalam ujian-t. Bagi murid perempuan analisis data mendapati min ujian
pra ialah 38.61 dan dalam ujian pasca min telah meningkat kepada 53.33 iaitu
peningkatan sebanyak 14.72 Perbezaan min ini adalah signifikan pada aras 0.00 iaitu
kurang daripada 0.05 daripada piawaian yang diguna dalam ujian-t. Rujuk kepada rajah
5 di bawah.
Bagi menjawab soalan kajian yang keempat iaitu sama ada terdapat
perbezaan pencapaian markah antara murid lelaki dan perempuan bagi kumpulan
eksperimen, analisis menggunakan ujian-T ( independent samples test ) mendapati min
untuk murid lelaki ialah 6.45 dan min bagi murid perempuan ialah 14.72 iaitu perbezaan
sebanyak 6.67. Walaupun terdapat perbezaan min antara murid lelaki dan perempuan
tetapi perbezaan tersebut tidak signifikan kerana berada pada aras 0.023 iaitu melebihi
0.05 daripada piawaian yang digunakan dalam ujian-t. Analisis data ini menunjukkan
pembelajaran secara kolaboratif yang digunakan sebagai rawatan tidak memberikan
kesan yang signifikan kepada faktor jantina. Rujuk kepada rajah 6 dibawah.
UJIAN PRA PEREMPUAN UJIAN PASCA PEREMPUAN Perbandingan ujian pra dan pasca - perempuan
Mean N Std. Deviation Std. Error Mean
Statistik
Min N Sisihan Piawai
Lelaki Perempuan JANTINA Perbandingan min antara jantina kumpulan rawatan
N Mean Std. Deviation Std. Error Mean
Statistik
N Min Sisihan Piawai
Rajah 5 : Perbandingan min antara ujian pra dan pasca murid
perempuan
5.2 Analisis data soal selidik
Data soal selidik dikumpul untuk membantu menyokong dapatan dan analisis
data daripada ujian pra dan pasca bagi memberikan bukti ke atas kesan pengajaran
secara kolaboratif terhadap pencapaian ujian. Pendekatan pengajaran secara
kolaboratif juga menjadi alat untuk meningkatkan disiplin, membuat keputusan bersama,
berkongsi idea, mematuhi peraturan kumpulan dan banyak lagi konsrtuk yang telah
dikenal pasti oleh pengkaji terdahulu. Untuk mengesan konstruk yang terdapat dalam
rawatan tersebut soal selidk telah digunakan. Terdapat sepuluh soalan diberikan
kepada murid daripada kumpulan rawatan dan soalan tersebut dibahagikan kepada
konstruk dalam jadual 2 di bawah;
Bil Konstruk kolaboratif yang dipilih Nombor soalan
1 Kemahiran berinteraksi 1 dan 3
2 Kemahiran belajar – kesediaan belajar 4,5 dan 7
3 Nilai bekerjasama 2 dan 6
4 Nilai Berdisiplin 8 an 9
Jadual 2 : Konstruk pengajaran secara kolaboratif
Data yang dikumpul telah dianalisis untuk melihat skor kekerapan bagi setiap
item soalan. Analisis dibahagikan kepada dua komponen seperti yang berikut.
5.2.1 Item yang mendapat skor kekerapan positif tertinggi
Beberapa konstruk dalam pengajaran secara kolaboratif telah dikenal pasti
untuk diberi penilaian oleh murid bagi mengetahui kelebihan pendekatan pengajaran ini.
Data yang dikumpul menunjukkan nilai berdisiplin telah mendapat skor kekerapan
tertinggi.Hal Ini memberi gambaran bahawa pengajaran secara kolaboratif berpotensi
untuk membantu meningkatkan tahap disiplin murid dalam aktiviti pengajaran dan
pembelajaran yang berbentuk ”hands on”. Secara peratusnya 76.3 peratus murid
memberikan skor kepada item soalan 8 dan 76.3 bagi item soalan 9 seperti yang
ditunjukkan dalam jadual 3 di bawah. Kedua-dua soalan ini bertujuan mengesan
konstruk berdisiplin yang dikenal pasti antara kebaikan pendekatan pengajaran secara
Nilai - Berdisiplin 1 2 3 4 5 J
8. Saya dan ahli kumpulan mematuhi semua langkah dalam manual kerja semasa memasang
kit kereta. 2 1 6 20 9 38
Skor kekerapan 3 6 29
Peratus 7.8 15.8 76.3
9. Saya sentiasa mematuhi arahan ketua
kumpulan dan arahan guru semasa menjalankan
aktiviti dalam bengkel. 1 2 6 19 10 38
Skor kekerapan 3 6 29
Peratus 7.8 15.8 76.3
Jadual 3 : Item yang mendapat skor positif tertinggi
5.2.2 Item yang mendapat skor kekerapan negatif tertinggi
Bagi item soalan yang mendapat skor kekerapan negatif paling tinggi ialah item
soalan yang mengukur konstruk kemahiran belajar dari segi kesediaan belajar yang
berkaitan dengan aspek efektif. Murid menyatakan bahawa mereka kurang selesa
bekerja dalam kumpulan seperti yang dirancang oleh guru dalam pembelajaran tajuk
berkenaan. 21.1 peratus berasa tidak selesa bekerja dalam kumpulan manakala 31.5
peratus murid tidak selesa tentang tugas yang diberikan kepada mereka semasa aktiviti
interaksi sepanjang tempoh rawatan diberikan. Jadual 4 di bawah menunjukkan
dengan jelas perasaan murid apabila menjawab soalan yang berkenaan. Interaksi
dalam kumpulan yang dilaksanakan semasa pengajaran telah menyebabkan murid
berasa tidak selesa dan perasaan ini boleh menyebabkan mereka tidak mendapat
faedah yang lebih dan seterusnya memberikan kesan negatif kepada pencapaian
mereka dalam ujian pasca.
Kesediaan Belajar – aspek efektif 1 2 3 4 5 J
5. Saya berasa sangat selesa belajar dalam kumpulan bagi melaksanakan aktiviti memasang
kit model kereta. 3 5 7 13 10
`
38
Skor kekerapan 8 7 23
Peratus 21.1 18.4 60.5
7. Saya berasa selesa dengan tugas yang di berikan dalam aktiviti kumpulan semasa
memasang kit kereta. 2 10 7 9 10 38
Skor kekerapan 12 7 19
Peratus 31.5 18.4 50.0
6.0 Perbincangan is-isu yang berkaitan
Dapatan daripada data kajian menunjukkan ada perbezaan yang signifikan
antara ujian pra dan pasca bagi kumpulan rawatan tetapi perbezaan yang rendah ini
disebabkan pelbagai faktor. Faktor yang dominan pada pendapat penyelidik ialah
rawatan yang diberikan agak singkat iaitu selama 120 minit atau empat waktu
pengajaran. Dalam tempoh tersebut aktiviti yang melibatkan perbincangan secara aktif
melalui pendekatan kolaboratif melibatkan tiga sesi iaitu lebih kurang 60 minit dan masa
yang selebihnya digunakan untuk mentadbir aktiviti amali dan tunjuk cara oleh guru.
Penyelidik berpendapat bahawa peningkatan pencapaian akan lebih tinggi
sekiranya murid diberi lebih masa berinteraksi melalui aktiviti yang dirancang oleh guru.
Faktor lain yang menyebabkan peningkatan agak rendah ialah aktiviti yang melibatkan
intreraksi kurang memberikan peluang kepada mereka untuk berbincang, semasa
mereka memasang komponen kit model masa lebih diberikan kepada teknik
pemasangan berpandukan manual. Di sini perbincangan kurang berlaku dan murid
lebih tertumpu kepada membuat pemilihan komponen dan seterusnya memasang
mengikut urutan yang telah ditetapkan. Perbincangan antara ahli kumpulan kurang aktif
dan keadaan ini menyebabkan perpindahan pengetahuan antara murid agak terhad dan
ini menjejaskan pencapaian mereka dalam ujian pasca.
Berkaitan dengan soalan kajian yang kedua didapati tidak terdapat perbezaan
yang signifikan antara skor ujian pra dan ujian pasca bagi kumpulan kawalan yang
menggunakan pendekatan tradisional. Peningkatan yang sangat sedikit telah dijangka
oleh penyelidik kerana pendekatan tradisional lebih berpusatkan guru. Walaupun
pengajaran menggunakan peralatan ICT seperti persembahan slaid oleh guru tetapi
cuma berbentuk sehala dan murid kurang mendapat manfaat lebih-lebih lagi didalam
kelas yang bilangan muridnya ramai seperti dalam kelas kawalan ini. Tajuk pelajaran
yang berbentuk ”hands on’ seperti mereka bentuk produk ini tidak sesuai menggunakan
pendekatan tradisional dengan guru memberikan penenerang sahaja. Peningkatan
kefahaman akan berlaku apabila guru memberikan pengalaman praktik kepada murid
melakukan sendiri atau secara berkumpulan seperti dalam kumpulan rawatan.
Berkaitan dengan perbezaan jantina pula, kajian ini mendapati tidak terdapat
perbezaan pencapaian markah antara murid lelaki dan perempuan bagi kumpulan
rawatan. Dalam kalangan murid lelaki tidak terdapat perbezaan antara ujian pra dan
berbentuk amali. Mereka lebih ghairah untuk menyiapkan pemasangan kit model tanpa
berinteraksi dengan rakan demi meningkatkan pengetahuan tentang aspek teori
semasa menjalankan aktiviti.
Bagi murid perempuan pula terdapat peningkatan antara ujian pra dan pasca
apabila rawatan secara kolaboratif diberikan, hal ini berkemungkinan murid perempuan
lebih mudah menerima ilmu pengetahuan secara berinteraksi sesama mereka dalam
kumpulan secara kolaboratif. Aktiviti kumpulan yang disediakan oleh guru sesuai
dengan gaya pembelajaran kebanyakan murid perempuan.
Berhubung dengan soalan kajian yang ketiga iaitu samada terdapat perbezaan
pencapaian markah antara kumpulan eksperimen dengan kumpulan kawalan terdapat
isu menarik yang boleh dibincangkan. Dapatan kajian menunjukkan tiada perbezaan
yang signifikan antara kedua-duanya iaitu pendekatan pengajaran secara kolaboratif
dan pendekatan secara tradisional. Melalui tinjauan bacaan mendapati terdapat banyak
kelebihan pendekatan pengajaran secara kolaboratif jika dibandingkan dengan secara
tradisional tetapi mengapa dalam kajian ini didapati tiada perbezaan yang signifikan ?
Hal ini menjadi isu yang menarik untuk dibincangkan.
Penyelidik perlu melihat kembali bentuk aktiviti interaksi yang digunakan oleh
guru dalam pengajaran tajuk pelajaran semasa kajian ini sangat sesuai dan
mencukupi. Secara umumnya terdapat tiga aktiviti yang melibatkan interaksi murid iaitu
yang pertamanya interaksi murid semasa membuat pemasangan kit model. Keduanya,
interaksi semasa mereka mencari jawapan untuk menyiapkan aktiviti menjawab soalan
dalam lembaran kerja dan ketiga interaksi semasa mereka berbincang tentang
kefungsian produk. Hasil daripada analisis data, kesemua aktiviti tersebut tidak
mencukupi bagi membantu murid membina kefahaman mereka tentang konstruk isi
pelajaran yang dihasratkan oleh guru dalam sesi pengajaran tersebut.
Untuk aktiviti pertama murid berinteraksi sesama mereka dan dengan bahan kit
model menyebabkan kurang pertukaran maklumat berlaku kerana kurang berbincang,
mereka banyak menghabiskan masa untuk memasang kit model. Hal ini akan
menyebabkan kurang pengetahuan baru dibina dalam minda mereka. Dalam sesi ini
pembelajaran mereka lebih meniru langkah-langkah pemasangan kit model yang telah
di sediakan oleh guru. Dalam aktiviti interaksi berbentuk amali di mana ahli kumpulan
kurang berbincang tentang perkara yang dilakukan oleh mereka menyebabkan kurang
pertukaran idea berlaku , perbincangan mereka terhad pada pengetahuan yang sedia
menyebabkan kurangnya pembinaan pengetahuan baru berlaku dan mereka kurang
berjaya untuk menjawab soalan ujian yang diberikan selepas sesi pengajaran. Faktor ini
menjadi penyumbang kepada dapatan kajian yang menunjukkkan tiada perbezaan yang
signifikan antara pendekatan pengajaran secara kolaboratif dengan secara tradisional.
Dalam tinjauan literatur terdapat banyak kelebihan pendekatan kolaboratif
dikesan dalam mata pelajaran berbentuk teori seperti bahasa, sastera dan sejarah. Sesi
interaksi dalam kumpulan secara perbincangan yang aktif memberikan peluang yang
lebih kepada ahli kumpulan bertukar-tukar maklumat dan idea dan seterusnya mereka
dapat membina banyak pengetahuan baru hasil daripada interaksi tersebut. Berbanding
dengan interaksi semasa melakukan amali ahli kumpulan kurang berbincang dan ini
menjadi salah satu sebab pengetahuan baru kurang dibina melalui aktiviti interaksi
kumpulan. Isu penting di sini ialah tajuk pelajaran berbentuk amali. Faktor tajuk
pelajaran atau bentuk aktiviti interaksi menjadi perkara utama dalam memastikan
keberkesanan pendekatan pengajaran secara kolaboratif. Pengajaran secara
kolaboratif bagi tajuk pelajaran berbentuk amali agak kurang berkesan untuk murid
membina pengetahuan baru mereka dan seterusnya kurang membantu mereka
meningkatkan pencapaian. Pendekatan pengajaran yang berkesan perlu dikenal pasti
bagi melaksanakan pengajaran bagi tajuk pelajaran berbentuk amali.
7.0 PENUTUP
Kajian ini telah dapat menjawab empat soalan kajian yang dikemukakan dalam
persoalan kajian dengan bukti hasil daripada analisis data yang ditemukan. Huraian
yang dibuat dapat menambahkan khazanah ilmu pedagogi mata pelajaran Kemahiran
Hidup sekolah rendah.Kajian ini secara amnya telah dapat mencapai objektif kajian iaitu
untuk mengenal pasti keberkesanan pendekatan pengajaran kolaboratif untuk
komponen reka cipta bagi murid sekolah rendah. Hasil kajian ini sangat memanfaatkan
pensyarah yang mengajarkan mata pelajaran Kemahiran Hidup agar dapat digunakan
untuk melatih bakal guru dengan pendekatan pengajaran yang telah terbukti berkesan.
Diharapkan dapatan kajian ini menjadi sumbangan yang bernilai kepada para pendidik
bagi meningkatkan kualiti pengajaran dan pembelajaran dan akhirnya menyumbang ke
BIBLIOGRAFI
Abd.Aziz bin Osman(2002) Pelaksanan Mata Pelajaran Kemahiran Hidup Di Sekolah Rendah Harian di Kawasan Jitra Kedah.Jurnal Penyelidikan 2003, Maktab Perguruan Perlis.
Abd.Razak Salleh(2005). Pembelajaran Kolaboratif Menggunakan Komunikasi Berperantarakan Komputer (KBK) Melawan Pembelajaranb Bersemuka.Jurnal
Pendidikan 2005, Institut Perguruan Sultan Mizan.
Colin Biott and Patric Easen. ( 1994).Collaborative Learning In Staffrooms and
Classrooms. London. .David Fulton Publishers.
Chua Yan Piaw (2006).Asas Statistik Penyelidikan.(110-134). Kuala Lumpur, Mc Graw Hill Education
Dillenbourg,P.& Schneider,D(1998) Collaborative learning and internet, daripada
http://tecfa.unige.ch/tecfa/research/CMC/colla/iccai95 1.html
Kementerian Pelajaran Malaysia.(2005).Huraian Sukatan Kemahiran Hidup Sekolah
Rendah Tahun 5.Kuala Lumpur.DBP.
Kementerian Pendidikan Malaysia. (2001).Pembelajaran Secara Konstruktivisme.Kuala Lumpur. Pusat Perkembangan Kurikulum
L.Nevin,A.and Paolucci-Whitcomb.P (1994)Collaborative Consultation. Austin. TX: Pro-Ed.
Mary Susan E. Fishbaugh. (1997). Model Of Collaboration. Boston. Allyn and Becon Publication.
Sheila Haley Wathen & Lauren B.Resnick (1997)Collaborative vs Individual Learning
and The Role of Explanation. Learning Research and Developmen Center. ( ERIC
Document Reproduction Service No.ED 409 339)
Tim S.Robert. (2004).Online Collaborative Learning, Theory And Practice.(p.160-179). Hershey.Infomation Science Publishing.
Tomoko Hamada and Kathleen Scott.(2001) A Collaborative Learning Model : The
