mring 29 janma kang maksih tis-tis/ kadiparan marganira/
4. Ri wus slêsih sumpahipun/ gya dènarak turut margi/
nadyan panas gêgênthangan/ samya tan rinasèng galih/ kaslimur asuka-suka/
lampahnya dèniring mungsik//
Saat sudah selesai sumpahnya/ lalu diarak di sepanjang jalan/ walaupun panas sekali/ semakin tidak terasa/ karena terhibur bersuka ria/
langkahnya diiringi musik (gamelan eropa)// 5. Ting klêbêt bênderanipun/
kalamun katiyup angin/ magunturan surakira/ pêmudha tansah ngabani/ tinampi sakèh ing janma/ mardika sarêng kapyarsi//
Saling berkibar benderanya/ waktu tertiup angin/
terdengar ramai soraknya/ pemuda memberikan aba-aba/ diterima oleh banyak orang/ merdeka bersama yang terdengar// 6. Barisan pêmudha kêmput/
dèniring nèng jroning nagri/ têlas ing arak-arakan/ jumujug ngajêng pandhapi/ karaton Mangkunegaran/
dènjenèngi Kanjêng Gu-[21]-sti//
Barisan pemuda mengitari/ diiring di dalam negara/ setelah di arak-arakan/ sampai ke depan pendapa/ keraton Mangkunegaran/ dilantik Kanjeng Gusti// 7. Dènadhêp abdi sêdarum/
dhawuh kinèn aningali/ gya kumpul sakèh bêndera/ barisan tinata rapih/
plataran kêbak kang janma/ mirêngkên dhawuhing Gusti//
Dihadap oleh semua abdi/ perintah disuruh melihat/
segera berkumpul banyak bendera/ barisan tertata rapi/
pekarangan banyak oleh orang/ memerhatikan perintah rajanya// 8. Kangjêng Gusti ngandika rum/
bangêt ing panrima mami/ têkane angkatan mudha/ miwah pra panggawe nêgri/ kalawan para kawula/
pandhudhuk sajroning nagri//
Kanjeng Gusti berkata/
senang sekali dalam menerima/ datanganya angkatan muda/ dan juga pegawai negara/ juga para rakyat/
penduduk di dalam negara// 9. Rampungira dènya nyambut/
sakèhing pamrentah nagri/
Selesai olehnya menyambut/ banyaknya pemerintah negara/
sinêksan para panitya/ gung alit sami ngastuti/ titi Jêng Gusti dhawuhnya/ paring dhawuh bibar sami//
disaksikan para panitia/ besar kecil saling berdoa/ selesai perintahnya Jeng Gusti/ memberi perintah lalu bubar semua// 10. Barisan lèngsèr sing ngayun/
sowangan dènira mijil/ gambiranira pra mudha/ tan sagêd tinimbang tulis/ tan pêgat suwaranira/ mardika duk panggih janmi//
Barisan bubar setelah berdoa/ beriringan olehnya keluar/ gembiranya para pemuda/ tidak bisa dituliskan kata-kata/ tidak berhenti suaranya/ merdeka saat bertemu orang// 11. Sigêg ing caritanipun/
wit janma tan bisa : sami/ sawènèh gagas mardika/ ing griya sêpèn kang têdhi/ têmah gung yuda ing driya/ sabar mardikaning galih//
Berhenti ceritanya/
karena manusia tidak bisa : saling/
menerangkan dengan jelas tentang merdeka/ di rumah tidak ada makanan/
sehingga perang besar dalam hati/ sabar merdekanya hati//
12. Aywa kaliru panêmu/ mardika kang sira tampi/ sêmbarang dèn wasdakna/ suwara kêlawan yêkti/ bab kamardikaning praja/ lawan mardikaning janmi//
Jangan salah mengartikan/ merdeka yang kamu terima/ semuanya harus diperhatikan/ suara maupun kenyataan/ bab kemerdekaan negara/
dibanding kemerdekaan manusia// 13. Nadyan nêgri mardika gung/
yèn janma kèh salang-sarik/ wit janma isining praja/ kadi mina ning jro kêpis/ kang ngrasake kamardikan/ kajaba makluking Gusti//
Walaupun negara merdeka besar/ bila manusia masih salah paham/ karena manusia di negara/ seperti ikan dalam perangkap/ yang merasakan kemerdekaan/ kecuali makhluk Tuhan// 14. Nanging kosok balinipun/
dyan mardika gung kang janmi/ yèn praja sih rêtu yuda/
tan wurung kang para janmi/
Tetapi kebalikannya/
lalu merdeka besar para manusia/ bila negara masih ada perang/ sudah pasti para manusia/
uga lir mina jinala/ ting bilulung ngudi urip//
juga seperti ikan di jala/
kesana-kemari mengupayakan hidup// 15. Mula kang sarèh ing kalbu/
dènira sira kang ngrakit/ suwara : kalawan nyata/ mrih kumpul dadi sawiji/ sawijèkna jroning nala/ dèn ikêt [22] nèng sanubari//
Maka bersabarlah dalam hati/ olehmu mengatur/
suara : dibanding kenyataan/ agar berkumpul jadi satu/ satukanlah dalam hati/ dan ikatlah di sanubari// 16. Wit nêgri lagi rinêmuk/
tatanan kang mrih lêstari/ sakgon-gon akèh prakara/ kang karya ribêting nagri/ nadyan wêwêngkoning praja/ tuwin wêwêngkoro pêblik//31
Karena negara sedang rusak/ tatanan yang lestari/
dimana-mana banyak masalah/ yang mebuat repotnya negara/ walaupun dikuasai keraton/ juga dikuasai republik// 17. Wantunira maksih kiwul/
dènya brantas satru julig/ sakgon-gon tan pêgat warta/ ananing dahuru nêgri/ kadi ing wus mêsthinira/ nêgri anyar kang tinampi//
Ditambah masih menanggulangi/ olehnya memerangi musuh yang licik/ dimana-mana tidak putus beritanya/ adanya masalah dalam negara/ seperti sudah semestinya/ diterima oleh negara baru// 18. Kathah salang sarikipun/
wit ing pulo tanah Jawi/ wiwit duk ing jaman kuna/ kèh ratu kang samya melik/ kagawa : tata raharja/ janma kèh alim ing dhiri//
Banyak masalahnya/ karena di pulau Jawa/ sejak jaman dulu/
banyak raja yang ingin menguasai/ terbawa : tertata tentram/
banyak manusia yang tidak suka keangkuhan//
19. Nêgri kawêngku ing ratu/ turunaning para nabi/ kaloka kaunang-unang/ wit ing Kartasura nagri/
Negara dikuasai oleh raja/ keturunannya para nabi/ sangat terkenal sekali/ karena di Kartasura/
wus kasusra sakèh praja/ tan wontên lir tanah Jawi//
sudah terkenal di banyak kota/ tidak ada yang seperti tanah Jawa// 20. Tinata jroning dwi minggu/
puyèngan janma makardi/ sakèh kantor nama inggal/ lan pindah panggènanèki/ karya gidhuh palayangan/ mungkur sing panggèn lami//
Ditata dalam 2 (dua) minggu/ bingung manusia bekerja/
banyak kantor dengan nama baru/ dan pindah tempatnya/
pekerjaan rusuh sekali/ meninggalkan tempat lama//
Pupuh VI Pangkur
1. Pangkur tumrap Surakarta/
amèngêti kang karya rêtuning nagri/ ping sawêlas tanggalipun/
Oktobêr32 wulanira/
nunggil warsi kadya kang kasêbut wuwur/ wiwit dina Kêmis siyang/
samêkta praboting jurit//
Pangkur di Surakarta/
memperingati bekas kerusuhan negara/ 11 tanggalnya/
Oktober bulannya/
masih di tahun yang sama disebut di atas/ mulai hari Kamis siang/
sudah lengkap perlengkapan perang// 2. Pra angkataning pamudha/
sigra budhal dènirarsa andon jurit/ mring Mangkubumèn angêpung/ bètènging wadya Jêpan/
têpung gêlang pamudha kang sami ngêpung/
manganti janjianira/
dènirarsa srah kang bêdhil//
Para angkatan pemuda/
segera berangkat untuk berperang/ ke Mangkubumen mengepung/ bentengnya tentara Jepang/
pemuda mengepung seluruh sisi (benteng)/
menunggu janjinya/
untuk menyerahkan seluruh senjata// 3. Kang kanthi eklasing driya/
aywa karya nyidrani janji lan nêgri/ dèn anti têkèng surup/
rêbut dènira nata/
Harus ikhlas hatinya/
jangan mengingkari janji dan negara/ ditunggu sampai malam/
merebut kekuasaannya/
gya dèn srahkên senjata kang wus dèn atur/
tinampi lan pra pêmudha/ kalawan sucining galih//[23]
segera diserahkan senjata yang sudah ditata/
diterima oleh para pemuda/ dengan hati yang suci// 4. Dènangkati saknalika/
tan suwala nganti tumêkèng enjing/ kocapa ing wanci dalu/
gantos sanès panggènan/
wadya Jêpan kapulisèn karyanipun/ arsa balela tan suka/
sênjatanira dènambil//
Diangkati seketika/
tidak melawan sampai pagi/ diceritakan di waktu malam/ ganti di suatu tempat/
tentara Jepang kepolisiannya/ hendak menentang tidak suka/ senjatanya diambil//
5. Ing dalu nuli jinaga/
têkèng injang dènanti têkèng sahari/ mêksa ing sêdya akukuh/
tan pisan ulungêna/
têkèng dalu pêmudha dènira nunggu/ wus sami golong ing driya/
dènbrondong kêlawan mimis//
Di waktu malam baru dijaga/
sampai pagi ditunggu sampai sehari/ memaksa niat yang kuat/
tidak mau menyerahkan/
sampai malam pemuda menunggu/ sudah satu tujuannya/
diserang dengan tembakan// 6. Ing dalu trusing ngayuda/
swaranira kang grênat kêlawan bêdhil/ karya tis-tis kang angrungu/
siyap janma jro praja/
kang kaperang : pra èstri kêlawan sunu/ kinèn angungsi sadaya/
ywa kongsi manggih bilai//
Di waktu malam kelanjutan dari perang/ suara granat dan juga pistol/
membuat sedih yang mendengar/ siap manusia di dalam kota/
yang dikumpulkan : para wanita dan anak/ disuruh mengungsi semua/
jangan sampai terkena celaka// 7. Sêdalu dènira yuda/
karêpotan dènira sami ngulati/ janma Jêpan kang wus mêtu/ tan uningan kang jaga/
nyandhang Jawa nèng jaba anamur laku/ sarta anggawa gaman/
wus ambyar nèng jroning nêgri//
Semalam dalam berperang/ kerepotan yang terlihat/
orang Jepang yang sudah keluar/ tidak tahu yang menjaga/
memakai pakaian Jawa di luar menyamar/ serta membawa senjata/
8. Ing dalu warta sumêbar/ saya titi janma kang sami jagi/ nèng marga miwah jro kampung/ sak praja pepuyèngan/
sanadyana nyandhang Jawa toh kapikut/
bêja mati bêja gêsang/ tan ana cicir sawiji//
Di waktu malam berita tersebar/ semakin hati-hati orang yang menjaga/ di jalan dan di kampung/
sekota kebingungan/
walaupun memakai pakaian Jawa tertangkap juga/
baik mati baik hidup/
tidak ada satupun yang tersisa//
9. Têkèng injang dènya ngêpang/33
wis tan bisa owal sing bêbaya pati/ byar rahina gya kinruntug/
grênat miwah sênjata/
wus jam wolu tan pisan anêdya nungkul/
pêmudha kaku tyasira/ mriyêm tinata kêkalih//
Sampai pagi dalam mengepung/
sudah tidak bisa lepas dari bahaya mati/ pada siang hari segera berurutan/ granat dan senjata/
sudah pukul 08.00 tak sekali berniat menyerah/
pemuda kuat hatinya/ meriam ditata keduanya// 10. Waspada dènya tumingal/
gya linêpas mriyêm kalih gênti-gênti/
swaranira kadi guntur/ wadya Jêpan duk myarsa/
saknalika ebah pangraosaning kalbu/ tita yèn tan kiyat nyangga/
wit ka-[24]-roban kèh ing bêdhil//
Waspada dalam melihat/
segera dilepas meriam keduanya bergantian/
suaranya seperti guntur/
tentara Jepang saat mendengar/ seketika bergerak perasaannya/
sudah merasa bila tidak kuat mengangkat/ karena kebanjiran banyak tembakan// 11. Tan dangu mêdal sadaya/
nyasmitani : angangkat asta kêkalih/ mratandani lamun têluk/
arsa srahkên gêgaman/
duk nalika pamimpin pamudha dulu/ wadya Jêpan sami mêdal/
nadyan wus takluking jurit//
Tidak lama keluar semua/
memberi tanda : mengakat kedua tangan/ menandakan kalau menyerah/
bersedia menyerahkan senjata/ ketika pemimpin pemuda melihat/ tentara Jepang keluar/
walaupun sudah kalah perang//
12. Èngêt purwa bukanira/
duk siniksa nèng kunjaran tan tuk mijil34 pisah garwa lawan sunu/
dènangkat ruda-pêksa/
wus prasêtya dènirarsa balês ukum/ mung nêdya malêsaning mati//
Ingat awal mulanya/
saat disiksa di penjara tidak bisa keluar/ berpisah dengan istri dan anak/
diangkat paksa/
sudah berjanji olehnya membalas dendam/ hanya berniat membalas mati//
13. Kèngêt yèn trahing kusuma/
wus kaloka kakonang-konang jro nagri/ dhasar putranirèng ratu/
kuncara ingkang asma/
saknalika malumpat angasta pistul/ dèntuju jajaning Jêpan/
sapisan tiba kêbanting//
Terkejut bila keturunannya bangsawan/ sudah terkenal sekali di dalam negara/ yaitu seorang putra raja/
terkenal namanya/
seketika melompat memegang pistol/ ditujukan dadanya Jepang/
seketika jatuh terbanting// 14. Duk pêmudha sami pirsa/
pamimpinya wus malumpat sarwi bêdhil/
gya malumpat sarêng ngêbyuk/ rêbut dhucung angêring/
wadya Jêpan sadaya sami pinikut/ dènangkati sanjatanya/
gya dèniring mring jro buwi//
Saat pemuda melihat/
pemimpinnya sudah melompat memegang senjata/
segera melompat lalu menyerang/ berebutan mendahului/
tentara Jepang juga ikut/ diangkati senjatanya/
segera diiring ke dalam penjara// 15. Pra pêmudha inggal mriksa/
mayitira wadya Jêpan kang wus lalis/ sinêrèt sami kinumpul/
titi dènya amriksa/
gya kêpanggih mayit pêmudha
gumluntung/
rinungkêpan pra pêmudha/ gya dèn angkat lir mêmanik//
Para pemuda segera memeriksa/
mayatnya tentara Jêpang yang sudah mati/ diseret dan dikumpulkan/
teliti olehnya meriksa/
lalu ditemukan mayat pemuda tergeletak/
dirangkul para pemuda/ segera diangkat seperti intan//
16. Tinandhua pra pêmudha/ Ditandu oleh para pemuda/
34 Tertulis “duk sinisiksa nèng kunjaran tan tuk mijil” Adisi suku tembang (13i, Pangkur seharusnya 12i)
anèng ngasta kadi amboyong kang putri/ rêbut dhucung ingkang ngrangkul/ tan kaguh gubrah kang rah/
gya binêkta mangetan lan montor agung/
têlêng praja Surakarta/ kurbaning jurit utami//
di tangan seperti membawa putri/ berebutan yang merangkul/ tidak takut terkena darah/
segera dibawa ke timur dengan motor besar/
bunganya kota Surakarta/ jadi koban prajurit utama// 17. Wus slêsih pramiksanira/
asalira pamudha sing nagri Ngawi/ dènurus rama lan ibu/
kapangya ingkang nama/
gya winartan lan tilpun tan dangu rawuh/
panggih [25] putra wus palastra/ dadi kurbaning nagari//
Sudah selesai pemeriksaannya/
asalnya pemuda dari kabupaten Ngawi/ diurus oleh ayah dan ibu/
ketemulah namanya/
segera dikabarkan dan ditelpon tidak lama lalu datang/
bertemu dengan putranya yang meninggal/ jadi korban negara//
18. Pinuwus papêsthaning Hyang/
wit manungsa mung sakdarma anglakoni/ nadyan sirna asma luhur/
luhur nglabuhi praja/
ewon janma si : Aripin kurbanipun/ dadi kêmbanging praja/
kuncara asmaning lalis//35
Sudah menjadi kehendak Tuhan/ karena manusia hanya bisa menjalani/ walaupun mati tapi luhur namanya/ luhur membela negara/
ribuan manusia nama : Aripin korbannya/ jadi bunganya negara/
terkenal namanya// 19. Miwiti kurbaning yuda/
mayitira pêmudha ingkang nucèni/ dènjenèngi lan priyagung/
tan kurang mulyanira/
angungkuli sedane priyayi luhur/ dalah uparêngganira/
kêmbang ukêt warni-warni//
Awal korbannya perang/
mayatnya pemuda yang dimandikan/ dinamakan dan bangsawan/
tidak kurang kemulyaannya/ melebihi matinya para bangsawan/ dan juga pepajangannya/
bunga-bunga warna-warni//
20. Sumbangan bukêt kêmbangan/ Sumbangan buket bunga/
têkèng sore layon sipêng sêratri/
tinunggu sawêngi muput/ kêbak para pêmudha/
tan wilangan kumpul lan priyayi luhur/
tan têlas dènucapêna/ mulyaning layon utami//
sampai sore peziarah menginap sampai malam/
ditunggu semalam suntuk/ banyak para pemuda/
tidak terhitung kumpul dan para bangsawan/
tidak habis diucapkan/ mulianya peziarah utama// 21. Têkèng siyang wancinira/
layon pangkat rinompa-rompa pra inggil/ kang ngiring maèwu-èwu/
janma tan bisa ngetang/
kèh pra janma jroning ngiring nèng dêlang gung/
jroning tyas kadya belaa/ kumantar-kantar jro galih//
Sampai siang hari/
peziarah berangkat digotong para petinggi/ yang mengiringi beribu-ribu/
manusia tidak terhitung/
banyak para manusia yang mengiring ke jalan/
dalam hati seperti membela/ menyala-nyala dalam hati// 22. Ngunadika njoning nala/
baya kawan ana andon jurit malih/ prasêtya tan nêdya mundur/
arsa ngrabosèng yuda/
nora gigrig lan Jêpan kang sêdya ngamuk/ apa manèh bangsa Londha/
sun kêmbuli andon jurit//
Berkata dalam hati/ jika ada perang lagi/ janji tidak boleh mundur/ ingin menanggulangi perang/
tidak takut kepada Jepang yang mengamuk/ apalagi bangsa Belanda/
harus ikut perang// 23. Layon wus têkèng kuburan/
Purwalaya makam umum jro nagri/ duk nyêmplung kenjisimipun/ dènurmati sênjata/
rambah-rambah karya ngrês kang samya ngrungu/
wiwit ing dintên punika/ arwahnya mugi tinampi//
Peziarah sudah sampai kuburan/
Purwalaya makam umum dalam negara/ saat dimasukan peti matinya/
dihormati senjata/
berkali-kali membuat sedih yang mendengar/
mulai di hari itu/
arwahnya semoga diterima//
kabèh janma kadi anggèningke galih/ wus slêsih samya wê-[26]-wangsul/ sowangan anèng marga/
rangu-rangu pêmudha katon arêngu/ wiwit dintên ing punika/
pra janma sami miranti//
semua orang mengheningkan hati/ sudah selesai lalu pulang/
beriringan di jalan/
samar-samar pemuda terlihat bertekad/ mulai di hari itu/
para manusia akan mempersiapkan// 25. Ya sagamaning ngayuda/
rupa-rupa pra janma ingkang kinanti/ sinangkêlit anèng lambung/
sawènèh dipun anggar/
kadya pedhang nadyan cêndhak nora saru/ tuwa mudha tan prabeda/
ngayu-ayu dènya kardi//
Yaitu persenjataan perang/
bermacam-macam yang dibawa manusia/ diselipkan di perut/
sebagian di samping pinggang/
seperti pedang walau pendek tapi pantas/ tua muda tidak beda/
supaya baik olehnya bekerja// 26. Kaya andêling jro nala/
yèn katêmpuh bêbaya anèng margi/ sakala klêbu umum/
malah para wanita/
nora ketung lading buntung dipunkandhut/ nèng sajroning tas cangkingan/
tan samar sajroning galih//
Seperti percaya dalam hati/ bila diserang bahaya di jalan/ semuanya termasuk umum/ terlebih para wanita/
tidak terhitung pisau buntung dibawanya/ di dalam tas jinjingnya/
tidak kuwatir dalam hati// 27. Wanita pasisir wetan/
gung sêmangat pamimpinira36 pra putri/
kongsi grênat kang kinandhut/ tan arta karya wadhah/
lamun glathi wanita wetan wus umum/
wiwit jamanira kuna/ wus kalêbu kang piranti//
Wanita pesisir timur/
besar jiwa kepemimpinannya para putri/ sampai granat yang dibawanya/
tempat uang sebagai wadah/
bila belati sudah menjadi umumnya wanita timur/
sejak jaman dahulu/
sudah menjadi peralatannya// 28. Wiwit jaman rêtu anyar/
rina wêngi pra janma siyap ing galih/ tan tilar prayitnanipun/
Mulai jaman baru/
siang malam para manusia siap hatinya/ tidak ketinggalan kehati-hatiannya/
ngupadi mrih raharja/
yèn karungu sêsorah radhiyo umum/ lan srat kabar warna-warna/
kahanan sanès nagari//
berusaha agar tentram/
bila mendengar pidato di radio umum/ dan surat kabar macam-macam/ keadaan negara lain//
29. Mungsuh rupa-rupa bangsa/
tindakira sakwênang-wênang mring janmi/
kanthi akaling panyamun/ ngrampogi pulan bêgal/
wus kabrantas tindak kang karya pangridhu/
thukul nèng liyaning praja/ pamudha saya gung wêngis//
Musuh berbagai bangsa/
perlakuannya sewenang-wenang terhadap manusia/
dengan cara menyamar/
mencuri dan mengambil secara paksa/ sudah diberantas tindakan yang membuat masalah/
tumbuh di negara lain/
pemuda semakin marah besar// 30. Kang swara janma mardika/
mung nyatane paprangan gung wus sinapih/
kongsok bali kang tinêmu/ wiwit antuk mardika/
wus tan pêgat dènira nanggulang pupuh/
ambrantas satru kang nêdya/ ngrêbut mardika Ropêblik37//[27]
Suaranya manusia merdeka/
kenyataannya perang besar sudah berhenti/
kabalikannya yang ditemui/ mulai mendapat merdeka/
sudah tidak putus olehnya menanggulangi perang/
memberantas musuh yang ada/ merebut kemerdekaan Republik// 31. Saya gung ing wantêrira/
pra manggala pêmudha kang wus don jurit/
mring liyan praja ambantu/ kang katêmpuh prang muka/
kongsi resik tan bali yèn durung rampung/
gêntèn kang katêmpuh yuda/ saya gung adêging jurit//
Semakin besar keberaniannya/
para pemuda posisi terdepan yang sudah berperang/
membantu kepada kota lain/ yang menempuh perang/
sampai bersih tak kembali bila belum selesai/
bergantian yang menempuh perang/ semakin besar menegakkan peperangan//
32. Ewon kang para pamudha/
kang wus tahu anjêlajah andon jurit/ tan cinêlu têka ngêbyuk/
minta ngêbyuk ngayuda/
sukan kèri belani mring prajanipun/ suka lêbur jroning yuda/
timbang jinajah Wêlandi//
Ribuan para pemuda/
yang sudah pernah menjelajahi perang/ tidak harus datang serentak/
meminta serentak berperang/
sungkan tertinggal membela negaranya/ rela mati dalam perang/
daripada dijajah Belanda// 33. Saya gung panyuwunira/
kang pra janma ukuman nèng jroning buwi/ prasêtya mlêbu prang pupuh/
dadi prajurit ngarsa/
tan garantês kalamun tumêkèng lampus/ dadia kurbaning praja/
ngumambang nèng banjir gêtih//
Semakin besar permintaannya/
hukuman para manusia di dalam penjara/ janji ikut berperang/
jadi prajurit terdepan/
tidak sedih walaupun sampai mati/ jadilah korbannya negara/
mengambang di banjir darah//
Pupuh VII Maskumambang
1. Wus pinasthi sangking karsaning Hyang Widhi/
kutha ing Sêmarang/ kang têmbe katêmpuh jurit/ prang sabil kèh wong palastra//
Sudah ditetapkan oleh Tuhan/
kota di Semarang/
yang baru saja mengalami peperangan/ perang sabil banyak orang meninggal// 2. Awit wadya Jêpan kang wus kasor jurit/
anèng tanah Jawa/ anyipta tan bisa bali/
mring nêgrinira priyangga//
Sebab tentara Jepang yang sudah kalah perang/
di tanah Jawa/ tidak bisa kembali/ ke negaranya sendiri// 3. Luwung sirna katimbang papa ing dhiri/
ewon janma Jêpan/ wus golong sae kakapti/ nêdya ngrusak jroning kutha//
Lebih baik mati daripada sengsara/ ribuan orang Jepang/
sudah bersatu keinginannya/ niat merusak dalam kota//
ngrabosèng ngayuda/ tan pilih janma gung alit/ kang kacêpêng dipunsiksa//
menempuh peperangan/
tidak memilih manusia besar kecil/ yang tertangkap disiksa//
5. Rupa-rupa paniksanira mring janmi/ sak ponthang sênjata/
lan mintliyur kèh wong mati/ sawènèh ambêsmi wisma//
Macam-macam siksaan terhadap manusia/ dengan berbagai senjata/
dan seketika banyak orang mati/ sebagian membakar rumah// 6. Pepuyèngan janma gung alit jro nagri/
bangke turut marga/ kèh janma mati kabêsmi/ ing dalu kalawan rina//
Bingung manusia besar kecil di dalam negara/ mayat di jalanan/
banyak manusia mati terbakar/ di malam dan juga siang// 7. Gung bramantya pêmudha kang andon
jurit/
binantu lyan praja/ sadaya sami ngêmbuli/ dhinga lena musthi mati//
Besar kemarahannya pemuda yang berperang/
dibantu (pemuda) lain kota/ semua ikut berperang/
siapa saja mati harus rela mati// 8. Wus rong èwu gung alit janma kang lalis/
gangsal atus Jêpan/
wus sirna sêpanjang margi/ [28] nêm atus kang nandhang papa//
Sudah dua ribu orang besar kecil manusia yang mati/
500 ratus Jepang/
sudah mati di sepanjang jalan/ 600 ratus yang terluka// 9. Sih dènubrês ing siyang kêlawan ratri/
awit janma Jêpan/
sih akèh kang sami dhêlik/ yèn dalu dènya ngumbara//
Masih dicari di siang dan malam/ karena orang Jepang/
masih banyak yang bersembunyi/ bila malam ia mengembara// 10. Pra pêmudha tan kèndêl dènya ngupadi/
pêmbantu lyan praja/
sansaya kèh ingkang prapti/ anêba mèlu ngupaya//
Para pemuda tidak berhenti dalam berusaha/ membantu lain kota/
semakin banyak yang datang/ bersama-sama ikut membantu// 11. Kongsi ewon janma kang wus sami lalis/