SEJARAH TAPEL ADAM
kahungan, tang tumunggu pangikete, pan saking karsanipun, Kanjeng Pangran Harya Mantawis, terang hingkang timbalan Kanjeng kang Sibuhun Susuhunan Pakubuwana, Senapati Ngalaga Ngabdurrahman, Sayit Panatagama.
2. Ingkang kaping saptarsa ngwasani, babaddira nagri tanah Jawa,
winangung hing sajarahe, haluraning laluwur, hingkang luhur linuri,luri, linalat salirrira, laluwur kang luhur, haluran kang saking Jawi, jinarwakker sadaya.
3. Wijang,wijangira kara para ji, miwah para Nabi Sadayannya, hawit duk
tapel hadamme, tinurut hurutipun, saputrane Kanjeng Nabi Sis, kang marang panengennya, myang pangiwanipun, pinurwa duk purwanira, para ratu sadaya hing tanah Jawi, wawinih saking dewa.
4. Trahing Nabi campur trahing ngejim, mangkya winaone sajarahira,
mugyantuka sapangate, mawantuwa ring wahyu, yuwanane dennya ngayumi, ring wadya sadayanya, sinunga rahayu, haywana sangsayanira, yuwanane tumerah hatrusa wuri, manggiha suka harja.
5. Myang harjane wadya sanagari, Surakarta hing karatonira, luhura lir
laluwure, kang sami sinung luhur, hing Hyang luhur luhuring nguni, kedep hing ngrat kadeppan, rat Jawa sumuyud, rerep ri pusa hanannya, salaganing bumi pada lulut hasih, pilih tan ngastu pada.
6. Kang piniji maharjeng gitadi, raden hangabehi [2] Sibdusasatra, kaliwone
raja Niten, mangun langening tembung, myang nging tembang titaning dongding, sedeng hingkang kinondang, hamedar kondagung, kaliwoning Kadipatyan, nenggih Raden Ranggawarsita ngabehi, trahing pujangga praja.
7. Taruna wus wignya sakaliring, kapujanggan miwah kasujanan, halim kiwa
panengene, kitab gung ngagung putus, myang nging basa kawi winasis, muhtamak pabettira, hing carita kasus sagung para bijaksana, Surakarta kang ahli carita sami, tuwin para pujangga.
8. Miwah para ngulama kang sami, halim kitab raseh saking para, Musannib
9. Hamrih dangan kang sami miyarsi, marma sinawungan lawan tembang, nira siku sasingkelle, rehning darmi tinuduh, dening Gusti pinardyeng budi, muda punggung pinninda, pujanggeng prajagung, dahad gung ring kang Pamudya, ring Hyang Ngagung kaping genging puji, marang Sang Nayakengrat.
10. Hiya Kanjeng Nabi kang sinelir, Muhammaddinnil mustapa lawan, para
sakabate kabeh, ping tri pamujinipun, marang sagunging para Nabi, ping pat pamuji marang, para ratu,ratu, ping lima pamujinira, marang sagung para Wali para Mukmin, tuwin para Pandita.
11. Sadayane hingkang kecap sami, jroning serat sa,[3]jarah punika, mugi
genga haksamane, myang paringa panjurung, ring panganggit wenganing budi, pamedaring tyas muda, pambukanning punggung, pangapusireng pustaka, pinadangna dening Hyang denira hamrih, runtutute kang carita.
12. Para Pujangga hing nguni,huni, dennya sami hamarma carita, tanah Jawa
sejarahe, Ki Hageng hing Matarum, sempalane datan winnilis, pangiwa, panengennya, pangetan winuwus, hamung bakune binuka, panning mangkya karsanya Sri Narapati, winedar sadayanya.
13. Pinurwa ring pannitra nujwari, somamanis tanggal ping nembelas,
Dulkangidah Dal tahune, sancaya windunipun, siyang wanci hing pukul kalih, mangsa surya kasapta, sangattipun Yusub, wuku telu kang lumampah, Brama wugu Sri tumurun nuju dadi, mangsa wuku kalima.
14. Sinenkelan yenning tahun sasi, gunung hobah hing pitun nagara, lamun
hing tahun srengenge, sangkalannya penettung, patang rupa Panditeng nagri, hijrah jeng Nabi duta, hing tahun sitangsu, Pandawa lilima manembah, hing jeng Nabi tahun surya pitung bumi, nembah hing nayakengrat.
15. Sangkalaning jagad hetang hawit, Nabi Adam tumurun mring dunya, Lan
Babu Kawa toyane, samodra warna pitu, hiku lamun hing tahun sasi, lamuning tahun surya, sangkalanira wus, sirna guna trussing rasa, kunneng kitab Bahrul Butun kang winarni, rinacul lapallira.
16. Myang maknane sampun den muraddi, kusus lawan [4] Ijemmak kiyasira,
trussing dalil lan kadisse, duk masih awang,uwung, myang ngilmunning maksih ginaib, ran Allah durung ngana, miwah ranning rasul, halamipun Akadiyat, nulya kitab Bahrun Ngalam hingkang muni, halamipun Wahdat.
17. Maksih rancanganing gaib, nuli Bahrul layud,layud ranning kitab,
Waakidiyat halamane, ya misih gaib iku, Arwah halammira winnarni, ran Allah lan Muhamat, katelune rasul, laku tri Insan Kamil, sapta wajib kababar.
18. Sadurunge gumelar bumi langit, maksih wang wung Akadiyat kocap,
nuli hana, kang haran cahya nur, Gusti Allah hangandika, marang hing nur heh nur sujudda hing kami, nur sujud kaping lima.
19. Mring Pangeran hingkang Maha Suci, marma wonten limang wektu solat,
wit saking henur sujudde, kang smi sedya ngrungu, mituhuwa hyaiing dalil, kang maca jinabdda, haja gumantung junut, kang henur dadi kamulyan, nur malumah kukuse mandhuwur sami, dadi langit kasapta.
20. Saisine hing nginggil pra sami. Haran kursi miwah dhindhing jalal, lukkil
mahpul satulise, kukus dadi gni sumyur, kamulane Malaekat sami, miwah [5] jan lanhitnujan, lan widada rya gung, surya lintang lan rembulan, lan sadaya isine nginggil prasami, saking nur lumahira.
21. Kaebing nur jroning kitab muni, Barul Lahud he nur kurebira, dadi bumi
kapitue, lawan saisinipun, hingkang wonten sajroning bumi, jro kali jro samodra, jroning rong jro watu, miwah kang nyangga pratala, sadayane saking kurebing nur sami, gya nur miring sujudnya.
22. Marma dadi bumu handhap hinggil, legak,legok papereng jajurang, saking
hing nur pamirenge, hanuli henur lungguh, dadi kamulane kang hardi, saking nur lungguhira, mdal krengetipun, dadya kamulane toya umbul sumber kali pancuran jaladri, kringeting nur asalnya.
23. Reregeting henur hingkang mijil, dadi kamulane isining rat, jro bumi dharat
toyane, kekedhepe hingkang nur, kamulane gurnita sami, caleret thathit kilat, lalidhah galudhug, hangsal saking nur kedhepnya, misih gaib hangsal karsaning Hyang Widhi wahdat lan wakadiyat.
24. Hantaraning pitung leksa warsi, Gusti Allah pan [6] harsa hanglirna, halam
Arwah pannabanne, ngandika Kun Payakun, gimelar kang bumi langit, lan saisine pisan, kang pepak Asnapun, bumi langit gya gumelar, lapal Kuran Sitikatyi yayamin, semastana ngaras.
25. Kursi maknanipun pan dadining, langit kasapta saisenira, kalawan pitung
bumine, hiya saisinipun, hing dalem nem dinna mepaki lalampahan, sewu warsa sawiji,wijining langit, denning lalongkangira.
26. Hing sawiji,wiji kang langit, nglimang ngatus tahun hibrerira, hing peksi
tanpa hareren, dhindhing jalal punika, tegesipun halam Swargadi, hapan petak,petakan, lir tala tawon gung satunggal,tunggaling swarga, wiyaripun tanpa wangenan sayekti, widadari kang tengga.
27. Warna sakawan kang widadari, putih ireng kuning lawan abang, kang putih
semu jenarre, lan hireng abang tungtung, hingkang hireng tungtunge abrit, semu pethak lan jenar, hingkang abang tungtung, kuning tungtung tungtung pethak, sorot hireng sadaya sulake wilis, kang widadari jenar.
28. Sorot hireng abang tungtung putih, tejanya muyek hingkang pasariran,
29. Hingkang tengga ten kena winilis, widadarine [7] kathen wendran, sadayeku hing badhene, nenggih gadhanganipun, jalma hingkang sami hantuk sih, hing Hyang manjing sawarga, ginanjar sadarum, hing sapetak petakira, warna,warna kaswargan sawiji,wiji, hana rupa mutyara.
30. Rikittanne pan mutyara sami, kembang,kembang pethettanning taman,
hawarna mutyara kabeh, hapraba ting palancur, kang kasawarganipun sawiji, sami hinten sadaya, pepethettannipun, godhong woh sekar pradapa, pang wit hinten sararenggannira sami , sara wedinne kodrat.
31. Ngebarliyan ngujwala nelahi, hing sawarga jumerud mangkana, pra sami
jumerud kabeh, pethetan kembangipun, kumala mas luru, suwasa miwah salaka, sakalire kadya kang wus kocap nguni, namane ya warnanannya.
32. Marma hujwalannira nelahi, ting pancorot mancur ting palancur, tan nana
siyang dalune, halam sawarga punika, tetep halambang kang nglanggengi, tan kenna winarnaha, pasang rakitipun, satunggal tunggaling swarga, kodrating Hynag pan sarwa ngebat tebatti, pepucakking sawarga.
33. Lapal laila hailalahi, lan lapal mukamad rasullulah, kang haran [8] ngisor
swargane, kang haran lohkilmahpul, maknanipun lapal kakalih, loh punika pan kalam, mahpul papanipun, kang kalam nurat piyambak, haneng papan nora lawan den cekelli, tan wonten kendellira.
34. Kuwasane Hyang kang Maha Suci, lepas saking watara duduga, tinggal
prayoga majadde, kalangkung helokkipun, pangandika sapisan dadi, Kun Payakun samana, sajege tumanduk, tanpa wali wali Allah, sipat baka tanpa obah tanpa gingsir, hingkang kayu sajarah.
35. Til muntaha hageng hang nguwit, pitung jagad gagodhongannira, pan
monca warna rupane, kunning bang hireng biru, kapuranto dadu lan wilis, wungu kalawan seta, sami mawi kuwung, rebut sorot ting galebyar, ting pancorot haciri tulisan sami,haranne kang manungsa.
36. Lamun godhong alum salah siji, pasthi lamun manungsa lara, yen godhong
aking huwonge, wus tuwa repot ciklu, lamun godhong rentah saking wit, tinadhahan malekat, gya tumurun malekat ngambil nyawaning, jalma kang mungal surat.
37. Yen wus kababar halamming jalmi. Lohkil mahpul [9] dadi panengeran,
manungsa dawa cendhake, lamun godhong nom runtuh, pupus miwah tengah kang pethil, rentah saking wittira, hana pethil sepuh, hobahe kang gagodhongan, lir gamellan hunine pating carengkling, hiramanira raras.
38. Hanyumrahi sarira kapyarsi, ngegarakenning tyas hungallira, jajalangan
gendhingngane, sangandhping wreksagung, kang rumeksa malekat sami, yutan baran hawendran, tan kenna hingetung, saking kathahing malekat, karyanipun pinatah sawiji,wiji, sapangkat pangakattira.
39. Kang kinarya hutusan Hyang Widdhi, pan sakawan malekat Mukarab,
Ijajil gangsallira, hapan kinaryagung, hangreh malekat sadaya, kang minangka kalipahira Hyang Widdhi, dadya ratuning suwarga.
40. Denne hingkang pitung lapis bumi, jembarripun lawan langit samya, pan
kinarya kebarrane, hing ngandhap lan ning luhur, miwah lapis,lapissing bumi, lan langit tan prabeda, hing sap,sapannipun, sinengga denning Malekat, warni Naga hing Mesrik tekeng Mahribbi, sirah buntutting Naga.
41. Lantan mindhuwur hing pitung langit, buntut ma,[10]lengkung gathuk lan
sirah, hamangan buntutte dhewe, wengkuning bumi pitu, hiya warna Naga nglekeri, buntut gathuk lan sirah, hiya buntuttipun, kang minangsa salaminnya, takdirring Hyang nora lara hangreh matti, hingkang Naga sinongga.
42. Denning lembu gumarang sawiji, sungu sewu kupenge kang singat,
maksrik tekeng mahribbinne, lembu sinonggong watu, kumalasa hageng nglangkungi, wiyare pitung jagad, denning selannipun, hapan sinongga hing minna, hulam henun singga dening jaladri, hamongsa sami hulam.
43. Minna littatalit prapta pribadi, takdiring Hyang tannana kendhatnya, dene
saluhur bumine, cinatur hisennipun, kang dumadi sawiji,wiji, redi lebak jurang, sami medal banyu, sendhang kali lan pancuran, hasri tinon pasangan surya lan sasi, lintang habra hing tawang.
44. Kuwung malengkung punggirring langit, sirah manjangan ngobe sagara,
kilat thathit lan caleret, glar sato kewanipun, wana wukir jurang ringring, warnane beda,beda, miwah jroning banyu, hisine pan warna,warna, hising rong jro bumi datanpa wilis, warnane beda,beda.
45. Wus mangkana Hyang Maha Suci, nitaheken kang peksi satunggal, geng
luhur hijo warnane, gilapnya kang lar mancur, pakanane wus den cawisi, tumuwuhan ngalam dunya, pira,pira thukul, lir wiji sawi warnanya, satelase thuthukulan den thotholi, kang peksi nuli ejah.
46. Nulya Allah ngandikeng Ngijrail, kinen manjing [11] sajroning mutyara,
sawiji sami gedhene, Ngijrail haturipun, lebet hamba saking ing pundi, tan wontenten marganira, kang kumala buntu, lan hinggih mongsa dedhenga, kang kumala namung sawijining sawi, lamun hamba beber lar.
47. Saking Masrik meh tekeng Mahribi, punika mba dereng tiwikrama, maksih
warni malekat, ngalam dunya meh jujul, lamun tiwikrama sayekti, hing ngalam dunya sesak, hing pundi pukulun, marmamba saged manjinga, hing sosotya Allah hangandika haris, hora teka manjinga.
48. hajrih mopo Ngijrail gya manjing hing sasotya langkung wiyarira, sigra
(www.alangalangkumitir.wordpress.com)
1. Hyang Suksma ngandika aris, heh Ngijrail awasna, ngarsanira apa katon,
Ngijrail sigra humiyat, wonten peksi satunggal, warnanya ijem kalangkung, hujwalanira sumunar.
2. Tungtung abang sorot kuning, tungtung biru so,[12]rot pethak, muncar
ngunguwung prabane, gilaping larnya tumeja, Sang Hyang Suksma ngandika, Ngijrail den enggal mangsuk, marang guwa garba.
3. Hiya ingkang manuk wilis, Ngijrail saksama, hing sajroning paksi hijo,
hanglangkungi wiyarira, hupami bebera lar, mibera den kadi wau, gepok pinggire tan bisa.
4. Hosiking tyasnya Ngijrail, Gusti Rabilngalaminna, luwih saking kuwasane,
tan kena kinaya ngapa, marang hingkang kawula, lan iki hana wismagung, haneng jroning guwa garba.
5. Warnane kaliwat wilis, Ngijrail harsa parekka, larutsadaya bayune, kang
Maha Suci ngandika, Ngijrail malebuwa, jroning wisma hijo iku, Ngijroil matur nglenggana.
6. Hamba tan seged mrepeki, lesu lupa tanpa krekat, tadhah dadaku
maklukke, Allah Tangala ngandika, hiya Ingsun tarima, Ngijrail haturireki, dhadhasar mangkono uga.
7. Miyarsa swara Ngijrail, dumateng kalingan hira, neng sajroning wisma hijo,
humatur swara punapa, Gusti kang kapiyarsa, ngandika kang Maha Luhur, heh Ngijrail wruhanira.
8. Yeku swaraning Sankamil, Ngijrail lon turira, [13] wonten pundi
panggenanne, kang Maha Suci ngandika, tan ing jro tan ing jaba, nora ngisor nora dhuwur, hadohe tan wangenan.
9. Luwih parek lan sireki, ananging nora gepokan, Ngijrail halon hature,
saderengipun gemelar, bumi langit kasapta, wonten ing pundi genipun, kang Maha Suci ngandika.
10. Lah hiya hiku Ngijrail, bablase Inwaakada, bakda soinlasonene,
sadurungira ginelar, tan kena ingaranan, hiya yen sawiji iku, gemlare bumi akasa.
11. Tan kena ingaranan kalih, kang nurat ngusuli sabda, kados pundi
12. Hantaranira Ngijrail, dennya lumebu sasotya, pan sewu warsa lamine, mangkana kang murbeng jagad, hangresakken anitah, neng dunya jin naminipun, kinarya sisining jagad.
13. Neng alam dunya alami, salaki rabi satata, branahan anak putune, ejan
kang minangka raja, tamejut kadi jalma, maksih sami badan alus, awit angsal dadining brama.
14. Lakune duraka sami, datan mukir ring Pangeran, lali mring hingkang
nitahake, lamine antaranira, jan dadi ratu dunya, apan pitung keksa tahun, mumah mumuh ambeganira.
15. Dadi kadukaning widdhi, jan sira sinamber gelap, [14] anak putu
kadhatone, Hyang Sukma nuli hakarsa, nitahaken banujan, neng dunya kinatya ratu, sami angsal saking brama.
16. Bala pirang,pirang kathi, slaki rabi satata, branahan anak putune, maksih
badan alus samya, banujan dadi raja, puwa,puwa hambegipun, namak mumah aneng dunya.
17. Lakune duraka sami, bajunan sanak putunya, lali marang Pangeran,
lamine antaranira, dadi ratu neng dunya, hapan wolung leksa tahun, hanulya tampa duduka.
18. Sanak putune sirnanting, banujan kinelem toya, yata hingkang winiraos,
kang kinarsakken dening Hyang, Sang Ijajil Malekat, dadi ratuning swarga gung, langkung mukti hawibawa.
19. Duka samana sang Ngijrail, wus dilalah tyasirarsa, huninga ngisor langite,
tan antara gya tumedhak, ginrebeg pra Malekat, pitung kathi kang tut pungkur, prapta sor langit kapisan.
20. Hangabekti sewu warsi, Ijajil marang Pangeran, tangine saking sujude,
saha bala gya tumedhak, mring langit ping kalihnya, sapraptane lajeng sujud, Ijajil marang Pangeran.
21. Hing sawuse sewu warsi, saha bala gya tumedhak, [15] pan cinaturaken
bae, saben langit pan mangkana, Ijajil udhunira, jangkep pitung lapisipun, hiya pitung ewu warsa.
22. Wus prapteng dunya Ngijajil, langkung denira kacaryan, lali karaton
swargane, mider hangideri jagad, Ijajil takdiring Hyang, karasan minggah gunung, jinang kali myang sagara.
23. Glar sato kewan marpeki, miwah isining samodra, akeh warnane
katongtong, kali sumber myang bagawan, sendhang miwah pancuran, suruping surya handulu, kemyare wulan lanlintang.
24. Pating karethap neng langit, abra sajagad kawratan, Ijajil karem ing tyas,
25. Pra malekat matur sami, sadaya ngajak wangsula, kundur minggah sawargane, dennya wus lami neng dunya, bikmanawi paduka, manggih dukaning Hyang Ngagung, Ijajil alon sahurnya.
26. Hiya sun tarima sami, malekat kabeh turira, sru marma ing jeneng ingong,
hanana kang walang diya, mungguh dukaning Suksma, hing tyasingsun durung tutug, miyat lalengening dunya.
27. Deningta gen ingsun bali, mulih marang nging [16] sawarga, lamun wus
padha lawase, lan endhuningsun mring dunya, saking langit kasapta, hiya pitung ewu tahun, ngabekti marang Pangeran.
28. Malekat kendel samyajrih, nyerang atur mring ratunya, dadi anut
sakarsane, iku caritaning kitab, Bahrul butun kalawan, Bahrul ngalam nahrul lahud, hananing jan lan banujan.
29. Lawan malekat Ngijajil, anannya kinarya wijang, tinithahken dewe,dewe,
wonten kaol kang satengah, mungal sajroning kitab, nenggih salsilatul guyub, min ansabil jinatiwas.
30. Sayasin tegesereki, sajarahing jin lan setan, kang bangsa siluman kabeh,
nalika jeng Rasulullah, siniwi aneng kakbah, hing para sakabet agung, nimbali ratuning setan.
31. Kalawan ratuning Ngejin, nama Prabu Tamimasar, ratune setan namane,
nenggih sang raja Saraban, dinangu kalihira, ananing jin purwanipun, kalawan ananing setan.
32. Nembah sujud ratuning jin, miwah ratuning kang setan, Saraban
Tamimasane, ngaturken sajarahira, sageng bangsa siluman, ananing jin purwanipun, miwah ananing kang setan.
33. Hingkang tinitah rumiyin, Marijan lawan Marijah, [17] dereng sipat, dereng
sipat jin kalihe, sajodo warni bun upas, sami kadadosannya, hulate kang latu samun, hapan upasing dahana.
34. Hinggih sami mijil saking, cahya Nur kamulanira, kang Maha Suci karsane,
kinarya isining jagad, Maeijo susutan Jan, hajan punika sasunu, hejan paparab Banujan.
35. Punika kawit sipat jin, Banujan yoga tetiga, Ijajil kang sepuh dhewe,
kinarya ratuning Swarga, sasampuning kadukan, hakathah jajulukipun, Ajumarah sayatina.
36. Paparab malekat Karis, hajajuluk Iblis laknat, hanurunken setan kabeh,
sutaning banujan hingkang, panengah namanira, Ngajalijin turunipun, kang wuragil sutanira.
37. Hapaparab Handajali, nurunken dewa lan ditya, kathah asalah kadaden,
(www.alangalangkumitir.wordpress.com)
1. Hingkang sepuh sutane nama yalabur, Pasin panggulunya, nulya Akwari
nireki, apan nuli lakaos nulestri marah.
2. Nuli sahet nuli dasim srinipun, hanuli welahan, sadaya suteng Ngijajil,
sanga pisan pan dadi ratuning setan.
3. Tan winuwus kang wawolu turunipun, namung tu,[18]runira, Jalabur
hingkang winarni, saurute praptaning raja Saraban.
4. Pan sakawan nenggih sutaning jalabur, kang sepuh hanama, dajal
paparabireki, Dajal lannat hamargantuk lannattulah.
5. Kinunjara haneng langit ping catur, wit badhe mamongsa, nglebur
saisining bumi, linuwaran benjang yen dina kiyamat.
6. Haprang lawan Nabi Ngisa mengsahipun, Mukamat ngapiyah, Humarmaya
Nabi Kilir pejahipun Dajal saking Nabi Ngisa.
7. Rining Dajallannat Dajil naminipun, Senut arinira, nama Nun hingkang
wuragil, Dajil wau nama Dulilsutanira.
8. Nuli dubil nuli dit blas sutanipun, hasusuta Lallal, ingkang gadha jeng Nabi
Dris, cinolok dom netranira hingkang kiwa.
9. Dalah mangke picak siji netranipun, Lallah asasuta, suta satunggil hanama
Lalim, hasasuta Jalarat susuta Buldet.
10. Hingkang katul minggah ing palwa Nabi Nuh, Buldat hasasuta, Sarhas nuli
hasasiwi, Mihsat suta Hamarah suta Hawiyan.
11. Hasasuta nama Langin hasasunu, Biktab suta Distar Distar, sauta Balal
sasiwi, Hambal suta Kibrat nuli sutanira.
12. Nama Iprid kang ngrencana Nabi Ayub, kala ka,[19]sengsara, Iprid punika
sasiwi, nama Ngiprus hasuta Karisiyan.
13. Hasasuta nama Swino hasasunu, Dipil hasasuta, Milasar suta Asijasin,
nuli hasasuta nama Karis sarah.
14. Karissarah wahu puputra Ngastarus, sasuta Buldyat, Buldyat wahu sasiwi,
Dulya larat susuta nama Duwanar.
15. Hasasuta Buwanarjas hasasunu, Salahat sasuta, nama Bangan hasasiwi,
nama Bangal jebul hasasuta Yayal.
16. Hasasuta Jahil hasasuta Sarbun, suta Sarbudanar, suta Mungajal sasiwi,
Maksum suta Malrat suta Mallarabad.
17. Hasasuta raja Sarabad puniku, turun kawandasa, tatiga saking Ngijajil,
18. Lawan turun Handajali hapancarut, sami lap ingalap, miwah turuning Ngajali, hapan dadi isen,isen ngalam dunya.
19. Hingkang nurunaken jim Ngajali wau, Ngajali sasuta, nama Ngaljus
hasasiwi, nama Ngajrak kayanganira karanan.
20. Hing Ngajurak sasuta Damras ranipun, hasasuta haswat, sasuta Amman
sasiwi, ran Maheran punika pan kawit Islam.
21. Hanut marang agamanira Nabi Nuh, Maheran sasu,[20]ta, Sabah
hasasuta Sahlil, hasasuta Sajab Katlabat.
22. Hawit kapir hamargi kawon perangipun, lan ratuning setan, nama Wujan
trah Ngijajil, sutaning Katlabat ngatis namanira.
23. Hasasuta Kadngan hanuli sasunu, Latbiyan sasuta, nama Sarsar hasasiwi,
nama Aswas hasasuta nama Dadjah.
24. Hasasuta Hajali namanireku, kang sareng sadina lahire lan Kanjeng Nabi,
Yusub lajeng dados pawong mitranira.
25. Kawit Islam malih Gajali milyanut, hing ngagamanira, sarengat Nabi
Ibrahim, jin Gajali sasuta nama Alidat.
26. Hasasuta Janabar kawon prangipun, lan ratuning setan, raja Iprid trah
Ngijajil, kapir malih Janabar manut ingsetan.
27. Hasasuta Salmun hanuli sasunu, Salmusil namanya, sasuta nama
Aswasil, hasasuta Karmus suta Salmunasar.
28. Hasasuta Sarngam sasuta Jabarjus, kapir lajeng Islam, teluk marang
Kanjeng Nabi, Sulaeman wus sare sarengat jeng nabi Musa.
29. Raja Barjus pan kinarya ratunipun, jim setan sadaya, dening jeng Suleman
nabi, suteng Barjus Asngasar sasuta Bastam.
30. Nuli hasasuta Kasras hasasunu, hejin tir sasuta, nama Inrus hasasiwi,
nama Kanam kapir malih kawon aprang.
31. Lan ratuning setan nama Bangaljetul, kanam ha,[21]nama Bal, Kanam
sasuta Sarkasi, hasasuta Girkasi suta Kabiras.
32. Hasasuta Giraji nuli sasunu, hanama Dam riyat, lajeng Islam manut
maring, agamane jeng Nabi Ngisa reh kulah.
33. Jin Damriyat wau hasasuta Memum, memum hasasuta, nama Mursad
hasasiwi, hanama jin Sangkan sasuta Marikan.
34. Hasasuta Karissatir namanipun, kakalih sutanya kang sepuh namanireki,
hejin Kalbal kang anem jim Kaskani jan.
35. Hasasuta Aswasil nuli sasunu, Sanasil apatya, jim Kalbat wau sasiwi,
Dawisatir hasasuta Tiyruyasar.
36. Tiyruyasar punik nuli sasunu, Prabu Tamimasar, hapeputra Rodosatir,
hapan seket turunan saking Marijan.
37. Kang wus kecap sadaya wau jim ratu, lan ratuning setan, mung ginanjar
38. Gurunipn Handajali kang cinatur, sutannya satunggal, nenggih peparabireki, Prabu Winus jajuluk Sri Handakara.
39. Handakara sutanira wolulikur, hingkang sepuh nama, Prabu Paliya warni
jim, panggulune hanama Prabu Jampina.
40. Warni ditya sungu nuli harinipun, ran Patih Parwata, harinira nama Jahwi,
awak sarpa nuli rinira hanama.
41. Jin Jaminah jin diyu jajulukipun, nulya harinira, hanama [22] raja Parangin,
harinipun nama Min warni kukila.
42. Harinipun nama Kup hawarni manuk, nuli harinira, warni yuyu nama Dahri,
harinira ran Maranis warni ditya.
43. Harinipun hanama ejim Wakitu, hinggih warni ditya, nulya rinira hanami,
Sang Balidhuh warni jim jajuluk Baljwak.
44. Harinipun hanama Ejim Balituk, hanama waraka, nuli Malituk warnesthi,
nuli Prabu Ngamunkeling jajuluk Am.
45. Nuli Prabu Nuradi nuli rinipun, hanama Wellahan, harinya ran Patih Hamir,
harinipun jim Kaliku namanira.
46. Warni Kucing nulya Kalilat rinipun, Ejim warni Sima, nuli Wenu rinireki,
harinira nama Limpak warni gajah.
47. Nuli Lapuk warni ditya harinipun, Suhas warni kapal, nuli Buraham, warni
wil, harinira ran Palapat warni sona.
48. Harinipun nama Malak warni tikus, nuli harinira, hanama Ejim Allapid,
jangkep wolulikur, kathah pencarira, sami nurunken pribadi, turunipun kathah hingkang salah rupa.
49. Turun Handajali lan Ngajali carub, miwah lan [23] turunnya, malekat
karisngijajil, carub besan binesan alap ingalap.
50. Nak kumanak tanpa wilis kathahipun, bangsaning lalembut, jim setan
prayangan peri, purwa saking Marijan pungkuranira.
(www.alangalangkumitir.wordpress.com)
1. Kuneng jin sajarahira, hamangsuli caritanireng nguni, nenggih kitab Bahrul
butun, Bahrul ngalami lawan, Bahrul lahud Ngijajil sasampunipun, tumurun mring ngalam donya, samana Hyang Maha Suci.
3. Mring ngalam donya wus prapta, dereng dhawuh siti dhingini hangling, heh Jabarail sira hiku, dinuta hing Hyang Suksma, kinen ngambil maring sun warna papitu, yun kinarya tapel adam, matura marang Hyang Widdhi.
4. Yen ingsun banget lenggana, dene nora wurung adam hing benjing, nemu
dukaning Hyang Ngagung, marma ingsun nglenggana, heh Jabarail yen pari paksa sireku, ngambil ingsun warna sapta sayakti sun upatani.
5. Nemuwa bendhuning Suksma, Jabarail miyarsa ling,[24]ing bumi, hajrih
hing ngupatanipun, Jabarail wangsul sigra, prapteng ngarsaning Hyang Suksma sujud matur, lamun siti sru nglenggana, hing karsa Hyang Maha Suci.
6. Kinarya tapeling Adam, dene boten wande adam hing benjing, manggih
dukaning Hyang Ngagung, lamun kawula paksa, nepatani sanget ing papacuhipun, hamba tinedha manggiha, kang sanget beduning Widdhi.
7. wusnya telas haturira, Jabarail gantya hingkang tinuding, Mingkail sigra
tumurun, maring nging ngalam donya, saparptane bumi dhingin sru muwus, tan pae pangucapira, kadya nguni mring Jarail.
8. Yen kinarya tapel Adam, sru nglenggana sartane nepatani, Mingkail dupi
hangrungu, linge bumi mangkana, sigra matur prapteng sujud matur, lamun datan hantuk karya, ajrih sapataning bumi.
9. Ngijrail tumuruna, marang ngalam dunya ngambila bumi, pitung rupa
abang biru, hijo lan kapuranta, putih ireng wungu kuning den agupuh, ingsun karya tapel Adam, Ngijrail tumurun aglis.
10. Mring ngalam donya wus prapta, dereng dhawuh [25] bumi dhingin
hangling, heh Ngijrail sira iku, dinuta ing Hyang Suksma, kinen ngambil marang sun warna papitu, kinarya tapeling Ngadam, baliya matura haglis.
11. Yen ingsun banget lenggana, dene nora wurung Adam hing benjing, nemu
dukane Hyang Ngagung, den dhunaken mring dunya, lah matura marang Hyang kang Maha Luhur, yen mangkono haturing wang, aja mungguh kang sirambil.
12. Rupa sapta yen gelema, mung arupa siji nglenggana mami, yen sira dreng
kudu berung, maksa ngambil maring wang, sayakti yen sun hupatani sireku, nemuwa bebenduning Hyang, marma baliya den aglis.
13. Ngijrail duk amiyarsa, lingling bumi sarya sru nepatani, kudha sru denira
muwus, heh ta apa lingira, lakuningsun hapan dinuta Hyang Ngagung, mangsata dadak mundura, dening upatanireki.
14. Gelema nora gelema, hingsun ambil rupa sapta sireki, bantala angles
tyasipun, dening Ngijrail maksa, datan mundur sangking hing upananipun, bantala lara karuna, kathah sasambatireki.
15. Hananging tan piniarsa, sasambate Ngijrail si,[26]gra ngambil, hing bumi
16. Hing ngarsanira Hyang Suksma, wusing sujud ngaturaken Ngijrail, hing siti warna pipitu, heh Ngijrail kayapa, duksirambil bumi pitung rupa hiku, sasambate lawan apa, nora nganggo nepatani.
17. Myang kalane sira gawa, sujud matur Ngjrail mring Hyang Widdhi, hinggih
Gusti sakalangkung, sasambating bantala miwah denya nepatani hamamacuh, kawula paksa kewala, karuna sambat mlas asih.
18. Hananging tan hamba pirsa, nunten kendel bantala tan angling, telas
Ngijrail turipun, Hyang Suksma hangandika, yen mangkono Ngijrail sira hing besuk, kang Ingsun sinung karya, yen Sun wus babar alaming.
19. Manungsa neng ngalam donya, pasthi sira ingkang Ingsun sedhahi,
angambila nyanipun, hing nganak putu Adam, yen wus padha kababar neng dunya, besuk, sira kang hanglurahana, malekat kang tunggu sami.
20. Gedhonge kayu sajarah, tilmuntahalohkil mahpulling janmi, hawendran
malekatipun, hiku sira rehna, hiya dadi Malakulmaut sadarum, lemah hingkang pitung rupa, wijekken dadi sawiji.
21. Putih ireng lawan abang, ijo dadu biru wungu lan [27] kuning, saksana nuli
cinaruh, wujude hingkang lemah, ana kasap sedheng ana alus, wus carub winejak sigra, lembut lir endhut kang siti.
22. Wusnya nuli cinaruban, kang bangsangin kalawan bangsagni, sakawane
bangsa banyu, kalawan roh Mukamad, kang ambekta pepake, kang roh sedarum, sakahing titipaning Hyang , kawengku roh Mukamadi.
23. Lawan Ngijrail warana, papesthene kang wong sawiji,wiji, yen wus babar
alamipun, manungsa aneng dunya, lah padhnen lan unine lhkilmahpul, pan wus ana tulisira, kang ala lawan kang becik.
24. Dawa cendhak meskin begja, pinter busuk sor ungguling kang jalmi, lan
sahwat ing ngestri jalu, sawusnya carub samya, gya rineka manungsa wau kang endhut, lamine antaranira, tapel patang puluh warsi.
25. Dadine dina Jumungah, sakalangkung bagusira kang warsi, tan wonten
sasaminipun, sadaya kang rerupan, sawidasta panjange pan sarwa patut, Allah tangala ngandika, garangen iku Ngijrail.
26. Ana ing bumi lalongkang, tanah mekah lawan tanah [28] ing taib, sandika
nuli sinambut, mring malekat sakawan, Jabarail, Mingkail, Ngisrapil, tumut, prapta ing bumi lalongkang, sineleh rineksa sami.
27. Tapel kasonganing surya, kawarnawa wau malekat Jajil, kang maksih
kacaryan dulu, asrining ngalam dunya, pan meh lali karatoning swargagung, mubeng angubengi jagad, lan malekat pitung kethi.
28. Duk samana cinarita, sang Ngijajil sampun miyarsi, hing karsa Hyang
29. Ngijajil sampun rumangsa, lamun badhe angsal dukaning Widdhi, kalamon dennya tumurun, marang ing ngalam dunya, kongsi lali karatonireng swarga gung, Ijajil osiking driya, yen mangkono Maha Suci.
30. Karsa nyalini wangunan, neng sawarga kalungsur awak mami, Adam kang
kinarya ratu, melekat jajil sigra, saha bala mesat harsa handadulu, marang tapelira Adam, prapteng longkang ngarab taib.
31. Ijajil dupi ngumiyat, ing warnane tapel Adam nglangkungi, paukiran
bagusipun, tanana isiningrat, kang rarupan kadi Adam tapelipun, tapel nuli linebetan, mider jro garba Ijajil.
32. Sawusira temu gelang, langkung hebat Ijajil ani,[29]ngali, sen isening
Adam wau, sajroning guwa garba, hapan wonten kadi wisma mekar nanjung, Ijajil harsa manjinga, ing wisma dheprok tan bangkit.
33. Ijajil hanuli medal, saking hing jro saprptanireng jawi, wawarti hing
wadyanipun, pitung kethi malekat, wruhanira jroning tapel Adam iku, nora nana sesamanya, kabeh maklukking Hyang Widdhi.
34. Isen isening badanya, pan kinarya luwih adi kang warni, duweni alam
pamengku, Abir sahire pepak, saisening swarga ing langit kapitu, aras kursi dhidhing jalal, lohkilmahpul ana sami.
35. Myang lintang surya rembulan, sawarnane pepak tan kurang siji, lan ing jro
ana kadalu, lir wisma tanpa lawang, duk lagyarsa ingsun leboni sumaput, lesu lupa raganing wang, dheprok tan bisa mrepeki.
36. Tanpa bayu tan karkat, sun pisahken saya lesah tan sipi, iku kira
kiraningsun, nggene Iman Kamulyan, dene ingsun prepeki bae sumaput, heh sagung para malekat, sira kang kereh ing mami.
37. Upama ana parentahe ing Hyang Suksma apa gelem sireki, hanut marang
Adam hiku, ya ture para malekat, pitung kethi sayektu kula manut, paranta yen lengganawa, yen wus karsaning Hyang Widdhi.
38. Sayekti manut kewala, saparentahipun ingkang [30] akardi, Ijajil mangsuli
wuwus, yen mungguh isngun ora, lamun hana parentahira Hyang Ngagung, kinen hanuta ing Ngadam, yekti yen lenggana mami.
39. Sun kadadehaning brama, kinen manut mring kadadehan bumi, kedekken
sakehing tuwuh, amis bacin najisan, tibeng lemah yen jenes arus, apa gawene, kadukan ingsun lakoni.
40. Yata wau karsaning Hyang, mring malekat sekawan pan tinuding, Jabrail
Mikailipun, Ngisrapil Ngjrailnya, pada sira tiyubna mring nyawanipun, mring kakasih ingsung Adam, ananging talam rinukmi.
41. Lah sira iku gawas, sigra mangkat para malekat ngiring, anggarebeg
42. Dupi harsa pinanjingana, ingkang nyawa marang nging tapel nuli, hanglangkungi awratipun, jinunjung datan kangkat, kinaliyan tiniganan tan kajunjung, kang nyawa sangsaya awrat, tan purun manjing piranti.
43. Dening jroning tapel Adam, peteng rupak kalangkung saking rempit, gya
sinereng ing Hyang Ngagung, heh teka malebuwa, dyan tunmanduk nyawa pan narsa malebu, saking grana marginira, lagya tumempel ing ngarsi.
44. Nulya wahing tapel Adam, sirahira pecat saking [31] ing jisim, bahu epek,
epek sikut, dhengkul bokong dlamakan, Hyang kang Murbeng Jagad pan ngandikanipun, marang malekat sakawan, padha patrapna sami.
45. Kang buyar pating palesat, wus kinumpul dening malekat sami, tinatrap
tutup lir wau, Hyang Suksma misik Adam, lamun wahing den age sira anebut, ngucapa Alahamdulillah, gya Allah ngandika maring.
46. Malekat papat den enggal, tiyupna nyawane adam nuli, tiniyupken nyawa
mangsuk, hing tapel saking grana lumaksana prapteng jro wus manggen wau, kang tapel wahing sakala, nebut Alhamdulillahi.
47. Rabilngalamina agya, hanauri mring Allah dennya wahing, Iyam Iya kanak
budu, wa iya kanas tangyan, ingkang tapel sadayane sampun kukuh, darbeni ros thik enthikan, ingkang napas manjing mijil.
48. Hingaranan iku ambegan, pan minangka tatalining bfahurip, kabir sahire
kawengku, wus dadya Nabi Adam, pan ingayap dening malekat sadarum, kanan keringira aglar, miwah ngarsa lan ing wuri.
49. Kalangkung ing resepira, pra malekat mring Adam hingkang wreni, ngucap
labarakullahu, tegese ingkang lapal, mupangati tapel Adam singsun dulu, Nur mukamdira ngucap, paken pangandikaning Widdhi.
50. Sun dadekken dhingin Adam, mangka wiji haneng [32] dunya miwiti, kang
dadi ing yayahipun, sagunge kang manungsa, yen erohe pan roh Mukamad sadarum, tur ingaken tandhaning Hyang, Allah hangandika malih.
51. Heh Jabarail den inggal, hamunduta busana mring swargadi, hiya kang
sarwa di luhung, Jabrail sigra mesat, tan antara Jabrail ing wangsulipun bekta busana di nulya, wus inganggekaken sami.
52. Nenggih ,marang Nabi Adam, makuthane nama retnadi, sangkebbing
sariranipun, busana saking swarga, pan sadaya wau hujwala nganguwung, tan kena yen winuwusa, Nabi Adam ingkang warni.
53. Saking takdiring Pangeran, sakathahing ngujud tanana sami, saisining
(www.alangalangkumitir.wordpress.com)
1. kabeh padha hangiringna, mring Adam munggah swargadi, sakancanira
malekat, kang ana ing pitung langit, hiya lan pitung bumi, mung kariya kang atunggu, gilira hing rareksan, sawusira ngumpul sami, gya bidhalan Adam minggah mring sawarga.
2. Sapraptanireng sawarga, kinen Palongka [33] linggih, sinasotya
nawaretna, jumerut nila widuri, prabanira nelahi, muncar,muncar hangunguwung, tan kena winuwusa, takdinnira Hyang Widdhi, prabanira madhangi langit kasapta.
3. Pangandikaning Hyang Suksma, mring sagung malekat sami, kabeh
padha hasujuda, mring Adam kalipah mami, yeku sun karya sulih, neng swarga humadeg ratu, mongka kalipah ingwang, pra malekat sujud aglis, pan sadaya hamrekungkung sujudira.
4. Sujud marang kahurmatan, antarane satus warsi, mung sang Ijajil malekat,
kang nora sujud pribadi, kadi hujare nguni, tinetepan datan purun, anut ing Nabi Adam, nulya malekat Ijajil, pan sakala kena benduning Hyang Suksma.
5. Ijajil salin warnanya, rai perot mata ngelik, liyap linyip lamun mulat,
kedhepe sungsun narithil, biru putih ireki, seret sasuluhanipun, sacanthing sitahira, bathuk lengar pundhak kepis, kuping ciut gulune gedhe adawa.
6. Dhadha greng ndringkus ingannya, weteng cempluk bokong canthik,
rambute ngaruis abang, jenggot mulyak janggut lincip, bau sagagang aking, drijinya sadedhang gabu, sikile sahububan, dedege cendhak acilik, ambekukul lakune miring lan oyag.
7. Hyang Suksma handikanira, heh Jajil sandhangen [34] ugi, sira mopo ing
reh ingwang, mangkono warnanireki, pan sira dadi isi, besuk neng nraka waelul, Ijajil aturira, sumangga ing karsa Gusti, tan nglenggana dados sisining naraka.
8. Nanging panuwun kawula, ing salami hamba maksih, tinitah dereng
kiyamat, lumebeng jroning yamani, kalilana nutugi, lawan kalilana benjing, hanggagodha dhateng hing nak putu Adam.
9. Wontena rencang kawula, lumebeng dhateng yomani, Hyang Maha Suci
10. Omaha lebak jurang, embel umbul siluk sungil, kayu watu omahana, saanak putinireki, ing besuk kabeh kapir, Iblis lanat ranireku, Ijajil gya kaplesat, tiba sajabaning langit, redi dhasar tutupe naraka jahnam.
11. Apan lajeng kayangan, neng redi dhasar Ijajil, ngadhaton jroning dahana,
ing saciptanira dadi, hapan dadining geni, lawan wus sinung pinunjul, pangwasa ing Hyang Suksma, Ijajil saktinereki, linuwihken saking malekat sadaya.
12. Benjang maksih dadi raja, Ijajil kang den ratoni, [35] setan dhemit
brekasakan, iya yohanya pribadi, tangkar,tumangkar sami, setan aglis kathahipun, manak,kumanak samya, branahan datanpa wilis, sami mencar kayangan neng ngalam dunya.
13. Linantur dening Hyang Suksma, Ijajil sasarireki, kuneng wau kang
winanrna, malekat kang sujud sami, duk mulating Ngijajil, nalikanya nandhang bendu, malih warnaniraga, ratuning ala sabumi, ngumpul dadi rupaning Ijajil lanat.
14. Sujuding para malekat, rangkep sujud sukur sami, tan kapire rahmatollah,
ing sawuse satus warsi, liwar sadaya tangi, saking denira asujud, marang pakaryanira, henggene sawiji,wiji, ingkang kantun amung kang sami hangayap.
15. Marang sira Nabi Adam, tanana towangireki, malekat kang sami ngayap,
miwah ingkang widadari, Nabi osiking galih, linaden ,malekat ingsun, rumasa dudu bangsa, myang linaden widadari, gya maladi rem,rem ayam denya lenggah.
16. Sarwi nglalar lambung kiwa, parmaning Hyang ingkang prapti, myat
wonten wanudya endah, mijil saking lambung kering, ngiga wekasan linggih, neng iringan sarwa patut, sakala Nabi Adam, medal birainireki, sakalangkung kasmaran ing galihira.
17. Haranipun Siti Kawa, kasor hapsari swargadi, [36] pamulesmu wilis jenar,
bomjo pasariran lungit, sakala kangjeng Nabi, nolih astanya tumelung, pan arsa gayuh jangga, sigra Jabarail prapti, hangalangi pamanglunge astanira.
18. heh tuan dereng aningkah, tan wajib dadosa rabi, mundur astanira Adam,
nulya ningkah kangjeng Nabi, malekat Jabarail, kang ningkahken kaumipun, walinya Gusti Allah, Hyang Suksma ngandika aris, marang Adam lawan marang Siti Kawa.
19. Heh wruhanta sira padha, karo ratuning swargadi, sun jurung sakarsanira,
20. Jeng Nabi lawan kang garwa, sujud sandika tur neki, mangkana sang Ngijajil, neng ngardi dhasar genipun, miyarsa lamun Adam, ing mangkya wus darbe rabi, Siti Kawa wastane ingkang wanodya.
21. Paparingira Hyang Suksma, mangkana wau Ngijajil, tan wus raose tyasira,
yen Adam maksih neng swargi. Gya mesat sang Ngijajil, minggah marang swarga gung, prapta mider ing jaba, temu gelang tanpa margi, mung sawiji kinunci tinunggu ing mrak.
22. Paksi mrak nang luhur lawang, sirahe mangklung [37] mring jawi, buntut
aneng jro lapisan, pikiring tyas sang Ngijajil, nuli hamalih warni, pan arupa uler tahun, gumremet ngarsaning mrak, mulat ing mangsanireki, gya cinucuk kalebu wetengnya.
23. Nuli mising paksi merak, Ijajil tibeng jro lapis, mubeng jro lapis kapisan,
temu gelang tanpa margi, korine mung sawiji, kinunci sarta tinunggu, dening kang ula naga, sirah mangklung luhur kori, ilat melet lir daludag kulabetan.
24. Nyrengangas siyunging naga, hagdhing liman ngajrihi, ilunya dres kadi
upas, tumiba upase mandi, netrane balerengi, lir surya kembar duk bedhug, Ijajil ajrih nyelak, gya matak limunan ing jim, pan sakala Ijajil dutan katingal.
25. Wus nyelak ngarsaning naga, netrane kalih sinilir, cangkemira dinamonan,
merem angep langkung arip, Ijajil sigra manjing, ing cangkem dukangopipun, prapteng jro cangkem naga, buntutira neng jro lapis, sigra mising kang naga Ijajil medal.
26. Tumiba jroning swarga, Ijajil gya malih warni, hamindha malekat jaga,
neng pinggir pethak anangis, klesedan melas asih, kagyat widadari ngrungu, iki swaraning ngapa, kapyarsa amelas asih, ganti,ganti widadari samya ngucap.
27. Kaya swaraning karuna, dening ta sawarga iki, larangan lamun karuna, iki
teka wani nangis, sakehing widadari, kang celak sami dudulu, celuken Siti Kawa, aningali kang anangis, tinakenan sireku malekat apa.
28. Klesetan wani karuna, kang nangis humatur aris, milamba asru karuna,
myarsa rakanta jeng Nabi, lawan paduka Gusti, manggih serenging Hyang Ngagung, inggih badhe binical, saking sajroning swargadi, den dhunaken inggih dhateng ngalam dunya.
29. Gusti yen kalampahana, paduka lan raka Nabi, binucal saking sawarga,
dene tanpa dosa yekti, mung dumeh Nabi osik, salebeting galihipun, linadosan malekat, rumaos yen dede jenis, mresing driya satemah dados paduka.
30. Miyos saking ngiga wekas, lambunge Nabi kang kering, Siti Kawa keter ing
satuku, wasana angandika, apa temen tirireki, kang amindha karuna matur sapata.
31. Yen amba matura dora, dhatenging paduka Gusti, kenya babenduning
Hyang, badan kawula puniki, sampun limrah lan jinis, malekat sadayanipun, Siti Kawa ngandika, iya wus ngandel wak mami, lah ing ngendi gon sun arsa suminggaha.
32. Kang malih warna turira, sarwi luhira dres mijil, [39] dhuh Gusti saking
tresnamba, darbe ratu Kangjeng Nabi, miwah paduka Gusti, apan wonten syaratipun, paduka lan rakanta, hadahara wohing kuldi, pasthi lamun boten amanggih daduka.
linarangan ing Hyang Widdhi, malekat kang anangis, ngusapi luh sengrak senggruk, milane linarangan, wit dados sesarat Gusti, lamun dhahar mandekken dedukaning Hyang.
35. Apa temen aturira, kang nagis supata malih, dreweli sasumpahira, temah
Siti Kawa gingsir, ing tyas langkung kapengin, nanging tan wruh prenahipun gennira woh larangan, ngandika marang kang nangis, lah ta iya gene ingsun tuduhana.
36. Siti Kawa sigra mangkat, lawan malekat kang nangis, sapraptanireng
ngunjwara, humatur paduka Gusti, pan sarwi anudingi, wohing kuldi prenahipun, Siti Kawa duk mulat, marang wohing kayu kuldi, sru kacaryan kumecer kedah dahara.
37. Sapraptaning sor tumenga, aningali wohing kuldi, [40] asta kalih gayuh
nyandhak, woh kuldi pinethik kalih, sirah mbun,mbunanereki, Siti Kawa pan kasundhul, sadedeg inggilira, woh kuldi wusnya ingambil, gya dhinahar mring Siti Kawa satunggal.
38. Langkung nikmate kang rasa, lagya tekeng jaja nuli, niba kantu Siti Kawa,
sahengetira ningali, kang jaja amendhisil, mentar,mentar dadi susu, lir woh kuldi kang warna, maya,maya ngrespateni, marmanipun wonten wulu lan jinabat.
39. Kalanpun Siti Kawa, tumenga mulat woh kuldi, marma rinaupan, kaping tri
lananta kalih, kinosokan pra sami, denira kinarya gayuh, milane kang mbun mbunan, kaping tri dipun usapi, pan kasundhul woh kuldi kala tumenga.
40. Mila kuping ingusapan, kaping tri dennya miyarsi, ing tuduhe iblis lanat,
41. Dene sayah riwe medal, Kawa denira lumaris, milanipun yen wanudya, saben sasi metu getih, kadadehan woh kuldi, miwah ingkang banyu susu, wohing kuldi toyanya, yen salat Adam ngamati, sak dina tulhikram jakat
raka, jeng Nabi adam lingnya ris, pagene sira yayi, wani,wani ngambil iku, kuldi laranganing Hyang, apa sira yayi lali, kala dhawuh pacuh marang sun lan sira.
44. Kang garwa lon aturira, boten kasupen wak mami, marmane purun kawula,
pan wonten malekat nangis, sareng kawula titi, margi saking tresnanipun, ing paduka lan amba, kathah,kathah turireki, malah sumpah yen boten temen,temena.
45. manggiha babenduning Hyang, wus katur sadaya sami, wiwitan prapteng
wekasan, solahe ngambil woh kuldi, milanipun suwawi, punika dhaharen gupuh, woh kuldi kang satunggal, hamba wus nedha satunggal dados sarat sampun kongsi manggih duka.
46. Jeng Nabi wus kangsaning Hyang, myat ing woh kul,42]di kapangin, yen
mangkono karsanira, iya yayi sun turuti, tinampan wohing kuldi, anuli dinahar sampun, raose langkung nikmat, duk ingeleg wohing kuldi, tekeng jongga jeng Nabi niba kantaka.
47. Dadya mandhekel kang jongga, ingaranan kala menjing, duduh kuldi
dadya kama, tan antara Kangjeng Nabi, sawungunya amanggih, dudukanira Hyang Ngagung, kalawan Siti Kawa, kang busana mesat sami, saking badan kalih pindha maskumambang.
(www.alangalangkumitir.wordpress.com)
kayu sami, kinarya tutuping ngurat.
3. Kayu,kayu pra sami ngujar,ujari, lah ta Adam kawa, sampun parek,parek
4. Keneng gudha saking rencananing ngeblis, temah antuk duka, lah lampahana pribadi, sampun ngembeti maring lyan.
5. Bokmanawi kalih sami nanulari, miharsa gya kesah, kesoddan tambuh den
nungseni, sadaya lumuh pinaran.
6. Wonten kayu satunggal ran kayu ajir, langkung welasira, mring Adam
Kawa lingnyaris, lah ngambila godhong ingwang.
7. Sigra mara Adam Kawa mring sor anjir, kang kayu anulya, godhonge
ngalinthing sami, hingaran kayu cemara.
8. wonten malih kayu kang welas ningali, marang [43] Adam Kawa, kayu garu
nguwuh aris, ing ngriki sami ngauba.
9. Sigra mara sapraptaning ngisor wit, godhongipun sirna, mangkeret
dalasan mangkin, garu baluju kewala.
10. Wus mangkana karsaning Hyang Maha Suci, Adam lawan Kawa,
tinudhung saking swarga di, tinurunaken mring dunya.
11. Lawan naga merak kayu garu ajir, Jabrail dinuta, hanurunnaken tumuli,
Nabi Adam Tibanira.
12. Neng wukit baot gunung ing sarandhil, apan tanah Selan, Siti Kawa
tibaneki, neng tanah Siyem punika.
13. Dening naga tibeng tanah Aspahami, merak tibeng Yahman, kayu garu
lawan ajir, tibeng wana lan ing ngarga.
14. Sadayeku tibane saking ing langit, tanggal kapng tiga, ing wulan mukaram
nenggih, mangkana jeng Nabi Adam.
15. Siyang dalu anangis tibat ing Widdhi, kagagas ing driya, pisahe
garwanireki, tan karuhan tibanira.
16. Nabi Adam luhira dres tibeng siti, hanglir pendah jawah, kang luh dadya
mirah sami, tanah Selan kawretanan.
17. Cinarita jeng Nabi sawusnya nangis, tumenga ing tawang, sinung Ulham
ing Hyang Widdhi, langit kasapta narawang.
18. Kayu saratil muntaha kaeksi, myang lohmahpul,[44]ira, wela,wela ana
tulis, muni lelampahanira.
19. Papesthene sarirane sampun muni, anglampahi papa, kangelan sarta
prihatin, myang harja sakesanira.
20. Saderenge dumadi praptaning pati, wus nunggal sadaya, wujud ing wong
siji,siji, wusnya tan dennya tumingal.
21. Nabi Adam tobat sujud ing Hyang Widdhi, nulya wonten ayat, timbalaning
Hyang kapiyarsi, kinen mujaya mangkana.
22. Rabanala lam na an pusa nawain, lam tak pirlan nawa, tarkam nala na
kunani, minal kasirin tegesnya.
23. Duh Pangeran badan kawula pribadi, ingkang nganiaya, lamun tuan tan
24. Nabi Adam mituhu sigra amuji, eklas wardaya, pamuji ya siyang latri, dungkap antuk satus warsa.
25. Nabi Adam dennira neng pucak wukir, wanci wektu pajar, asalat subuh
jeng nabi, mung kalih rekangat salam.
26. Jabarail prapta dinuteng Hyang Widdhi, maringken apura, kang garwa
kinen ngulati, saenggene den kapanggya.
27. Nulya tedhak Nabi Adam saking wukir, jog ing [45] ngandhap selan, lajeng
angelaya bumi, Jabarail musna wus pisah.
28. Marang Siyem Siti Kawa kawlas asih, tangise tan pegat, luhira dres tibeng
siti, saparane dadi mirah.
29. Hamethukken sira malekat Jabrail, dhawuh ken apura, lah Kawa dika
hulati, rakanta Adam neng Mekah.
30. Sigra mangkat Jabrail atut wuri, kalane samana, Jagad masih dadi siji,
saparan tanpa sagara.
31. Jroning mahsrik mahrib tan wonten jaladri, maksih neng pinggiran, pisahe
jaman Nuh benjing, kinelem topan lan toya.
32. Dadya pisah bumi pulo,pulo benjing, anaa ciut jembar, pinasthi karseng
Hyang Widdhi, mangkana ingkang ngelaya.
33. Nabi Adam lan Siti Kawa nenggih, wus antuk sawaesa, dennira hanjajah
bumi, praptent tanah bumi Mekah.
34. Papranggulan neng ra,araatarwiyahi, suku ngardi ngarpat, rerangkulan
sami nangis, tangise syokur ing Suksma.
35. Sampun musna wau malebet Jabrail, wau Adam Kawa, laminira gangsal
warsi, neng sukuning ngardi Ngarpat.
36. Tan sakeca raosing galih jeng Nabi, aneng tanah ngarab, sawusira
gangsal warsi, sigra mangkat lan kang garwa.
37. Mider,mider areruntungan samargi, angupaya papan, kang dadya
senenging galih, pan hanjajah tanah ngarab.
38. Hing rum ngindi ngidul ngulon ngaler nuli, marang bukit barjah, anjog kusni
male bari, neng kono kendel lampahnya.
39. Manggih papan wana wiyar tur aradin, lepennya [46] tumumpang, kyeh
kayu geng buron sring, jeng nabi seneng ing driya.
40. lan kang garwa agung dennira ngabekti, sartane dedonga, ngatas
karsaning Hyang Widdhi, dennya kendel neng kusniya.
41. Cinarita apan sanga likur warsi, Nabi lan kang garwa, dedonga ing siyang
ratri, nuli Jabarail prapta.
42. Pan dinuta dening Hyang kang Murbeng Bumi, sartanira bekta, palangkan
lan busana di, badhong kalawan makutha.
43. jamang binggel kelat bau anting,angting, sabusananira, Siti Kawa pepak
44. Heh jeng nabi timbalanira Hyang Widdhi, paduka tetepa, mukim wonten malebari, lawan jumeneng Nata.
45. Alenggaha palenggahan nira nguni, palangkan mutyara, miwah sagung
busanadi, pinaringaken sadaya.
46. Busananta duk masih aneng swargadi, sabusananira, Siti Kawa pepak
sami, paduka angratonana.
47. sagung ingkang sato kewan ing wanadri, lawan ngratonana, anak putunira
benjing, marma jeng nabi paduka.
48. Lan garwanta karsaning Hyang Maha Suci, tinurunken samya, apanta
kinarya wiji, inggih wonten ngalam dunya.
49. Lawan malih paduka dipun paringi, nugrahaning Suksma, kitab sadasa
puniki, ing benjang tuan wulangna.
50. Dhateng anak putu kang tuan ratoni, lan tuan siyama, siyam abel saben
2. Tigang dina sampurna sadhawuhipun, Jabarail mring jeng Nabi,
satimbalaning Hyang Ngagung, sato kewan ing wanadri, miwah ingkang manuk,manuk, sadaya wus ngratu sami, marang Nabi Adam saos.
3. Siyang dalu datan wonten towangipun, saking parmaning Hyang Widdhi,
basane kang manuk,manuk, myang sato kewan wanadri, jeng Nabi pan sampun mangertos.
4. Duk samana Nabi adam yuswanipun, pinetang kala duk kawit, mring
dunya tumurunipun, praptanira ing samangkin, dennira jumeneng katong.
5. Hangratoni sato kewan ing wanagung, dening tahun surya lagi, satus
sanga likur tahun, dening yen ing tahun sasi, yuswanipun apan kaot.
6. Sampun satus tingang dasa tingang tahun, mangkana wahu jeng nabi,
dhatengken ning galihipun, dennyarsa babarken wiji, lan kang garwa gung karongron.
7. Reroncene ing tingkah datan cinatur, pamangunireng saresmi, jeng Nabi
mring garwanipun, samana sampun garbini, babar putra jajodhon.
8. Dadya inggal kathahira putranipun, saben babar [48] kalih,kalih, kembar
9. Jalu pekik kembaranirestri ayu, lamun ala ingkang mijil, lanange datan bagus, estrine kembarneki, warnanipun inggih awon.
10. Cinarita kawan dasa putranipun, kembaran langkung kakalih, Siti Unuk
langkungipun, timbanganira Nabi Sis, semi ijen tanpa jodho.
11. Siti Unuk geng pangawak satus gunung, lenjang yen patopan nenggih,
saking banyu, pan kongsi kawan dasa ari, wedalira datan alon.
14. Lir lampahing jemparing ing rikatipun, iku lagya genging bayi, diwasa pira
gengipun, kaelokanning Hyang Widdhi, tan montra kena ginayoh.
15. Suteng Unung sang Ngiwad paparabipun, wus pinanthi ing Hyang Widdhi,
Ngiwad dadya mengsahipun, jeng Nabi Musa ing benjing, ingkang wus kocap cariyosipun.
16. Kangjeng Nabi Musa nenggih dedegipun, pitung pu,[49]luh gas pan sami,
lan panjanging ecisipun, paran dene denniira mrih, ing prang pejahe pakewoh.
17. Hiya saking Sang Ngiwat geng luhuripun, jeng Nabi Musa pan mawi,
minggah ing tursina gunung, panumbakira ing ecis, namung dugi ngisor polok.
18. Winagsulan nenggih wahu urutipun, putranira Kangjeng Nabi, ingkang
anem kang asepuh, miwah ing namanireki, putra jalu lan kang wadon.
19. Pambajenge putra Adam ingkang jalu, sinung nama Sayid Kabil, langkung
pekik warnanipun, estrinya kembaraneki, Siti Aklimah yu kaot.
20. Wawrat malih Siti Kawa babaripun, inggih kembar jalu estri, Sayid Abil
jaleripun, Siti Damimah kang estri, warnanipun sami awin.
21. Babar malih sami kembar putranipun, kang jalu Sayid israil, Ngabdolah
bosorabipun, pekik kembarannya nami, Siti Sarirah yu kaot.
22. Babar malih mijil kembar ingkang jalu, Sayid Iearawan nameki, Ngabdur
Rahman Arabipun, Siti Onah ingkang istri, warnanipun sami awon.
23. Babar malih Abukaris ingkang jalu, warnanipun langkung pekik,
kembarannya yu pinunjul, Siti Dayunah raneki, wusnya putra gangsal jodho.
24. Anatarane sampun tigang dasa tahun, yuswanipun [50] Sayid Kabil,
sedhengnya birahinipun, jeng Nabi Adam anggalih, kang putra sami jinodho.
25. Putra jalu ingkang awon warnanipun, dhinaupaken putrestri, ingkang
26. Nging salaya lan kang garwa karsanipun, ayu dhaupa kang pekik, awon sami awonipun, kang garwa dreng turireki, jeng Nabi karsanya bakoh.
27. Dangu dennya pra samya padudon kayun, dennyarsa jodhokken siwi,
kang garwa ature swndhu, paduka tumut punapi, mung ngaken lamun wus dados.
28. Boten tumut paduka ing sakitipun, apan kawula pribadi, miwahta
kangelanipun, kang ngandhut ing rina wengi, kongsi sangang pancorong.
29. Kongsi lahir dadah dulah momongipun, ngemban gendhong rina wengi,
sayekti wajib katengsun, darbe purba marang siwi, sakarsamba angreh dados.
30. Nabi Adam miyarsa mesem lingnyarum, yen mangkono kayo kardi,
pratondha sira lan ingsun, kang nora katrimeng Widdhi, anuta aja padudon.
31. Sigra sami medalken ing rahsanipun, winadhahan cupu manik astagina
pinuja wus, muga Allah anandhani, mring dosiye kang padudon.
32. Wusnya nangkep ing samaya sangang tengsu, buka [51] cupunira sami, Nabi Adam kamanipun, agatra wujud bebayi, nanging mung balung lan otot.
33. Warni jalu gantya buka cupunipun, Siti Kawa tanpa dadi, maksih getih
anglempuruk, nulya Jabarail prapti, bekta kodrating Hyang manon.
34. Dene kamanira Siti Kawa wau, maksih tulus rupa getih, limpreg,limpreg
anglempuruk, nulya ana angin geng prapti, kamaning Kawa tinempoh.
35. Ing prahara pan kumitir solahipun, kama kabuncang ing angin, sumyur
saking cupu mawur, asebawa tanpa warni, ngumandhang rame gumuroh.
36. Datan manggen lamun munya lingsir dalu, tankadhangan celak tebih,
ingaranan rijal iku, tan dangu nulya nututi, cupu kakalih tinempoh.
37. Dening angin mesat nuting rijal wau, cupunira Kawa dadi, jati ngarang
raning kayu, cupuninh jeng Nabi dadi nagageng kedah hambadhog.
38. Marang rijal saparanira binujung, gaib karsaning [52] Hyang Widdhi,
maksih sami badan alus, yeku kaol kang sawiji, dene kaol kang kapindho.
39. Rijallolah golongane wali kutub, sinungan karya nganglangi, jagad
amaringaken wahyu, marang manungsa kang sami, nebut asmaning Hyang manon.
40. Wong kang alul melek laku bangun esuk, temen,temen ing Hyang Widdhi,
rijallolah kang ingutus, maringaken wahyunireki, dening swara kang gumuruh.
41. Prabawaning rijalollah yen ing dalu, ngumandhang kapyarsa sami, emya,
enya swaranipun, sengga sasmita nawani, wahyuning Hyang kang ginadhoh.
42. Cupu Nabi ing sasampunipun, kothong dadya Bagendha Sis, Siti Kawa
43. Cupu kalih katut kabuncang ing lesus, tiba sajawining langit, tibane tinampan sampun, cupu kalih mring Ijajil, kang satunggal cupu kothong.
44. Kang satunggal maksih isi mani wau, Ijajil suka tan sipi, wruh yen na gung
sawabipun, cupu kakalih pinetri, mring Ijajil tan keneng doh.
45. Pan sumongga karsaning wong ngagung,ngagung, [53] pundi kang dipun
karsani, kaol kakalih puniku, ingkang anganggit pan darmi, wala hu alam kang yektos.
46. Dene kang wus mutamading kitabipun, cupu tinanpen Ngijajil, kuneng wau
kang winuwus, Siti Kawa duk ningali, kamanira tanpa dados.
47. maksih rupa getih neng cupu nglempuruk, kamane kang raka nabi, dadi
bebayi tur jalu, bagus cahyanya nelahi, ruruh wingit ing pasemon.
48. Cupu kalih sirna kabuncang ing lesus, Siti Kawa tobat aglis, matur pasrah
manutipun, mring kang raka dennira mrih, marang ing putra hanjodho.
49. Sawusira Siti Kawa nut ing kakung, pamit musna Jabarail, jeng Nabi
amatah gupuh, jodhoning putra sineling, ingkang bagus angsal awon.
50. Kembarane Kabil Aklimah warna ayu, pinaringaken mring Abil, Israil
kembaranipun, pinaringaken Israil, putra tiga pra samya nuting karsanira jeng Nabi, bagus jinodho lan awon.
51. Namung Kabil ingkang murtat ing tyasipun, ji,[54]nodho kembaraneki, Abil
dahat awonipun, kembaranira pribadi, Siti Aklimah yu kaot.
52. Eman,eman jinodho lan Abil iku, kembaraningsun pribadi, luwih salah
karsanipun, jeng rama dennira kardi, dana mring putra hanjodho.
(www.alangalangkumitir.wordpress.com)
muringe, marang Abil tibanira, dennya jinodho lawan, Aklimah kembaranipun, dadya Abil pinejahan.
2. Ingapusan mring wanadri, sirahe kinepruk sela, ngartining tingkah
mangkana saking Iblis kang amulang, sawusnya Abil pejah Kabil lajeng kesahipun Siti Aklimah binekta.
3. Kembaranipun pribadi, tan kantun saparanira, kendel tanah nut lampahe,
Siti Damimiah tinilar, ingkang awon warnanya, Damimah awon kalangkung, dening tinampik mring priya.
4. Lajeng kesahireng latri, sapurug datanpa sedya, sarta pratignya ing tyase,
5. Israwan lawan Israil, samya nut datan suwala, den,[55]ira linintu jodho, saking karsaning kang rama, pekik dhaup lan ala, putra ingkang dereng antuk, lintu jodho ala rupa.
6. Abukaris langkung pekik kenengg panggodaning setan, maksih
kembarane dhewe, Iblis lanat mindha rupa, kadya jeng Nabi Adam, Abukaris kinen gupuh, kesah lan kembaranira.
7. Kendela babat wanadri, Bungas ing tanah Astina, ingkang wekas wetan
dhewe, sartane kinen gambara, ing warnane kang rama, kinen nembah ingkang suhud, wajib mangeran ing bapa.
8. Cinatur babarireki, bagenda Sis duk samana, ing tahun Adam etangane,
pan satus sawidak warsa, yen ing tahun rembulan, Begendha Sis babaripun, pan satus sawidak gangsal.
9. Yata wau kang winanrni, putradam sayanira, baginda esis arine,
cinaturaken kewala, baru lampahing kondha, Siti Kawa putranipun, saben babar sakembaran.
12. Kang dadya kembaranereki, nama Siti Indumaras, nulya Yakjuja arine,
lawan Siti Wamakjuja, pan dadining supena, Nabi Adam duk ing dalu,
15. Jeng Nabi garjiteng galih, miwah garwa Siti Kawa, samya enget supenane,
jeng Nabi tan ora samar, lamun iki maksiya, tunggil lawan kadangipun, yekti yen lebur minongsa.
16. Gya tinudhung kesah aglis, Yakjuja lan Wamakjuja, kaliye pra samya
manggen, jawining tanah Aprika, nulya malih putraya, Sayid Loto ingkang jalu kembarannya Siti Ngujwa.
17. Keneng panuntuning Iblis, kesah murtat mring kang rama, ambanter
kasutapane, neng Kusna tanah Aprika, anunten arinira, sayid kata ran Sayid Rup, kalawan Siti Rupiyah.
18. Arinipun nama Sayid, Arad lan Siti Artiyah, Sa,[57]yid Kuwakil arine, lawan
19. Anulya Sayid Asmangil, lawan Siti Amangiyah, Sayid Makail arine, kembaran Siti Malkiyah, arinipun anama Sayid Tamkail kang jalu, kembaran Siti Tamkiyah.
20. Anunten Sayid Yahmail, kembaran Siti Yaniyah, Sayid Arnail arine,
kembaran Siti Harniyah, anunten arinira, sayid Samail kang jalu, kembaran Siti Samiyah.
21. Anulya Sayid Ngawail, kembaran Siti Ngawiyah, Sayid Astail arine,
kembaran Siti Astiyah, arinipun anama, Sayid Nurail kang jalu, kembaran Siti Nuriyah.
22. Anunten Sayid Nuhkail, kembaran Siti Nukiyah, Sayid Nurkail arine,
kembaran Siti Nurkiyah, anulya arinira, Sayid Sarkail kang jalu, kembaran Siti Siti Sarkiyah.
23. Anulya Sayid Karail, kembaran Siti Kariyah, Sayid Mihkail arine, kembaran
Siti Mihkrimah, anunten arinira, Sayid Adail ranipun, kembaran Siti Adiyah.
24. Anulya Sayid Panail, kembaran Siti Paniyah, Sa,[58]yid Pujail arine,
kembaran Siti Pujiyah, anulya arinira, Sayid Sasail ranipun, kembaran Siti Salsiyah.
25. Anunten Sayid saknail, kembaran Siti Sakniyah, nulya arinira wadon,
sajuga tanpa kembaran, Unuk langkung gengira, rare agengnya sagunung, diwasa pira gengira.
26. Kaelokaning Hyang Widdhi, nulya arinya anama, Sahanail warujune,
lawan Siti Sahalniyah, sawusnya kawandasa, kembaran putranireku, nenggih langkung akembaran.
27. Yata wau kang winarni, bangenda Sis diwasanya, kalangkung pekik
warnane, sarira rurus ajenar, mawa cahya nugraha, tejanya wenes sumunu, pindha banguning kartika.
28. Kukuwunge nelahi, saksat wimbahning basanta, luwih saking kadang
kabeh, ruruh ing semu jatmika, sabar lila ing dunya, marteng tyas legaweng lampus, pasang limpating grahita.
29. Kitab paringing Hyang Widdhi, sadasa maring kang rama, Sayid Sis wus
putus kabeh, sring kinarya wakil mulang, marang kadang sadaya, tuhu yen peputra piturun, saking kang murbeng bawana.
30. Apanta kinarya suci, bengenda Sis dening suksma, [59595959] datanpa
babudadine, wus sasat putra pupujan, mangkana Nabi Adam, mring kang putra ngandika rum, kuplup sira ingsun duta.
31. Nunuwuna ing Hyang Widdhi, wiji woh,wohan sawarga, kang yoga dadi
panganane, marang anak putu benjang, kang putra sandika, sigra dennya munggah gunung, sujud nanedha ing Suksma.
32. Katrima panuwuneki, nulya Jabarail prapta, dinuta mring Hyang Manon,
33. Uluk salam Jabarail, nahuri ngalekum salam, wus sami tata lungguhe, dhawuhken timbalaning Hyang, lamun sampun katrima, kang dadya panuwunipun, lah dawek mantuk kewala.
34. Kularsa panggih pribadi, inggih lan rama handika, saksana sareng
angkate, mudhun saking ing ngaldaka, Esis lan jabarail, Hapsari katiganingsun, nampanen nampan mutyara.
35. Isi sawarnaning wiji, ing marga datan winarna, katri wus prapta lampahe,
ngarsane Nabi Adam, Jabarail uluk salam, assalamu ngalaekum, jeng Nabi kagyat tumingal.
36. Kurmat dekungira sarwi, anauri ngalekum salam. Sawusnya tata lungguhe,
Jabrail alon lingira, tuan Nabi handuta, marang Sis putranireku, dadonga nanedheng Suksma.
37. Nuwun sawarnaning wiji, pandongane tinarima, [60] inggih pinaringan
kabeh, wiji wowohan sawarga, tanaman ngalam dunya, wiji weratakna besuk, marang anak putunira.
38. Lan malih putranira Sis, pinaringan ing Hyang Suksma, inggih kang dados
jodhone, Widadari Dewi Mulat, jeng Nabi duk miyarsa, lan kang putra nulya sujud, dangu nunungkem bantala.
39. Wungu saking sujud kalih, dedonga ayukur ing Suksma, anulya den
ningkahaken bagendha Esis kalawan, hapsari Dewi Mulat, Jabarail kaumipun, wusing peragat ningkahnya.
40. Anulya kang rayi,rayi, kang sampun samya diwasa, den ningkahken
sadayane, sineling,seling jodhonya, pekik dhaup lan ala, putra sadaya samya nut, sakarsanira kang rama.
41. Tan ana sawaleng kapti, Jabrail kala samana, sartanira maringaken,
nenggih wesi lawan waja, marang ing Nabi Adam, sarta sabekakasipun, ing pandhe wesi sadaya.
42. Jeng nabi kinen akardi, gagamane karya wisma, myang nenandur
pirantine, sasawah miwah tategal, perapen wus pinacak, paron myang ububipun, kikir palu myang gurinda.
43. Lekas pandhe kangjeng Nabi, Jabarail kang nga,[61]mulang, dahana
pinendhetake, geni saking ing naraka, adheme pan tinawa, toyeng samodra ping pitu, saderengipun tinawa.
44. Tan ana bisa mrepeki, kang ngladosi para putra, pan tikel satus panase,
lawan geni ngalam dunya, jeng Nabi wus akarya, pecok kejen linggis, pacul, tatah wadung pethel gobang.
45. Pangot kudhi ladhing arit, prantine wong karya wisma, lan nenandur pepak
46. Lajeng sinebaran wiji, sanggone tuwuh merajak, sangsaya wiyar tebane, kang tegal bubakan anyar, wiji pala kasimpar, kapendhem miwah gumantung, kanthi woh handadi samya.
(www.alangalangkumitir.wordpress.com)
1. Kuneng gantya kang winuwus, nenggih malekat Ijajil, kang kayangan nardi
dhasar, ngadhaton sajroning geni, wus kathah gyanira yoga, beranahan mencar sami.
2. Wismeng wana gunung,gunung, jurang pereng kali,kali, pan wus kodrating
Hyang Suksma, jin sinung badan rokhani, bineda lawan manungsa, saciptanira pan dadi.
3. Wismaha jro kayu watu, jro toya dahana bangkit, satata wus kadya jalma,
sadaya angratu sami, mring Ijajil kang ayoga, lyan tedhaking pribadi.
4. handajali turunipun, miwah turuning Ngajali, bra,[62]nahan pan sampun
kathah, ingkang ngratu mring Ijajil, duk samana amiyarsa, yen Nabi Adam samangkin.
5. Haneng ngalam dunya sampun, antuk apureng Hyang Widdhi, wus
inggadegaken nata, neng Kusniya malebari, ngratoni sadayanira, sato isining wanadri.
6. Buron alas manuk,manuk, sadaya mangratu sami, marang sira Nabi
Adam, wus kathah putranireki, sadaya pan kawan dasa,
kembaranlangkung kakalih.
7. Pamumulaning Hyang Agung, tan pae kaladuk maksih, kinarya ratuning
swarga, dening putra Dam samangkin, samya kinen bubak wana, tategalan den tanemi.
8. Wiji,wiji samya tumuwuh, wiji paringan Hyang Widdhi, saking Sis
panuwunira, sartanipun den paringi, ingkang dadya jodhonira, Hapsari dening swargadi.
9. Langkung sungkawaning kalbu, tambuh solahing Ijajil, ing siyang dalu tan
eca, tyasira hanggung hanggeni, marang sira Nabi Adam, kalamun godhawa malih.
10. Kadya duk aneng swarga gung, wus rumasa ora olih, dene mangke Nabi
Adam, wus sinung paningal sidik, nora kena kasamaran, obah osiking dumadi.
11. Ginodhawa yekti weruh, mangkana wau Ijajil, binalik belah tyasira, angur
ngemorana mami, marang [63636363] anak putu Adam, kang dadya kasihing
12. Ijajil anulya sujud, nanedha sarya sru nangis, Hyang Suksma asipat rahman, Ijajil kaliwat musrik, saking sruning panedha, ciptane den sembadani.
13. Wus kabuka ing tyasipun, wonten putuning Ijajil, panengeran Dewi Dlajah,
sigra sinalinan warni, kadya retna Dewi Mulat, Ijajil sampun udani.
14. Yen cahya nur buwah sampun, ngalih marang bagindha Sis, mesat saking
ngardi dhasar, saputrinira tan kari, sakedhap lampahe prapta, ing Kusniya malebari.
15. Ijajil lajeng jumujug, ing tilame bagindha Sis, Dewi Mulat duk samana, pan
lagya ngandheg tri sasi, wus pinasangan werana, kasektenira Ijajil.
16. Dewi Mulat tan kadulu, mung kang mindha kang kaeksi, bagindha Esis
tyasira, keneng pangasihan Iblis, umiyat kang mindha garwa, oneng tyasira tan sipi.
17. Kang mindha sinaren sampun, tumurun rahsanira Sis, mring telanakaning
Dlajah, Ijajil suka tan sipi, wruh lamun Sis rahsanira, wus tibeng putranireki.
18. Dewi Dlajah wus sinambut, mring Ijajil binekta glis, mantuk mring
kahyanganira, hardi dhasar sampun prapti, ilang aling,alingira, Dewi Mulat wus kaeksi.
19. Bagindha Sis nora weruh, lamun denira nyareni, [64] ing garwa liniru
setan, nyana garwanya pribadi, ingkang nora kasamaran, mung kang rama Kangjeng Nabi.
20. wauta ingkang winuwus, nenggih dennira garbini, Dewi Mulat wusing
prapta, ing semaya sangang sasi, nulya babar wawratannya, anuju wijiling rawi.
21. Miyos jalu putranipun, pekik cahyanya nelahi, ananging sang retnaning
Dyah, maksih kandhutanireki, dereng wus dennya bebada, prapteng suruping Hyang Rawi.
22. Babar malih sang Dyah Ayu, nanging tan wujud bebayi, putranira wujud
cahya, kuneng wau kang winarni, apanta sadina, putranira sang Ijajil.
23. Dewi Dlajah babar sampun, nenggih denira garbini, samya nuju surup
surya, iya tan wujud bebayi, apan maksih wujud rahsa, gilar,gilar den tingali.
24. Lir bun munggeng lumbu, gya sinambut mring Ijajil, mesat sakedhap wus
prapta, ing Kusniya Malebari, rahsa pinanjingken cahya, anulya wujud bebayi.
25. Jalu pekik warnanipun, mawa cahya anelahi, Ijajil kalangkung suka,
