Pengenalan
Ekonomi adalah satu aspek yang sangat penting bagi sebuah Negara supaya dapat memajukan negara dan merapatkan perpaduan rakyat. Pada 13 Mei 1969 Malaysia telah berlaku ketegangan yang sangat serius antara etnik, salah satu punca kejadian ini berlaku adalah disebabkan oleh jurang ekonomi yang jauh. Pada tahun 1970 Perdana Menteri Malaysia yang ke-dua Tun Abdul Razak bin Hussein Al-Haj telah melaksanakan Dasar Ekonomi Baru (DEB) supaya dapat merapatkan jurang ekonomi Malaysia untuk mengelakan kejadian 13 Mei 1969 berlaku.
DEB bermula dari tahun 1970 sehingga 1990, selama 20 tahun. Matlamat DEB yang terutama adalah untuk merapatkan jurang ekonomi baru dan mengukuhkan perpaduan antara etnik dalam Malaysia. DEB telah melaksanakan pelbagai strategi supaya dapat mencapai matlamatnya secara berkesan dan lancar.
DEB merupakan dasar kerajaan yang paling diutamakan pada masa itu kerana DEB merupakan dasar yang menentukan masa depan Malaysia adakah dapat menjaga keharmonian negara. Selain itu, DEB juga menentukan pembangunan ekonomi Malaysia dalam masa 20 tahun terutamanya tempoh yang penting bagi Malaysia untuk membangun.
Latar Belakang Dasar Ekonomi Baru
Sebelum merdeka, Tanah Melayu adalah daerah perdagangan aktif selama
berabad-abad sebelum campur tangan Eropah. Banyak tempat perdagangan telah dibangunkan di sepanjang persisiran pantai di mana tempat interaksi yang kerap berlaku di antara penduduk asli Melayu, pedagang Cina dan India. Terdapat banyak pengaruh silang budaya dengan konsep India kerajaan dan kuasa politik mengenakan pengaruh yang kuat ke atas raja-raja Melayu. Kemudian penyebaran pesat Islam memberikan satu aspek penting dalam identiti Melayu yang, selain bahasa dan adat, lagi membedakan mereka dari imigran Cina dan India yang dituangkan ke Tanah Melayu dalam jumlah yang besar dalam abad kesembilan belas dan kedua puluh. Asal-usul masyarakat majmuk yang moden di Malaysia, oleh itu, biasanya dikesan kembali ke kemasukan terinspirasi penjajah orang Cina dan India.
Walau bagaimanapun, apabila permintaan terhadap bijih timah meningkat secara
mendadak pada tahun 1850 terdapat kemasukan buruh Cina dan modal ke dalam negeri Perak dan Selangor yang kaya dengan tin. Persaingan Lanjut tanah perlombongan bijih timah di antara orang Melayu dan Cina dan antara kongsi gelap Cina mula mengancam perdagangan dan pelaburan di Negeri-negeri Selat. British campur tangan dan mendirikan naungan selama penghasil timah utama negeri. Pada tahun 1895 mereka mencipta sebuah persekutuan baru dengan birokrasi terpusat dengan tujuan mengawasi negeri Perak, Selangor, Pahang dan Negeri Sembilan. Kawalan secara beransur-ansur diperluaskan kepada semua negara dan pada tahun 1914 Persekutuan telah selesai. Di bawah pentadbiran British pembangunan perlombongan bijih timah dan imigresen Cina dipercepatkan. Antara 1880 dan 1910. Enam juta imigresen Cina masuk ke Tanah Melayu dari China. Banyak Bandar industri yang muncul di kawasan perlombongan bijih timah di bahagian barat semenanjung hampir semuanya Cina.
Pada awal abad kesembilan belas permintaan untuk getah asli meningkat dengan ketara
kerana permintaan yang meningkat di Amerika Syarikat dan Eropah seperti tayar sedang dihasilkan dalam kuantiti yang besar. Penanam kopi, mengalami kemerosotan dalam pasaran, mempelbagaikan ke dalam getah. Oleh kerana akses kepada pasaran modal, syarikat-syarikat British segera mendominasi industri getah. Hakikat bahawa kerajaan penjajah British membuat usaha yang bersepadu untuk menjaga petani Melayu di padi dan pengeluaran makanan lain meninggalkan syarikat British dalam mencari tenaga pekerja. Mereka merekrut buruh kontrak India untuk mengisi kekosongan ini. Orang-orang India datang terutama dari India Selatan dan Srilanka, dengan Sikh penting dan kaum minoriti lain. Pada puncak imigresen ini dengan segera sebelum Perang Dunia Pertama, kira-kira 100 000 orang Tamil telah memasuki Tanah Melayu setiap tahun. Imigrasi Cina dan India dibenarkan untuk terus tidak terkawal sehingga pemerintah kolonial murung dan memulakan polisi imigresen terhad. Walau bagaimanapun, pada masa ini, demografi negara ini telah mengalami perubahan yang sama.
Selepas merdeka, British telah meninggalkan elit Melayu untuk mengawalkan politik
Malaysia, walaupun mereka tidak memmpunyai kuasa ekonomi. Selain itu, orang Cina pula mempunyai kuasa ekonomi dan juga menggunakan kausa ekonomi itu, tetapi orang Cina mempunyai kuasa politik yang sedikit. Dalam 1955 Laporan Bank Dunia, ia menarik perhatian terhadap hakikat bahawa Malaysia seharusnya dibebani oleh masalah pengangguran. Menurut Jesudason masalah ini, daripada 3.3 peratus daripada pertumbuhan penduduk yang berasal dari industri getah dan bijih timah, dijangka berkurangan kerana kekurangan harga getah asli dan bijih timah dan mengakibatkan kekurangan peluang pekerjaan. Memburukkan lagi masalah tersebut, pekebun kecil Melayu yang mengalami produktiviti yang rendah dan ini akan mengurangkan saiz plot. Laporan Bank Dunia disyorkan perlindungan tarif bagi menggalakkan kepelbagaian perindustrian penggantian
import dan lebih lanjut mengatakan bahawa pelaburan asing telah digunakan untuk mencapai matlamat ini.
Tambahan pula, kerajaan terpesong daripada amalan penjajah dengan menyediakan infrastruktur, kemudahan kredit, dan yang paling penting iaitu perlindungan tarif dalam pengeluar asing untuk menggalakkan perindustrian penggantian import. Rang Undang-undang Industri perintis 1958 menawarkan elaun pelepasan cukai ke atas keuntungan bagi syarikat-syarikat perintis yang terutamanya firma pembuatan penggantian import. Di samping itu, terdapat pelabur yang berusaha untuk mengekalkan dan meningkatkan bahagian pasaran penjajah mereka dengan mengambil kesempatan daripada insentif ini, khususnya pelabur British. Perindustrian penggantian import terlibat dalam inisiatif modal dalam negeri adalah sangat terhad, biasanya terhad kepada syarikat-syarikat Cina, kerana insentif cenderung untuk memihak kepada berintensifkan modal syarikat-syarikat asing yang besar.
Berlepas lebih jauh dari dasar-dasar ekonomi penjajah kerajaan baru bersedia untuk mengambil langkah-langkah pembiayaan defisit untuk mempromosikan dasar-dasar pembangunan. Selain itu, dasar ini adalah untuk mempromosikan pada tahun 1959 selepas pilihan raya, apabila pihak nasionalis Melayu yang radikal iaitu Parti Islam Pan-Malaysia (kini dikenali sebagai PAS) mengancam untuk memecah masuk ke dalam dasar tradisional UMNOs Malay sokongan. Walaupun tekanan kepentingan komersial British, Tun Tan Siew Sin telah mengambil alih sebagai Menteri Kewangan dan mempunyai tujuan untuk meningkatkan pelaksanaan dasar kerajaan perbelanjaan pembangunan pada tahun 1957, dan bahkan membolehkan defisit sederhana.
Di samping itu, kerajaan telah berjaya dalam melepaskan diri dari tekanan perniagaan asing, ia menjadi lebih percaya diri dan lebih bersedia untuk cukai perniagaan, dengan itu akan meningkatkan pendapatan mereka dengan ketara. Peningkatan perbelanjaan kerajaan
dapat dilihat dalam rancangan pembangunan lima tahun. Keupayaan kewangan yang lebih besar boleh menjadikannya lebih mudah bagi kerajaan untuk campur tangan dan membentuk dasar-dasar pembangunan dalam rangka untuk memenuhi keutamaan politik dalam negeri. Dalam rancangan lima tahun pertama (1956-1960), tertumpu dalam pembinaan infrastruktur bandar dengan harapan akan membawa kepada pembangunan meleleh bandar dinamik ke kawasan luar bandar untuk keperluan produk luar bandar melalui peningkatan pembangunan. Dalam Rancangan Lima Tahun Kedua (1961-1965) perbelanjaan kerajaan telah dialihkan ke sektor pertanian dan luar bandar. Kerajaan bertindak untuk mempelbagaikan sektor pertanian dengan mempromosikan kelapa sawit, tembakau dan pengeluaran koko. Selain itu, sejumlah besar wang telah dilaburkan dalam pembaikan infrastruktur dan teknologi untuk sektor perladangan
Matlamat Dasar Ekonomi Baru
Dasar Ekonomi Baru (DEB) merupakan satu bentuk perancangan yang dilancarkan oleh kerajaan dalam tahun 1970 melalui Rancangan Malaysia Kedua. Matlamat utamanya ialah perpaduan negara selain itu juga bertujuan untuk menyusun semula
ketidakseimbangan sosio-ekonomi yang wujud di negara ini. Menyedari hakikat bahawa
pengagihan ekonomi yang seimbang penting demi mewujudkan sebuah negara yang bersatu padu, serta mengambil kira kemiskinan serta ketidakupayaan sesetengah kaum untuk bersaing dengan kaum yang lain maka DEB telah dirancang untuk memperbaiki keadaan ini.
Ketegangan antara golongan yang berharta dan yang tidak berharta adalah berpunca daripada isu kemiskinan. Didapati bahawa orang Melayu lebih banyak menghadapi
kemiskinan berbanding kaum-kaum yang lain. Didapati juga orang Melayu masih jauh ketinggalan dan kurang mampu bersaing dengan kaum-kaum lain walaupun Malaysia mengalami pertumbuhan ekonomi yang baik. DEB dirancang sebagai satu program jangka panjang yang akan berjalan selama 20 tahun, bermula dari tahun 1970 hingga tahun 1990. Rancangan-rancangan pembangunan di bawah Dasar Ekonomi Baru dijalankan menerusi strategi serampang dua mata, iaitu penyusunan semula masyarakat untuk mengurangkan dan seterusnya menghapuskan pengenalan kaum mengikut fungsi-fungsi ekonomi dan pembasmian kemiskinan tanpa mengira kaum.
Bagi memastikan matlamat untuk menghapuskan kemiskinan tercapai, strategi ditumpukan untuk menghapuskan kemiskinan di kawasan luar bandar dan kawasan bandar. Berdasarkan banci penduduk 1970, didapati bahawa kira-kira 49.3% daripada semua keluarga miskin di Malaysia berpendapatan di bawah garis kemiskinan (pendapatan garis kemiskinan tahun 1970 ialah RM200) dan kira-kira 86% daripada jumlah itu berada di kawasan luar bandar. Bagi mencapai matlamat, kerajaan telah melaksanakan pelbagai perkhidmatan dan kemudahan awam melalui kemudahan pendidikan, kesihatan, bekalan air dan elektrik. Di samping itu, keutamaan juga diberikan kepada golongan miskin untuk mendapatkan bantuan seperti program bantuan subsidi baja, biasiswa pelajaran dan buku teks, makanan tambahan kepada kanak-kanak serta program rumah murah. Menjelang tarikh akhir pelaksanaan DEB, matlamat untuk membasmi kemiskinan telah tercapai. Laporan Rancangan Malaysia Keenam telah menunjukkan bahawa kadar kemiskinan negara pada tahun 1990 ialah 17.1% berbanding 49.3% pada tahun 1970.
Bagi memastikan matlamat yang kedua dalam DEB turut tercapai, kerajaan telah cuba memperbaiki keadaan ekonomi dan pada masa yang sama, menghapuskan pengenalan kaum mengikut fungsi-fungsi ekonomi. Berasaskan pada ketidakseimbangan antara kaum, kerajaan telah melancarkan beberapa program seperti perindustrian dan perdagangan, pertanian, perlombongan, pembinaan, pengangkutan dan pertanian. Bagi menjayakan matlamat yang kedua dalam DEB ini juga, beberapa strategi telah dirancang, antaranya ialah mengurangkan keadaan yang tidak seimbang dalam struktur guna tenaga supaya penyertaan pelbagai kaum dalam sektor utama akan mencerminkan kedudukan tenaga buruh mengikut komposisi kaum menjelang tahun 1990.
Selain itu, memastikan pembentukan sebuah masyarakat perdagangan dan
perindustrian di kalangan orang Melayu dan kaum Bumiputera supaya mereka dapat
menguruskan dan memiliki sekurang-kurangnya 30% daripada semua jenis peringkat kegiatan ekonomi.
Menambah dengan cepat bahagian rakyat Malaysia dalam pemilikan sektor produktif. Perhatian khusus akan ditumpukan kepada kaum Bumiputera yang agak ketinggalan jika dibandingkan dengan kaum-kaum lain. Meninggikan daya pengeluaran dan taraf kehidupan golongan miskin di luar bandar.Setelah tempoh DEB tamat, kerajaan telah menubuhkan Dasar Pembangunan Nasional yang merupakan usaha atau kesinambungan kepada
Strategi Dasar Ekonomi Baru
DEB telah melaksanakan 4 rancangan dalam untuk mencapai matlamat DEB iaitu Rancangan Malaysia Kedua (1971-1975), Rancangan Malaysia Ketiga (1976- 1980), Rancangan Malaysia Keempat (1981-1985) dan Rancangan Malaysia Kelima (1986-1990 ). Bagaimana pun, masyarakat bukan bumiputera juga tidak dinafikan hak mereka. Dalam pelaksanaan DEB, konsep serampang dua mata sangat popular digunakan kerana terdapat dua matlamat yang digariskan dalam dasar ini iaitu membasmi kemiskinan dan menyusun semula masyarakat di negara kita. Kedua-dua matlamat ini mempunyai tuju arah yang satu iaitu mengintegrasikan masyarakat majmuk Malaysia.
Pembasmian kemiskinan tanpa mengira kaum merupakan matlamat utama DEB. Hal ini kerana pencetus dasar ini jelas disebabkan ketegangan antara golongan yang berharta dan yang tidak berharta adalah berpunca daripada isu kemiskinan. Didapati bahawa orang Melayu lebih banyak menghadapi kemiskinan berbanding kaum-kaum yang lain. Didapati juga orang Melayu masih jauh ketinggalan dan kurang mampu bersaing dengan kaum-kaum lain walaupun Malaysia mengalami pertumbuhan ekonomi yang baik.
Antara strategi membasmi kemiskinan yang dilaksanakan dalam DEB ialah
memodenkan keadaan kehidupan rakyat yang berpendapatan rendah sama ada di bandar atau di luar bandar dengan meningkatkan lagi penyediaan kemudahan-kemudahan
asas dan juga yang bersabit dengan pendidikan seperti bantuan buku dan biasiswa. Keadaan masyarakat Malaysia sebelum DEB sangat berbeza-beza apatah lagi hanya masyarakat yang tinggal di bandar sahaja menikmati kemudahan-kemudahan asas seperti perubatan, pendidikan dan sebagainya manakala masyarakat di luar jauh ketinggalan. Dengan
memodenkan keadaan kehidupan rakyat dengan menyediakan kemudahan asas iaitu pendidikan, perkhidmatan, perubatan, bekalan air dan bekalan elektrik sekaligus jurang kemiskinan dapat dikendurkan.
Selain itu, kerajaan turut meluaskan lagi peluang-peluang pekerjaan bagi semua rakyat Malaysia tanpa mengira kaum juga dilaksanakan dalam strategi membasmi kemiskinan. Kerajaan telah membuka lebih banyak peluang pekerjaan kepada semua kaum tanpa terikat lagi dengan dasar ekonomi pecah dan perintah penjajah. Maknanya, kaum Melayu diberi peluang luas menceburkan diri dalam bidang perniagaan dan bidang-bidang lain yang sebelum ini kaum Melayu amat terikat dengan kegiatan pertanian sara diri di luar bandar. Begitu juga dengan kaum lain seperti Cina dan India turut diberi peluang mencebur diri dalam bidang ekonomi lain seperti bidang perkhidmatan dan perindustrian.
Di samping itu, kerajaan juga telah mengalakkan penyertaan semua kaum dalam
sektor-sektor yang berpotensi tinggi dan daya pengeluaran yang tinggi seperti perniagaan,
perindustrian dan juga perkhidmatan. Hal ini bertujuan agar rakyat Malaysia yang mempunyai modal yang besar digalakkan menceburkan diri dalam bidang berpotensi tinggi sekaligus membantu pembangunan ekonomi negara dengan mewujudkan lebih banyak peluang pekerjaan kepada semua kaum.
Strategi lain yang dilaksanakan dalam strategi membasmi kemiskinan ialah memajukan lagi daya pengeluaran golongan miskin yang seterusnya dapat meningkatkan
pendapatan penduduk. Antara langkah yang dilaksanakan oleh kerajaan
ialah menambahkan peluang untuk menukarkan kegiatan yang mempunyai daya pengeluaran yang rendah kepada yang tinggi seperti rancangan tanah FELDA, FELCRA, projek perikanan dan ternakan moden; kegiatan perniagaan, pembuatan dan perkhidmatan moden; kemudahan bantuan kewangan dan teknik; serta peluang pendidikan dan latihan.
Kerajaan juga berusaha menambahkan daya pengeluaran dan pendapatan
melalui teknik moden dan kemudahan-kemudahan yang lebih baik, dengan
program-program tanaman padi dua kali setahun; tanaman padi luar musim; kemudahan parit dan tali air; kemudahan pasaran dan kredit demi membantu golongan bumiputera di kawasan luar bandar.
Salah satu strategi menyusun semula masyarakat ialah menambahkan pemilikan
rakyat dalam sektor swasta. Strategi ini bertujuan meningkatkan pemilikan kaum
bumiputera sekurang-kurangnya 30% daripada jumlah saham dalam sektor swasta dan perniagaan. Perkara ini tidak bermakna menafikan hak bukan bumiputera kerana DEB juga jelas menggariskan bahawa penglibatan mereka boleh mencapai sehingga tahap 40% dalam tempoh yang sama dan selebihnya pelabur-pelabur asing. Hal ini disebabkan kaum bumiputera memang ketinggalan dalam pemilikan ekonomi sejak negara kita mencapai kemerdekaan.
Selain itu, strategi menyusun semula masyarakat juga termasuk membina satu
masyarakat perdagangan dalam kalangan bumiputera. Matlamat untuk membentuk
sebuah Masyarakat Perdagangan dan Perindustrian Bumiputera (MPPB) telah disokong oleh kerajaan melalui pemberian kontrak,kuota dan lesen kepada perniagaan milik bumiputera dan syarikat usaha sama dengan bumiputera.
Antara langkah menjadikan masyarakat Malaysia sebagai masyarakat pedagang ialah
menambahkan pemilikan bumiputera dalam ekonomi melalui penubuhan UDA dan pelancaran Permodalan Nasional Berhad dan Amanah Saham Nasional. Selain itu, Akta
Penyelarasan Perindustrian (1975) juga telah diluluskan dalam tempoh DEB. Perkara ini jelas ingin memastikan penglibatan 30% bumiputera dalam pemilikan ekonomi tercapai. Kerajaan juga telah menyediakan beberapa pakej sokongan baru untuk mencapai matlamat ini seperti
Dasar Persyarikatan Malaysia dan Dasar Penswastaan bagi meningkatkan pertumbuhan ekonomi negara dan membuka lebih banyak peluang pekerjaan sekaligus kadar pengangguran negara dapat dikurangkan.
Strategi lain dalam menyusun semula masyarakat yang pelbagai ras ialah membangunkan kawasan-kawasan yang selama ini mundur tetapi berpotensi tinggi. Antaranya ialah pembangunan wilayah. Objektif rancangan dan pembangunan wilayah di bawah DEB adalah mengurangkan ketidaksamaan tingkat kehidupan di antara kawasan dengan menggandakan kadar pertumbuhan yang berhubung dengan kawasan-kawasan yang kurang membangun, mengeksploitasi sepenuhnya potensi sumber-sumber tenaga manusia dan fizikal di kawasan kurang membangun dan dengan menyamaratakan agihan perkhidmatan-perkhidmatan dan kemudahan-kemudahan asas. Perancangan Wilayah ini boleh terbahagi kepada tiga kategori iaitu, Perancangan untuk pembangunan sumber-sumber kawasan seperti Johor Tenggara, Perak Utara, Melaka dan Utara Semenanjung, Rancangan kawasan-kawasan utara atau pusat-pusat pertumbuhan, termasuklah Rancangan Lembah Kelang, Pelan Induk Pulau Pinang, Rancangan Johor Selatan dan Rancangan Kuantan dan Rancangan pembangunan pertanian untuk kawasan Perak hingga barat daya Johor.
DEB juga turut memberi ruang kepada pembangunan bandar, Kerajaan telah
mencorakkan perbandaran-perbandaran baru dan pembinaan industri-industri baru
supaya kepentingan kaum Melayu sentiasa diuatamakan. Kerajaan telah menitikberatkan latihan kemahiran kepada kaum Melayu agar mereka berkebolehan mengurus, mentadbir, atau memiliki perusahaan-perusahaan. Perkara ini telah mengalakkan penghijrahan orang Melayu dari luar bandar ke bandar. Orang Melayu yang berhijrah ke bandar pada umumnya terdiri daripada golongan msikin muda dalam lingkungan umur antara 20-30 tahun.
Hal ini disebabkan tawaran kerajaan dalam DEB kepada mereka sangat baik sekaligus untuk membebaskan diri mereka daripada belenggu kemiskinan. Untuk mencapai matlamat itu, pelbagai institusi disaran memberi peluang kepada bumiputera iaitu Majlis Amanah Rakyat (MARA), Perbadanan Nasional (PERNAS), Federal Industrial Development Authority (FIDA), Malaysian Industrial Development Finance) dan Urban Development Finance) dan Urban Development Authority (UDA) yang menyediakan keperluan-keperluan teknikal dan bantuan kewangan kepada kaum Melayu dan bumiputera yang lain dalam bidang moden, sama ada secara keseluruhan ataupun secara usaha bersama.
Di samping itu, dalam menyusun semula masyarakat kerajaan juga telah berusaha
meluaskan lagi peluang-peluang pelajaran dalam dan luar negeri. Hal ini bermaksud
kerajaan telah mengalakkan lebih golongan bumiputera melanjutkan pelajaran dalam dan luar negara demi menambahkan jumlah pekerja bumiputera dalam bidang profesional seperti guaman, perubatan dan lain-lain lagi. Kerajaan juga telah membina dan menyediakan lebih banyak sekolah-sekolah di kawasan luar bandar dan juga turut menyediakan kemudahan sampingan yang lain bagi meningkatkan ilmu pengetahuan dalam kalangan rakyat.
Bagi pelajar yang mendapat keputusan yang baik dalam peperiksaan, kerajaan turut menyediakan kemudahan biasiswa dan kerajaan turut memberi kuota kepada orang Melayu untuk melanjutkan pelajaran ke universiti awam. Hal ini juga disebabkan kaum bumiputera jauh ketinggalan ke belakang dalam bidang pendidikan dan ini juga menjadi asas penting kepada perubahan besar ekonomi Malaysia serta pemindahan secara beransur-ansur pekerja-pekerja Bumiputera ke sektor-sektor moden industri dan bidang yang diharapkan. Hasilnya daripada itu, kenaikkan pendapatan purata bulanan isi rumah kaum Melayu di Semenanjung adalah 5 kali ganda antara tahun 1970 dengan 1990, berbanding kaum Cina yang cuma 4 kali ganda pada tempoh yang sama. Dari segi guna tenaga, didapati kaum Melayu yang terlibat
dalam sektor pertama, khususnya pertanian masih tinggi. Walau bagaimanapun, penglibatan kaum Melayu dalam sektor kedua dan ketiga telah bertambah. Keahlian bumiputera dalam kumpulan profesional seperti arkitek, akauntan, jurutera dan doktor di Malaysia juga telah berkembang dengan cepat.
Tahun 1990, telah menandakan berakhirnya DEB yang menjadi asas rancangan pembangunan negara untuk jangka masa 1970 -1990 melalui zaman tiga Perdana Menteri iaitu Tun Abdul Razak, Tun Hussein Onn dan Tun Dr. Mahathir Mohammad. Secara keseluruhannya DEB tidaklah mencapai sasaran 100% matlamatnya, namun DEB telah berjaya dalam beberapa strategi yang dibuat dengan jayanya. Antara faktor yang dilihat mengekang dasar DEB ialah masalah kemeseletan ekonomi dunia yang berterusan sejak awal tahun 1980-an turut menjejaskan pertumbuhan ekonomi Malaysia. Apa yang pasti, DEB banyak memberi pelbagai sumbangan kepada kehidupan masyarakat majmuk di negara kita sekali gus keamanan dapat dikekalkan sehingga hari ini. DEB tamat pelaksanaannya pada tahun 1990. Setelah tempoh Dasar Ekonomi Baru tamat, kerajaan telah menubuhkan Dasar Pembangunan Nasional yang merupakan usaha atau kesinambungan kepada perlaksanaan Dasar Ekonomi Baru. Semangat DEB juga masih dikekalkan dalam pembangunan ekonomi negara pada masa kini dan Perdana Menteri YAB Dato’ Seri Najib Tun Razak sering kali menekankan semangat DEB wajar diteruskan demi pembangunan kaum bumiputera.
Impak yang dibawa oleh DEB
Dasar Ekonomi Baru (DEB) turut membawa impak dari segi positif dan negatif kepada Malaysia dalam 20 tahun DEB dilaksanakan. DEB memberi penekanan yang lebih kepada strategi pembasmian kemiskinan untuk tujuan menghapuskan kemiskinan di kalangan golongan termiskin di samping mengurangkan kemiskinan relatif. Pembasmian kemiskinan merupakan salah satu kesan positif yang telah dicapai oleh kerajaan dengan melalui DEB kerana kemiskinan bukan sahaja berlaku di luar bandar malah di bandar juga.Bedasarkan laporan yang telh dibuat oleh kerajaan, kadar kemiskinan negara dijangka akan dapat dikurangkan ke paras 7.2% dalam tahun 2000 berbanding dengan 19.1% dalam tahun 1990. Kadar pengangguran pula dijangka berkurangan ke tahap 4% dalam tahun 2000 . Hal ini demikian kerana kerajaan telah memperlihatkan penglibatan terus perkhidmatan awam melalui pembukaan tanah-tanah dan pemberian subsidi besar-besaran kepada petani-petani kecil untuk mewujudkan pekerjaan dan membantu meningkatkan pendapatan mereka terutamanya FELDA . Dengan pelaksanaan DEB yang lancar , kadar kemiskinan rakyat Malaysia bukan sahaja orang Melayu tetapi juga Orang Cina dan India juga dapat diturunkan dengan baiknya kerana mereka mempunyai perkejaan yang tetap dan pendapatan yang stabil yang dapat menampung kehidupan mereka dengan seelok-eloknya.
DEB juga membawa kesan positif terhadap taraf pendidikan. Peningkatan taraf
pendidikan kaum Bumiputera merupakan kesan yang positif terhadap rakyat
Malaysia. Melalui pendidikan yang diterapkan, hal ini dapat memberikan impak yang positif sehingga hari ini dimana bilangan profesional Bumiputera telah bertambah.Peratusan graduan Bumiputera ke luar negara untuk mencapai tahap
profesionalisma bumiputera ke puncak tertinggi juga meningkat. Kini , terdapat terdapat ramai pakar perubatan Bumiputera di hospital-hospital. Keadaan ini jauh berbeza jika dibandingkan dengan 45 tahun yang lalu di mana hanya segelintir pakar perubatan Bumiputera .Malahan , kini banyak syarikat besar di Malaysia diketuai oleh golongan profesional Bumiputera dan ramai profesional Bumiputera mampu berdaya saing untuk bekerja di luar negara. Kejayaan DEB melalui pendidikan juga membawa kepada golongan masyarakat Melayu yang berpendidikan sejak 70-an yang telah menyumbang kepada perluasan kelas pertengahan. M a s ya r a k a t M e l a yu y a n g b e r p e n d i d i k a n a k a n d a p a t m e m b a n t u mewujudkan lebih ramai kelas pertengahan bagi kestabilan politik dan ekonomi
negara. Berdasarkan maklumat dari Biro
Tatanegara, peratus graduan Bumiputera yang lulus dengankepujian kelas pertama di Insitusi Pengajian Tinggi Awam (IPTA) meningkat dari 13.25 peratus pada tahun 1996 kepada 25.4 peratus pada tahun 2002. Dengan peningkatan taraf pendidikan Bumiputera,mereka bolehkah meningkatkan kualiti dan produktiviti.Selain itu,Bumiputera juga dapatlah mengurus perniagaan sendiri dan ini akanlah merapatkan jurang ekonomi antara kaum kaum .
Impak DEB yang berpositif adalah merapatkan jurang ekonomi dalam kalangan rakyat Malaysia yang pelbagai kaum iaitu Melayu , Cina dan India. Penglibatan bumiputera dalam Perusahaan Kecil dan Sederhana (PKS) yang merupakan tulang belakang kepada ekonomi negara. SME Corp mentakrifkan PKS sebagai syarikat yang mempunyai jualan tahunan di bawah RM25 juta atau pekerja sepenuh masa di bawah 150 orang. Menggunakan takrifan ini, sekitar 99.2% atau 548,267 buah syarikat dikategorikan sebagai PKS. Secara keseluruhannya, 79% PKS adalah dalam kategori mikro, iaitu mencatat jualan tahunan di bawah RM250,000 atau mempunyai lima orang pekerja dan ke bawah. Dengan pelaksanaan
DEB , ekonmi dalam kalangan pelbagai kaum iatu Melayu , Cina dan India memang dapat dirapatkan dengan baiknya di samping juga dapat meningkatkan ekonomi negara kita dan membolehkan Malaysia menjadi sebuah negara yang sangat maju dengan ekonominya yang berjaya di Asia.
DEB bukan sahaja membawa kesan positif tetapi juga termasuk kesan negatif dalam pelaksanaannya. DEB telah mencabul kaum-kaum bukan bumiputera dalam kalangan rakyat di Malaysia. Khidmat DEB menjadi sebab untuk mencabul hak kaum lain yang sama-sama berjuang mencapai kemerdekaan.Walaupun pemimpin negara yang mengagungkan DEB iaitu sebagai pemangkin pembangunan semua kaum namun hakikatnya DEB telah mencabul hak-hak kaum bukan bumiputera yang sama-sama menjadi warganegara sah di Malaysia. Namun disebabkan mereka bukan berasal dari Tanah Melayu, hak mereka dinafikan. DEB ini mewujudkan ketidakadilan dalam pembahagian sumber kekayaan negara. Jika dilihat sendiri setelah DEB dilancarkan oleh bapa kepada Timbalan Perdana Menteri sekarang, banyak agensi yang ditubuhkan antaranya FELDA, MARA dan FAMA. Penubuhan agensi-agensi kerajaan ini sebenarnya mengancam kedudukan ekonomi kaum lain terutama kaum cina dan menimbulkan pra-sangka yang buruk. Penubuhan FELDA adalah sinonim dengan pembukaan tanah rancangan baru untuk pertanian kelapa sawit dan getah. Lebih 75% peserta tanah rancangan FELDA ini adalah kaum melayu dan lebih kurang 25% adalah kaum India. Pembahagian projek kerajaan kepada rakyat juga tidak adil dan telus. Banyak projek-projek kerajaan yang dijalankan oleh kontraktor melayu menghasilkan hasil kerja yang tidak berkualiti, lihatlah sahaja projek makmal komputer di sekolah-sekolah seluruh Malaysia.
Selain itu, kesan negatif yang dibawa oleh DEB adalah kepentingan ekonomi Cina pelaburan swasta terjejas teruk dan semangat rakyat berkurangan. Pelaksanaan matlamat dasar ekonomi baru untuk menggalakkan peningkatan pesat dalam bilangan kelas menengah
etnik Malaysia. Kelas menengah menghasilkan politik baru yang menyebabkan UMNO tidak puas hati dan akhirnya telah membawa kesan negatif kepada UMNO iaitu pembahagian UMNO . Kita boleh mengatakan bahawa pelaksanaan Dasar Ekonomi Baru ( DEB ) di Malaysia menetapkan kedudukan keutamaan orang Melayu, tetapi mereka mengabaikan kepentingan kumpulan etnik lain. Dengan berlalunya masa, kumpulan-kumpulan ini telah menyatakan rasa tidak puas hati melalui undi dan mencari perubahan. MCA adalah salah satu contoh kekuatan kemelesetan yang menunjukkan rasa tidak puas hati dengan pelaksaan Dasar Ekonomi Baru ( DEB ) yang tidak membawa banyak manfaat untuk orang Cina dan orang India .
Kesimpulan
Kesimpulannya, Dasar Ekonomi Baru (DEB) telah berjaya merapatkan jurang ekonomi Malaysia pada masa itu, kerana dapat mengalakan pelbagai etnik melibatkan dalam sektor-sektor ekonomi yang berbeza dan telah menghapuskan strategi British pecah dan merintah. DEB dikatakan berjaya kerana pengangguran yang berlaku pesat dapat diatasi, terdapat lebih banyak peluang pekerjaan telah dikemukakan oleh kerajaan. Penduduk yang tetap ada pekerjaan dapat meningkatkan pendapatan, sebagai contohnya kerajaan telah membuka agensi kerajaan seperti FELDA supaya memberi subsidi kepada petani tempatan.
DEB boleh dikatakan strategi yang sangat sesuai untuk mengatasi masalah ekonomi pada ketika itu. Selain itu, DEB bukan sahaja telah mencapai matlamat tetapi juga membawa manfaat yang lain, seperti peningkatan taraf pendidikan tempatan. Kerajaan telah membina banyak sekolah di bandar dan luar bandar kepada rakyat, dan pelajar yang mencapai keputusan yang cemerlang akan diberi biasiswa sebagai ganjaran.
Dari segi keburukannya, DEB telah menubuh beberapa agensi kerajaan seperti FELDA, tetapi jumlah keseluruhannya tidak seimbang dalam pelbagai etnik. DEB sepatutnya menimbangkan semua etnik dalam melibatkan sektor ekonomi dengan melalui agensi-agensi kerajaan. Strategi ini mempunyai matlamat kerajaan kerana pada ketika itu sektor pertanian bukan sektor yang berpotensi tinggi tambahan pula pada ketika itu disebabkan oleh stratergi pecah dan perintah oleh British kebanyakan kaum Melayu melibat dalam sektor pertanian. Ini menyebabkan kerajaan melibatkan kebanyakan kaum Melayu dalam agensi kerajaan.
Rujukan:
Rujukan Buku:Ahmad Idris. 1988. Dasar Ekonomi Baru, Selangor : IBS Buku Sdn. Bhd.
Chamhuri Siwar dan Surtahman Kastin Hasan, 1988. Ekonomi Malaysia EdisiKedua, Selangor : Longman.
Mohd. Shahari Ahmad Jabar et.al, 1983. Negara Kita : Sejarah, Pentadbiran dan Dasar Pembangunan, Kuala Lumpur : Institut Tadbiran Awam Negara.
Mohd. Yusof Kasim dan Md. Zyadi Md. Tahir, 1992. Ekonomi Malaysia Beberapa Isu Utama, Bangi : Penerbit UKM.
Mukhriz Mahathir dan Khairy Jamaludin (Penyunting), 2004. Dasar EkonomiBaru Intipati, Kuala Lumpur: Utusan Publication.
Nazaruddin Hj. Mohd Jali et.al, 2004. Pengajian Malaysia: Kenegaraan danKewarganegaraan Edisi Kedua, Selangor : Prentice Hal.
Sanusi Othman, 1987. “Dasar Ekonomi Baru dan Pencapaian Orang Melayu Di Kota” dalam buku Pembangunan Di Malaysia : Perencanaan, Pelaksanaan dan Prestasi, Kuala Lumpur : Persatuan Sains Sosial Malaysia.
Syed Ibrahim (penerbit), 2007. Malaysia Kita, Petaling Jaya : International Law Book Seevices, 2007.
Zulkifli Osman “Masalah Semasa Dasar Ekonomi Baru” dalam buku Nik HashimMustapha dan Zulkifly Osman, 1989. Dasar Ekonomi Malaysia, Bangi :Penerbit UKM.
Rujukan Internet: http://ms.wikipedia.org/wiki/Dasar_Ekonomi_Baru http://www.utusan.com.my/utusan/Rencana/20120901/re_01/Transformasi-ekonomi-bumiputera https://www.scribd.com/doc/27754184/Dasar-Ekonomi-Baru http://www.epu.gov.my/dasar-ekonomi baru? p_p_id=56_INSTANCE_Ia0Q&p_p_lifecycle=0&p_p_state=normal&p_p_mode=view&p_p _col_id=column-4&p_p_col_count=1&page=1 http://mohdfahdeli.blogspot.com/2011/07/dasar-ekonomi-baru-deb-kesannya.html [iv]http://ms.wikipedia.org/wiki/Dasar_Ekonomi_Baru http://www.slideshare.net/shahrulasyikin/dasar-ekonomi-baru.
