Kerja Kursus Hubungan Etnik

KOLEJ TUNKU ABDUL RAHMAN

DIPLOMA IN BUSINESS STUDIES

ACCOUNTING (DAC3)

ACADEMIC 2007/08

AEMS2022

HUBUNGAN ETNIK

TAJUK : PERPADUAN KAUM DI NEGARA INI BOLEH DIKATAKAN MASIH BELUM MANTAP DAN TERDEDAH KEPADA KETEGANGAN PADA BILA-BILA MASA. BINCANGKAN LANGKAH-LANGKAH UNTUK MEMANTAPKAN HUBUNGAN KAUM DI MALAYSIA.

NAMA AHLI-AHLI : NOMBOR PENDAFTARAN :

1) LAU (07WBD00215)

2) TAN (07WBD00300)

ISI KANDUNGAN

MUKA SURAT

1.

PENGHARGAAN

3

2.

PENDAHULUAN

4-5

3. ISI-ISI

~ Latar belakang Malaysia

6-7

~ Kesan-kesan peristiwa rusuhan kaum

13 Mei 1969 dan Kg. Medan 12 Mac 2001 8-9 ~ Langkah-langkah untuk memantapkan

hubungan kaum

10-20

4.

KESIMPULAN

21

5.

LAMPIRAN

22-26

PENGHARGAAN

Di sini, kami ingin mengucapkan ribuan terima kasih kepada pensyarah Hubungan Etnik kami, serta rakan-rakan kami yang telah banyak memberi bantuan maklumat, tunjuk ajar dan galakan serta kerjasama yang sepenuhnya bagi menjayakan kerja kursus kami. Jasa-jasa dan bantuan-bantuan mereka amatlah kami hargai dan diingati buat selama-lamanya. Sekian terima kasih.

PENDAHULUAN

Perpaduan merupakan matlamat penting bagi semua negara. Pentadbiran dan pembangunan sesebuah negara tidak akan berjalan licin tanpa perpaduan. Tanpa perpaduan juga, sesebuah negara akan mudah terdedah kepada berbagai-bagai ancaman dari dalam dan luar negara yang mungkin sukar untuk diatasi. Pencerobohan dari luar atau rusuhan-rusuhan dalam negara sendiri menjadi sukar untuk ditangani jika tidak wujud perpaduan dalam negara berkenaan. Apabila perpaduan tidak wujud atau berada pada tahap yang rendah terutamanya bagi sesebuah negara yang berbilang kaum, pertelingkahan antara rakyat akan sering berlaku. Hal ini akan membawa kepada kerosakan harta benda dan kehilangan nyawa serta keruntuhan sesebuah negara.

Sebagai sebuah negara berbilang kaum, Malaysia sering terdedah kepada ancaman perbalahan antara kaum. Jika perpaduan yang kukuh di kalangan penduduk berbilang kaum di negara ini tidak dipupuk, ini mungkin akan mencetuskan semula rusuhan kaum seperti yang berlaku pada 13 Mei 1969. Masyarakat Malaysia yang bersatu padu adalah diperlukan sekiranya negara ini ingin terus membangun dan rakyatnya hidup dalam keadaan aman, damai dan makmur. Perpaduan penting kerana hanya melalui perpaduan sahaja sesebuah negara itu dapat mencapai pembangunan dan pertumbuhan ekonomi yang tinggi seperti yang sedang dialami oleh Malaysia sekarang. Perpaduan juga akan menjamin kejayaan ekonomi itu dapat diteruskan dan dipertingkatkan lagi pada masa-masa akan datang. Ini akan meninggikan lagi taraf hidup rakyat sambil mengekalkan kestabilan politik dan keamanan negara.

Perpaduan akan wujud apabila anggota masyarakat dapat disatupadukan menerusi perkongsian identiti dan nilai, serta perasaan kebangsaan. Menanam perasaan kebangsaan serta identiti dan nilai bersama ini boleh dicapai melalui dua cara iaitu secara langsung dan secara tidak langsung. Cara tidak langsung dapat dicapai melalui program dan strategi pembangunan negara yang bertujuan mencapai perpaduan pada tahap wilayah, ekonomi, politik, pendidikan serta sosial dan kebudayaan. Matlamat atau

strategi serampang dua mata yang terdapat dalam Dasar Ekonomi Baru dan cabaran-cabaran yang dikemukakan dalam Wawasan 2020 adalah bertujuan untuk mencapai perpaduan ini. Secara langsung pula, perpaduan dapat dicapai apabila rakyat menerima dan patuh kepada ideologi kebangsaan iaitu ‘Rukun Negara’. Rukun Negara adalah hasil penyatuan pemikiran ahli-ahli cerdik pandai dan pemimpin-pemimpin negara yang ingin melihat rakyat negara ini peka kepada keperluan bagi mewujudkan negara bangsa yang bukan sahaja mempunyai identiti sendiri, tetapi juga pegangan yang sama. Rukun Negara adalah satu ideologi kebangsaan, satu susunan prinsip-prinsip hidup bermasyarakat yang mengandungi nilai-nilai kenegaraan dan norma-norma sosial yang meliputi semua aspek kehidupan bernegara seperti keagamaan, kebudayaan, ekonomi, politik, dan perundangan.

ISI-ISI

LATAR BELAKANG MALAYSIA

Negara ini menjadi sebuah negara berbilang kaum selepas kedatangan penjajah Inggeris. Walaupun masyarakat berbilang kaum telahpun wujud sejak zaman kegemilangan Kerajaan Melayu Melaka pada kurun ke-15, tetapi kehadiran kaum-kaum lain pada masa itu hanyalah sebagai pedagang-pedagang. Kehadiran kaum lain ketika itu adalah bersifat sementara. Kedatangan Inggeris dan dasar imigrasi liberal yang diperkenalkan telah menukar bentuk masyarakat negara ini. Kerajaan Inggeris telah menggalakkan kemasukan tenaga buruh dan peniaga dari China, India dan Indonesia untuk bekerja di lombong dan estet serta berniaga di bandar. Dengan demikian, populasi pendatang telah meningkat dengan pesatnya. Pada tahun 1960-an, lebih sedikit daripada penduduk negara ini iaitu Malaya pada ketika itu adalah terdiri daripada kaum Melayu, lebih kurang satu pertiga kaum Cina, satu per sepuluh kaum India dan bakinya terdiri daripada kaum-kaum lain. Di bawah dasar ‘Pecah Dan Perintah’ kerajaan kolonial, ketiga-tiga kumpulan kaum ini dipisahkan dari segi tempat tinggal dan pekerjaaan. Kebanyakan orang Melayu tinggal di desa dan bekerja di sektor pertanian, sementara kebanyakan orang Cina tinggal di bandar dan melibatkan diri dalam perniagaan. Kaum India pula tinggal dan bekerja di estet-estet dan yang berada pula tinggal di bandar dan terlibat dalam perniagaan. Mereka juga dipisahkan dari segi pendidikan. Ketiga-tiga kaum ini mempunyai sekolah aliran masing-masing tanpa sukatan pelajaran atau kurikulum yang sama. Keadaan ini berterusan sehingga negara ini mencapai kemerdekaan pada 31 Ogos 1957.

Perbezaan dan pengasingan antara tiga golongan kaum ini diperkukuhkan lagi oleh dasar pemisahan pemerintahan Inggeris yang menyebabkan kewujudan perasaan saling tidak mempercayai dan curiga-mencurigai antara satu sama lain. Perasaan ini telah mencetuskan rusuhan antara golongan kaum ini pada tahun 1946, tetapi ini dapat ditenteramkan dalam masa yang singkat. Apabila kemerdekaaan dicapai pada tahun 1957 dengan penubuhan Persekutuan Malaya, dan tahun 1963 dengan pembentukan

Persekutuan Malaysia, perasaan ini bukan sahaja masih wujud dan terpendam, tetapi menjadi lebih serius. Orang-orang Melayu mendapati mereka tertinggal jauh di belakang daripada segi ekonomi dan hidup dalam kemiskinan berbanding orang-orang Cina yang lebih kaya kerana menguasai bidang perniagaan dan bidang ekonomi umumnya. Sementara itu, masyarakat Cina dan India pula merasa bimbang tentang syarat-syarat kerakyatan yang ketat. Tetapi segala kebimbangan dan syak wasangka ini dipendamkan buat sementara waktu untuk mencapai kemerdekaan bagi negeri-negeri Tanah Melayu. Walaupun begitu, perasaan ini tidak dapat terus dipendamkan lagi. Setahun sebelum Malaya merdeka pada tahun 1957, kekacauan telah berlaku di Pulau Pinang semasa perayaan menyambut pemberian taraf bandaraya kepada Pulau Pinang. Perbalahan yang sama turut berlaku di Pangkor pada tahun 1960, di Bukit Mertajam pada tahun 1966 dan di Pulau Pinang sekali lagi pada tahun 1967. Kebanyakan pergaduhan kaum yang berlaku itu adalah secara kecil-kecilan dan dapat diatasi dengan pantas oleh pemerintah. Namun peristiwa-peristiwa ini menunjukkan bahawa perpaduan kaum yang kukuh masih belum wujud. Tetapi kekacauan perkauman ini tidak serius ketika itu, maka usaha-usaha dan dasar-dasar yang tegas untuk menyatupadukan ketiga-tiga kaum ini tidak ditekankan. Langkah dan usaha yang serius hanya dimulakan setelah berlakunya satu rusuhan kaum yang serius dan mengerikan negara iaitu peristiwa berdarah 13 Mei 1969 yang menyebabkan kehilangan nyawa dan kerosakan harta benda. Usaha pemerintah yang paling jelas ialah pembentukan ideologi kebangsaan yang dinamakan ‘Rukun Negara’.

KESAN-KESAN PERISTIWA RUSUHAN KAUM 13 MEI 1969 DAN KAMPUNG MEDAN 12 MAC 2001

Peristiwa rusuhan kaum 13 Mei 1969 dan Kampung Medan 12 Mac 2001 jika dilihat dari satu aspek, sememangnya banyak memberikan kesan-kesan negatif terhadap negara kita tetapi jika dilihat pula dari satu sudut yang lain, ini sebenarnya banyak memberi kebaikan kepada kita semua rakyat Malaysia. Melalui peristiwa berdarah itulah kita kini dapat hidup dan membentuk sebuah negara Malaysia yang harmoni, aman dan damai sehingga menjadi sebutan dunia kerana sebuah negara yang rakyatnya berbilang kaum dapat hidup bersama dalam keadaan dan suasana yang aman dan makmur.

Kesan-kesan negatif daripada peristiwa rusuhan kaum ini adalah kerajaan terpaksa berbelanja besar dalam membaiki kerosakan-kerosakan harta benda awam yang telah dirosakkan semasa berlakunya rusuhan kaum. Yang paling menyedihkan hati rakyat Malaysia adalah pertumpahan darah di mana banyak nyawa terkorban, keluarga pecah seperti anak-anak kehilangan ibubapa dan isteri terpisah daripada suami serta pelbagai masalah lain. Sejak berlakunya tragedi pertumpahan darah ini, rakyat Malaysia yang terdiri daripada pelbagai kaum dan agama telah menimbulkan perasaan-perasaan negatif seperti benci-membenci, saling tidak mempercayai dan curiga-mengcurigai antara kaum lain. Tambahan pula, isu-isu sensitif yang dibangkitkan semasa rusuhan kaum telah meregangkan hubungan rapat antara kaum yang terjalin sebelum ini. Lantaran itu, mereka mula jarang berinteraksi dengan kaum lain tetapi sebaliknya hanya bergaul dan bekerjasama di kalangan kaum sendiri. Di samping itu, persefahaman tentang agama, budaya, adat serta tradisi antara kaum di kalangan rakyat yang berbilang kaum semakin luntur dan begitu juga dengan tahap perpaduan negara.

Manakala kesan-kesan positif pula, peristiwa rusuhan kaum ini telah membuka mata kerajaan dan pemimpin-pemimpin negara tentang pentingnya usaha-usaha yang lebih serius diberikan tumpuan dalam menguruskan perbezaan serta sensitiviti yang terdapat dalam sebuah masyarakat majmuk seperti Malaysia. Kerajaan mula menyedari tahap perpaduan negara selama ini sebenarnya tidak stabil di mana rakyat memendamkan

perasaan tidak puas hati antara kaum yang disebabkan oleh faktor utama iaitu ketidakseimbangan ekonomi di kalangan penduduk peribumi. Dengan itu, kerajaan dengan segera melaksanakan dasar-dasar penyusunan ekonomi seperti Dasar Ekonomi Baru yang bertujuan untuk membasmi kemiskinan tanpa mengira kaum dan penyusunan semula masyarakat dalam pengagihan kekayaan ekonomi mengikut jumlah penduduk kaum. Ekoran daripada peristiwa rusuhan kaum itu, satu ideologi kebangsaan iaitu Rukun Negara telah dibentuk bagi mewujudkan perpaduan kaum di kalangan rakyat Malaysia. Pada masa yang sama, parti-parti politik mula menyedari kepentingan bersatu padu dalam satu barisan di mana menggabungkan pelbagai kaum untuk membentuk Barisan Nasional yang bertujuan untuk mengurangkan perpecahan politik dan sesuai dengan pindaan Perlembagaan 1971. Selain itu, kerajaan juga menjadikan Bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar utama supaya boleh memberikan kefahaman dan rasa saling memahami sambil dapat menghindarkan rasa curiga antara satu sama lain kerana mereka dapat berinteraksi dengan menggunakan satu bahasa tunggal. Setelah berlakunya peristiwa rusuhan kaum ini, kerajaan telah mengambil langkah-langkah untuk membentuk semula masyarakat Malaysia menerusi dasar-dasar dan tindakan segera bagi memastikan bahawa kemakmuran negara akan terus terpelihara dan terjamin.

Justeru, peristiwa rusuhan kaum ini adalah merupakan satu titik tolak ke arah kebaikan kepada negara kita kerana selepas sahaja peristiwa tersebut berlaku, semua pihak mulai sedar dan saling bekerjasama dalam membentuk perpaduan yang lebih jitu seperti yang dapat kita saksikan sekarang. Apa yang perlu dilakukan kini oleh rakyat Malaysia ialah terus mendukung aspirasi nasional tanpa mengira apapun fahaman politik dan saling membantu antara satu sama lain ke arah Malaysia yang lebih adil. Dasar-dasar yang dirangka oleh kerajaan pula haruslah didokong dan diberi sokongan yang sewajarnya agar ini akan berjaya mencapai matlamatnya. Selepas peristiwa ngeri ini juga jelas menampakkan satu peningkatan yang amat membanggakan bagi negara kita dari segi pemupukan perpaduan kaum dan ini adalah hasil daripada usaha-usaha yang telah dijalankan oleh kerajaan melalui dasar-dasar seperti Dasar Ekonomi Baru, Dasar Pendidikan Kebangsaan, Dasar Kebudayaan Kebangsaan dan Dasar Pembangunan Nasional serta Dasar Wawasan Nasional.

LANGKAH-LANGKAH UNTUK MEMANTAPKAN HUBUNGAN KAUM PERANAN KERAJAAN

Bagi memantapkan hubungan kaum di Malaysia, kerajaan memainkan peranan penting dalam merangka semula dan memberi penekanan kepada beberapa dasar dalam bidang sosioekonomi yang menjurus kepada perpaduan dan keharmonian masyarakat serta integrasi nasional.

Antara salah satu daripada langkah-langkah yang perlu diambil oleh kerajaan adalah meneruskan dan mejayakan tiga dasar-dasar penting iaitu Dasar Ekonomi Baru, Dasar Pembangunan Nasional dan Dasar Wawasan Nasional yang mempunyai satu matlamat yang sama di mana untuk mencapai perpaduan negara dan keharmonian sosial melalui sosioekonomi yang seimbang di Malaysia. Berlandaskan dasar-dasar tersebut, kerajaan haruslah membasmi kemiskinan yang berterusan tanpa mengira kaum/keturunan supaya mengurangkan jurang perbezaan pendapatan antara kaum baik di kawasan bandar mahupun luar bandar serta antara wilayah. Dengan itu, kerajaan perlulah membuka dan membangunkan tanah-tanah baru di luar bandar supaya dapat mewujudkan lebih banyak peluang pekerjaan serta melaksanakan program-program pemberian subsidi dan kredit serta kemahiran bagi pekebun kecil, nelayan, pekerja ladang dan sebagainya. Manakala di bandar pula, kerajaan bolehlah menambahkan peluang-peluang pekerjaan dalam sektor pembuatan, perdagangan dan perkhidmatan kerajaan dengan membuka dan memajukan lebih banyak kawasan perindustrian baru. Di samping itu, kerajaan juga perlu menjalankan penyusunan semula masyarakat dari semasa ke semasa bagi mengurangkan dan menghapuskan pengenalan kaum mengikut kegiatan ekonomi. Maka, pemilikan saham Bumiputera mestilah sebanyak 30% untuk mengimbangi komposisi kaum dengan 40% untuk bukan Bumiputera dan 30% untuk pelabur-pelabur asing. Oleh itu, kerajaan haruslah menyeru institusi-institusi kerajaan seperti Majlis Amanah Rakyat (MARA), Perbadanan Nasional Berhad (PERNAS) dan Perbadanan Kemajuan Ekonomi Negeri (PKEN) untuk memberi lebih banyak peluang kepada kaum Bumiputera untuk melibatkan diri dalam perusahaan baharu dan mewujudkan perusahaan usaha sama antara

Bumiputera dengan bukan Bumiputera serta menyelesaikan masalah perbezaan ekonomi antara sektor dan kaum supaya pengagihan peluang ekonomi dan kekayaan yang adil dan saksama. Di samping itu, kerajaan haruslah berusaha untuk menyusun corak penggunaan tenaga kerja dalam negara di semua peringkat dan kategori menerusi pertumbuhan ekonomi yang menyeluruh agar dapat mencerminkan susunan penduduk mengikut kaum dari semasa ke semasa.

(http://www.angelfire.com/on2/Saifulazrulchelah/MASALAH13MEI.html)

Selain itu, kerajaan juga boleh menyatupadukan semua kaum di Malaysia atas Dasar Pendidikan Kebangsaan yang telah digubal untuk mewujudkan persefahaman dan perpaduan kaum melalui pendidikan. Dengan ini, kerajaan dapat menyatukan pelajar-pelajar sekolah yang berbilang kaum dalam satu sistem pendidikan yang sama bagi memupuk kesedaran dan perpaduan kebangsaan. Sebagai contohnya, mengadakan kurikulum dan mewujudkan sistem peperiksaan yang sama bagi semua jenis sekolah di Malaysia. Pada masa yang sama, kerajaan boleh menerapkan unsur-unsur pendidikan kewarganegaraan ke dalam mata pelajaran seperti Kajian Tempatan bagi peringkat sekolah rendah dan Sejarah bagi sekolah menengah kerana ini dapat memupuk semangat kebangsaan dan taat setia kepada negara di kalangan pelajar sekolah. Ini juga mendorong untuk membentuk sifat-sifat toleransi, persefahaman dan tolak ansur yang memang perlu bagi melahirkan sesebuah masyarakat Malaysia yang bersatu padu. Selain itu, kerajaan juga perlulah menggalakkan kegiatan ko-kurikulum dan sukan di sekolah seperti Pasukan Pengakap, permainan bola sepak dan sebagainya yang boleh memberi peluang kepada pelajar-pelajar untuk bercampur gaul dan memupuk semangat kekitaan, persefahaman serta perpaduan. Di samping itu, walaupun Bahasa Melayu telah dijadikan bahasa kebangsaan yang dikenali “Bahasa Penyatuan” tetapi juga bahasa pengantar yang utama di sekolah hingga peringkat institusi pengajian tinggi bagi mewujudkan perpaduan masyarakat yang berorientasikan Malaysia. Dengan secara tidak langsung, ini dapat mengeratkan hubungan dan persefahaman antara kaum lain serta melahirkan masyarakat yang berilmu, seimbang, harmonis, berdisiplin dan bersatu-padu dalam memenuhi keperluan tenaga rakyat yang terlatih bagi membangunkan negara.

Tambahan pula, kerajaan perlulah menyokong dan menjayakan Dasar Kebudayaan Kebangsaan sebagai garis panduan dalam membentuk, mewujudkan dan mengekalkan identiti bangsa dan negara Malaysia pada peringkat antarabangsa. Ini disebabkan kebudayaan penting dalam membantu untuk memupuk semangat nasionalisme dan kenegaraan bagi menjamin kestabilan negara dan keharmonian serta perpaduan kaum di Malaysia. Oleh itu, kerajaan haruslah menitikberatkan pembentukan secara beransur-ansur satu kebudayaan nasional yang merangkumi unsur-unsur yang baik daripada berbagai-bagai kebudayaan yang terdapat di negara kita dengan berteraskan kebudayaan asli tempatan. Sebagai contohnya, kerajaan boleh menganjurkan berbagai-bagai kegiatan kebudayaan di peringkat persekutuan dan negeri yang melibatkan kumpulan kaum yang berlainan seperti seminar kebudayaan, tarian dan kursus muzik. Selain itu, kerajaan haruslah terus menjayakan tarian kebangsaan yang dikenali sebagai ‘Tarian Pesta Persaudaraan’ yang melambangkan identiti negara kita dan konsep-konsep persahabatan, keperwiraan dan masyarakat yang teguh dan bersatu padu. Menerusi dasar ini, kerajaan bukan sahaja dapat memupuk perpaduan di kalangan penduduk berbilang kaum di Malaysia secara persefahaman antara kaum melalui perkongsian nilai dan norma tetapi juga dapat mengukuhkan perpaduan bangsa dan negara Malaysia melalui kebudayaan kebangsaan, memupuk dan memelihara keperibadian kebangsaan yang berputik daripada kebudayaan kebangsaan serta memperkayakan dan meningkatkan kualiti kehidupan kemanusiaan dan kerohanian yang seimbang dengan mewujudkan komunikasi yang berkesan untuk menanamkan kesedaran kebangsaan, kenegaraan dan nasional Malaysia.

(http://www.angelfire.com/on2/Saifulazrulchelah/MASALAH13MEI.html)

Justeru, persemuafakatan politik juga merupakan salah satu daripada langkah-langkah untuk memantapkan perpaduan. Hal ini demikian kerana persemuafakatan politik bukan sahaja dapat menjamin kestabilan negara tetapi juga mewujudkan kerjasama dan toleransi antara kaum dan parti-parti politik dalam hal-hal pembahagian kekayaan ekonomi negara di kalangan masyarakat serta pemberian kuasa kepada pihak tertentu dalam pemerintahan. Oleh itu, Barisan Nasional yang wujud sekarang adalah suatu parti campuran yang terdiri daripada gabungan pelbagai parti politik besar iaitu UMNO, MCA,

MIC dan sebagainya. Memang tidak dinafikan bahawa Barisan Nasional ini telah banyak menyumbang kepada perpaduan politik dan negara buat sebelum ini, haruslah dikekalkan dan terus berunding, bekerjasama dan bertolak-ansur dalam hal-hal politik supaya dapat mengekalkan satu bangsa Malaysia yang harmoni dan bersatu-padu dalam satu masyarakat yang adil dan saksama serta mengeratkan perhubungan di dalam kalangan parti anggotanya.

(http://ms.wikipedia.org/wiki/Barisan_Nasional)

Sejak beberapa tahun lalu, Program Latihan Khidmat Negara (PLKN) yang diperkenalkan dan dilaksanakan oleh kerajaan merupakan langkah yang bijak untuk menyemarakkan semangat patriotik dan mengenal erti perpaduan negara atau integrasi nasional sebenar dalam jiwa remaja-remaja lepasan sekolah. Selain itu, program ini turut menekankan pembinaan sahsiah diri atau perwatakan yang mendedahkan peserta-peserta kepada permasalahan masyarakat. Menerusi program ini, para peserta akan dibahagikan dalam kumpulan-kumpulan kecil yang terdiri daripada peserta-peserta yang berbilang kaum untuk sama-sama bekerjasama dan bertoleransi dalam mencapai sesuatu misi yang ditetapkan. Dengan secara tidak langsung, ini akan dapat mengeratkan perhubungan dan persefahaman serta kerjasama antara kaum-kaum yang berlainan. Oleh itu, kerajaan haruslah meningkatkan jumlah pengambilan peserta dengan membina lebih banyak kem latihan untuk program ini supaya ramai remaja lepasan sekolah berpeluang tinggi untuk terpilih dalam menyertai program yang bermakna ini.

(http://www.pmo.gov.bn/online/wps/ESP/htdocs/ESP_home/en/PEMBENTUKAN_GENE RASI_BARU_MENERUSI.pdf)

Sejak kebelakangan ini, penghayatan Rukun Negara yang semakin terkakis dalam jiwa rakyat Malaysia haruslah diambil tindakan segera oleh kerajaan untuk memperbaiki keadaan ini daripada berterusan. Maka, kerajaan perlulah melancarkan ‘Kempen Penghayatan Rukun Negara’ bagi mengingatkan rakyat tentang pentingnya prinsip-prinsip Rukun Negara yang menjadi pegangan rakyat negara ini sejak 37 tahun lalu supaya rukun ini terus dipertahankan. Hal ini amat penting kerana Rukun Negara mampu mendidik seseorang supaya lebih bertolak ansur dan menghormati bangsa-bangsa lain,

kepercayaan agama, serta adat yang menjadi amalan seharian seseorang dan seterusnya perasaan-perasaan tersebut akan menyumbang kepada keharmonian dan perpaduan rakyat di negara ini yang berbilang kaum dan agama. Selain itu, kerajaan juga perlulah menjalankan kempen-kempen seperti yang bertemakan ‘Rukun Negara, Amalan Hidup Rakyat Malaysia’ pada setiap masa supaya rakyat menjadi masyarakat yang berdaya saing untuk membentuk negara merdeka, maju, aman dan makmur. Justeru, lima prinsip Rukun Negara yang merangkumi pelbagai aspek dalam masyarakat dengan jelas membuktikan bahawa prinsip-prinsip ini adalah kunci yang perlu dipegang oleh semua peringkat rakyat supaya keamanan dan keharmonian negara dapat dikekalkan.

Seterusnya, kerajaan haruslah menyokong dan melaksanakan Sekolah Wawasan yang berkonsepkan integrasi kaum dan pemupukan semangat muhibah di kalangan pelajar yang berbilang kaum. Sekolah Wawasan ini mampu menyemai dan membina keharmonian serta perpaduan kaum di mana para pelajar yang pelbagai kaum/keturunan seperti Melayu, Cina, India dan sebagainya belajar bersama-sama di bawah satu bumbung dan berkongsi kemudahan asas bersama membantu menjana persefahaman dan semangat muhibah lalu mewujudkan integrasi atau perpaduan menerusi interaksi yang lebih erat apabila pelajar-pelajar belajar di kawasan yang sama. Di samping itu, Sekolah Wawasan juga menyediakan kemudahan-kemudahan yang lebih baik serta membantu mewujudkan satu sistem pendidikan yang lebih berkesan dan mantap. Sebagai hasilnya, Sekolah Wawasan boleh dikatakan pemangkin dalam merealisasikan impian Wawasan 2020 di mana integrasi pelajar sejak di alam persekolahan berjaya melahirkan anak bangsa Malaysia yang mencintakan negara dan membentuk persefahaman dan sifat kekitaan atas pertembungan budaya.

(http://www.jpnin.gov.my/v3/?q=my/node/104)

Di samping itu, kerajaan juga haruslah menyokong dan melaksanakan Program Tabika Perpaduan yang selaras dengan matlamat Sekolah Wawasan. Tetapi, program ini merupakan program pendidikan prasekolah yang disediakan untuk penyertaan kanak-kanak berbilang kaum yang berumur dalam lingkungan 5-6 tahun. Program ini bertujuan untuk membolehkan kanak-kanak berbilang kaum menghayati nilai-nilai hidup

bermasyarakat dan membentuk anak-anak untuk memahami pelbagai adat dan budaya. Begitu juga, program ini ingin mewujudkan peluang kepada ibubapa kanak-kanak yang pelbagai kaum/keturunan untuk berinteraksi bagi meningkatkan lagi persefahaman di antara mereka. Maka, kerajaan perlulah membina lebih banyak tabika di taman-taman perumahan baik di kawasan bandar mahupun di luar bandar supaya kanak-kanak berpeluang untuk menyertai program ini dari sejak kecil lagi yang boleh membentuk persefahaman serta mengeratkan hubungan antara kaum lain.

(http://www.jpnin.gov.my/v3/?q=my/taxonomy_menu/7&page=2)

PERANAN SWASTA

Selain itu, pihak swasta juga memainkan peranan dalam usaha ke arah perpaduan di mana penglibatan pihak swasta dalam menjayakan dasar-dasar kerajaan dengan lebih berkesan serta membangunkan ekonomi Malaysia pada masa yang lebih singkat.

Dengan ini, penglibatan pihak swasta dalam pembangunan ekonomi Malaysia haruslah dialu-alukan dan ditingkatkan kerana pihak swasta membantu dalam mencapai matlamat Dasar Ekonomi Baru iaitu menyusun semula masyarakat dalam pembahagian ekuiti dan saham dengan adil dan saksama mengikut jumlah penduduk kaum supaya keseimbangan ekonomi tercapai. Pada masa yang sama, kerajaan juga boleh mengurangkan beban kewangan dengan memindahkan kegiatan komersil kepada pihak swasta dan meningkatkan mutu perkhidmatan dengan meningkatkan kualiti kecekapan and produktiviti yang seterusnya merangsang pertumbuhan ekonomi lalu menambahkan peluang pekerjaan. Justeru, penglibatan pihak swasta ini akan mendorong ke arah pembangungan yang seimbang dalam semua sektor di mana dapat megurangkan dan menghapuskan jurang perbezaan pendapatan atau ketidakseimbangan ekonomi antara kaum dan dengan secara tidak langsung ini dapat memupuk perpaduan dalam kalangan rakyat yang berbilang kaum.

PERANAN SEKOLAH

Di samping itu, pihak sekolah juga memainkan peranan dalam hal ini. Sekolah merupakan tempat bagi para pelajar untuk menimba ilmu pengetahuan dan mempelajari teladan-teladan yang berguna dalam hidup mereka yang seterusnya menjadi pegangan hidup mereka nanti.

Oleh yang demikian, pihak sekolah haruslah menerapkan nilai-nilai murni atau unsur-unsur patriotisme dalam pelbagai mata pelajaran seperti Pendidikan Moral / Islam (Sekolah Rendah dan Menengah) supaya dapat memupuk semangat kebangsaan atau patriotik yang menebal di kalangan pelajar. Malahan juga, kegiatan kokurikulum perlu dipergiatkan agar menarik minat pelajar dalam usaha memupuk semangat kebangsaan. Selain itu, guru-guru sekolah haruslah menyampaikan dan menjelaskan sesuatu peristiwa yang berlaku pada masa lampau dengan lebih terperinci dan mendalam melalui mata pelajaran Sejarah di sekolah supaya para pelajar dapat mempelajari kesan-kesan dan pengajaran-pengajarannya. Sebagai contohnya, kekurangan pemahaman tentang matlamat pembentukan Rukun Negara dan peristiwa rusuhan kaum 13 Mei 1969 ini akan berulang kembali kepada peristiwa ngeri yang membawa kerugian kepada kaum-kaum tersebut. Di samping itu, setiap sekolah haruslah menubuhkan ‘Kelab Rukun Negara’ agar dapat memupuk perpaduan dan merapatkan jurang perbezaan kaum di kalangan pelajar.

Manakala di institusi pengajian tinggi pula, pengenalan mata pelajaran baru iaitu, Hubungan Etnik perlulah disokong dan dijayakan kerana mata pelajaran ini merupakan salah satu langkah untuk menangani masalah hubungan kaum. Melalui mata pelajaran ini, golongan mahasiswa dibahagikan kepada kumpulan-kumpulan kecil untuk melakukan aktiviti secara bersama mengenai isu-isu kepelbagaian kaum di Malaysia supaya tidak meletakkan diri mereka dalam kelompok kaum masing-masing ketika berada dalam kelas atau dewan kuliah mahupun ketika beriadah atau makan di kantin. Dengan secara tidak langsung, ini akan dapat mengalakkan interaksi dan mengeratkan lagi hubungan dan

persefahaman mereka terhadap budaya, adat resam dan cara hidup antara kaum-kaum yang berbeza.

(http://www.jpnin.gov.my/v3/?q=my/node/104)

Tambahan pula, penggunaan Bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar di sekolah mahupun insitutisi pengajian tinggi merupakan salah satu alat perpaduan kerana melalui pepatah-pepatah yang berbunyi “Bahasa Jiwa Bangsa” dan “Bahasa Perpaduan Bangsa” dengan jelas menunjukkan kepentingan bahasa dalam proses memupuk perpaduan antara kaum. Ini akan memberikan kefahaman dan rasa saling memahami sambil dapat menghindarkan rasa curiga antara satu sama lain kerana mereka dapat berinteraksi dengan menggunakan satu bahasa tunggal iaitu Bahasa Melayu. Oleh itu, penggunaan Bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar ini haruslah dikekalkan dari peringkat sekolah hingga institusi pengajian tinggi.

Namun itu, sekolah kebangsaan mahupun institusi pengajian tinggi haruslah mengadakan persembahan, pertandingan dan lakonan yang bertemakan ‘Semangat Patriotik’ sempena sambutan Hari Kemerdekaan dan Hari Perpaduan supaya dapat membina jati diri dan semangat cinta kepada bangsa dan negara serta menyemarakkan semangat patriotik di kalangan pelajar dan mahasiswa. Sebagai contohnya, Kuiz Bina Bangsa, Debat Perpaduan, Kempen Kibar Jalur Gemilang, Pertandingan Lagu Patriotik, Kem Padu Anak Malaysia dan sebagainya.

PERANAN IBUBAPA

Sehubungan untuk mencapai perpaduan kaum, ibubapa turut memainkan peranan penting dalam mengasuh dan mendidik anak-anak mereka yang bakal menjadi pemimpin-pemimpin kelak hari. Hal ini demikian kerana ibubapa merupakan orang yang terapat dengan anak-anaknya dan merekalah yang membentuk keperibadian dan semangat patriotik di dalam anak-anak jiwa mereka. Anak-anak mereka boleh diibaratkan sebagai kain putih oleh ibubapa mereka.

Oleh itu, ibubapa haruslah membimbing anak-anak mereka tentang pentingnya perpaduan kaum. Dengan ini, anak-anak mereka akan mempunyai persefahaman antara kaum lain yang menebal serta tidak akan menaruh perasaan negatif terhadap kaum lain dari sejak kecil lagi. Selain itu, ibubapa juga turut menekankan dan meyampaikan ajaran agama kepada anak-anak mereka kerana agama mempengaruhi seseorang untuk berpegang kepada nilai-nilai baik yang diajar oleh ajaran agamanya seperti menghormati orang lain, bersedia membuat kebaikan dan sebagainya. Oleh demikian, pengamalan dan penghayatan ajaran agama boleh menjadi satu pemangkin utama dalam mewujudkan keharmonian dalam kalangan masyarakat pelbagai kaum. Di samping itu, ibubapa haruslah menghantar anak-anak mereka ke tabika perpaduan apabila berumur 5 tahun ke atas supaya anak-anak mereka dapat berinteraksi dan memahami budaya lalu membentuk asas perpaduan yang lebih berkesan kerana semuanya bermula dari sejak kecil lagi.

PERANAN MEDIA MASSA / ELEKTRONIK / CETAK

Tambahan pula, peranan media massa, baik media eletronik mahupun media cetak juga turut mendorong ke arah perpaduan kerana media-media berkenaan merupakan saluran komunikasi yang berkesan untuk menyalurkan pelbagai maklumat dari dalam dan luar negeri kepada masyarakat.

Melalui media massa dan elektronik, kita bolehlah menyiarkan rancangan siaran langsung semasa perarakan Hari Kebangsaan menerusi saluran televisyen bagi membolehkan semua rakyat Malaysia untuk menyaksikan detik-detik kegemilangan puncak acara sambutan pada hari itu. Dengan ini, pasti akan dapat menerapkan segala nilai-nilai perpaduan yang cuba dipaparkan kepada semua lapisan masyarakat Malaysia. Selain itu, rancangan-rancangan tentang sejarah Malaysia juga boleh disiarkan seperti sejarah kemerdekaan Tanah Melayu dan pembentukan Persekutuan Malaysia supaya menyedari rakyat tentang perjuangan dan usaha pemimpin-pemimpin pada masa lalu dalam menyatupadukan kaum-kaum di tanah air ini. Begitu juga menyiarkan lagu-lagu berunsur patriotik melalui radio bagi menyemarakkan lagi semangat kebangsaan serta menghayati mesej-mesej yang hendak disampaikan menerusi lagu-lagu tersebut di

kalangan rakyat Malaysia. Manakala media cetak pula, haruslah menjayakan ‘Program Promosi’ yang dilaksanakan oleh kerajaan bagi memperluaskan hebahan kepada masyarakat agar kesedaran orang ramai terhadap kepentingan perpaduan dan integrasi nasional yang sentiasa akan subur. Di samping itu, media cetak juga boleh menerapkan semangat kebangsaan kepada para pembaca melalui berita dan tulisan ataupun artikel. Oleh itu, media-media ini haruslah terus menjayakan usaha ke arah perpaduan selaras dengan dasar-dasar kerajaan. PERANAN MASYARAKAT

Akhirnya ialah peranan yang dimainkan oleh masyarakat. Jika negara kita ingin terus membangun dan rakyatnya hidup dalam keadaan aman, damai dan makmur, satu masyarakat yang bersatu padu haruslah diwujudkan terdahulu sebelum menjalankan strategi-strategi pembangunan negara.

Justeru, kita haruslah membuang sikap atau perasaan negatif seperti sikap apati/individualistik, perasaan prasangka/prejudis, diskriminasi, stereotaip, etnosentrisme dan lain-lain lagi dahulu. Sikap atau perasaan tersebut akan mendatangkan kesan-kesan negatif dan menghalang seseorang untuk menjalin hubungan baik antara kaum lain yang seterusnya mungkin mencetuskan keadaan masyarakat yang tidak harmoni seperti rusuhan kaum 13 Mei 1969 atau peristiwa di Kampung Medan. Sebaliknya, kita perlulah mempraktikkan semangat kejiranan/kekitaan supaya dapat mewujudkan kedamaian dan kesejahteraan bermasyarakat yang berbilang kaum. Sebagai contohnya, kita boleh mengamalkan nilai-nilai kejiranan seperti mengutamakan kepentingan dan kebaikan bersama, tolak-ansur, hormat-menghormati dan sebagainya lalu berbincang dan bermuafakat dengan jiran tentang hal-hal kebajikan dan keselamatan bersama. Dengan ini, kita dapat memahami dan menghormati agama dan kebudayaan jiran-jiran yang pelbagai kaum selaras untuk mengukuhkan perpaduan di kalangan masyarakat yang pelbagai kaum.

Selain itu, kita haruslah menubuhkan lebih banyak Rukun Tetangga di seluruh negara kerana ini merupakan salah satu alat penyatuan kaum yang berkesan dalam proses perpaduan kaum. Dengan adanya sektor Rukun Tetangga, jiran-jiran boleh bergaul sesama mereka tanpa mengira kaum terutama semasa membuat rondaan di kawasan perumahan sendiri. Kerjasama dan tanggungjawab melalui Rukun Tetangga dapat mengembalikan perasaan muhibah yang sedang dipupuk oleh kerajaan sekarang. Namun begitu, kita bolehlah menganjurkan gotong-royong atau sukan perpaduan di kawasan perumahan sendiri bagi meningkatkan lagi penglibatan penduduk-penduduk setempat dalam aktiviti-aktiviti tersebut agar dapat mewujudkan perasaan saling kenal-mengenal dan sikap tolong-menolong antara satu sama lain di dalam kawasan mereka tanpa mengira kaum. Oleh itu, melalui Rukun Tetangga adalah titik permulaan yang baik untuk memupuk semangat setiakawan serta mengeratkan hubungan sesama penduduk setempat di sesebuah kawasan perumahannya.

Tambahan pula, kita sebagai rakyat Malaysia wajarlah menyambut Hari Kebangsaan ini daripada menghabiskan masa untuk berhibur sahaja. Sebaliknya, kita perlulah menggunakan hari yang bersejarah dan penuh bermakna ini untuk menyelami dan mengukur diri sendiri terhadap sumbangan diri ke arah perpaduan negara. Fikirkan keadaan negara kita dan diri sendiri sekiranya kita semua tidak bersatupadu? Begitu juga, jika kita tidak menyelami makna kemerdekaan, kita tidak akan menyedari perjuangan dan usaha pemimpin pada masa lalu dalam menyatupadukan kaum-kaum di tanah air ini.

Di samping itu, kita bolehlah melibatkan diri dalam kegiatan-kegiatan bermasyarakatan seperti bersama-sama membanteras gejala-gejala sosial yang berleluasa di kalangan masyarakat tanpa mengira kaum serta memberikan kerjasama dan sokongan dalam menjayakan dasar-dasar kerajaan. Maka, ini akan mendorong negara kita untuk mencapai perpaduan negara dan keharmonian sosial melalui sosioekonomi yang seimbang di Malaysia.

KESIMPULAN

Perpaduan adalah satu matlamat penting yang dikejar oleh semua negara. Ianya penting kerana tanpa perpaduan, sesebuah negara itu akan menjadi lemah, sukar untuk dibangunkan dan mudah diancam sama ada oleh kuasa luar atau perbalahan dalam negara itu sendiri. Rukun Negara dicipta ekoran daripada rusuhan kaum pada 13 Mei 1969. Tragedi ini telah menyedarkan pihak kerajaan bahawa perpaduan kaum atau perpaduan rasional di Malaysia merupakan satu masalah yang sudah lama terpendam. Rukun Negara bertujuan mewujudkan perpaduan antara kaum melalui amalan unsur-unsur kemanusiaan sejagat seperti kepercayaan kepada Tuhan, kedaulatan undang-undang dan pemupukan sifat-sifat keperibadian yang tinggi.

LAMPIRAN

Kiri : Bendera Malaysia yang dikibarkan pada setiap masa.

Kanan : Rukun Negara yang dirasmikan pada tahun 1970 untuk membentuk prinsip pembangunan negara.

Kiri : Pemimpin-pemimpin negara yang berbilang kaum mahupun berkaliber.

Kanan : Masyarakat Malaysia yang terdiri daripada pelbagai kaum, agama dan budaya.

Kiri : Bahasa Melayu sebagai bahasa perpaduan.

Kanan : Tugu Negara menguatkan semangat nasionalisme.

Kiri : Pembacaan ikrar taat setia oleh wakil-wakil kaum di Malaysia.

Kanan : Semangat perpaduan di kalangan pelajar-pelajar yang berbilang kaum.

Kiri : Khemah Kerja Integrasi menguatkan perpaduan.

Kanan : Kebudayaan Kebangsaan Malaysia.

BIBLIOGRAFI

 Aleeya Atiqah bt. Ammar dan Mohd. Aizat Idrus (2004), Fokus e-masteri SPM

Sejarah Tingkatan 5, Bangi : Penerbitan Pelangi Sdn. Bhd.

 Fatimah Azzahra dan Yusri Ab. Malik (1995), Hari Perpaduan, Petaling Jaya : Penerbit Setiamas

 Ranjit Singh Malhi (1988), Siri Rujukan Pengajian Am Kenegaraan Malaysia, Petaling Jaya : 1988 Federal Publications Sdn. Bhd.

 Ruslan Zainuddin, Ku Halim Ku Arifin, Dr. Zaid Ahmad dan Dr. Ho Hui Ling (2006), Hubungan Etnik, Shah Alam : Penerbit Fajar Bakti Sdn. Bhd.

 Wong Khek Seng, Raminah Hj. Sabran dan Kok Meng Kee (2005), Pengajian