Anekdota
Ang anekdota ay isang uri ng akdang tuluyan na tumatalakay sa kakaiba o kakatwang
pangyayaring naganap sa buhay ng isang kilala, sikat o tanyag na tao. Ito ay may dalawang uri: kata-kata at hango sa totoong buhay. Ito rin ang mga ginagawa ng mga pagpapaliwanag sa mga ginagawa ng mga tao.
Ano ang Anekdota
Posted by Bokals on Wednesday, September 1, 2010 Labels: Anekdota
Ang anekdota ay isang uri ng akdang tuluyan na tumatalakay sa kakaiba o kakatwang
pangyayaring naganap sa buhay ng isang kilala, sikat o tanyag na tao. Ito ay may dalawang uri: kata-kata at hango sa totoong buhay. Ito rin ang mga ginagawa ng mga pagpapaliwanag sa mga ginagawa ng mga tao.
Ang karaniwang paksa ng anekdota ay mga taong kilala sa iba’t ibang larangan ng buhay. Layunin nito ang ipabatid ang isang katangian ng pangunahing tauhan ng anekdota. Minsan ang anekdota ay nagsasalaysay ng mga tunay na pangyayari at mayroon ding minsan na ang mga pangyayari ay bungang isip lamang. Mayroon ding mga anekdota na hindi hango sa talambuhay.
Ang mga pangyayaring isinasalaysay sa anekdota ay minsang nagiging pabula na rin, ngunit dahil sa ang mga tauhan ay hindi hayop kundi mga tao, ito’y kapanipaniwala na rin. Ang layunin ng anekdota ay mang-aliw, makapagturo, at makapaglarawan ng ugali at tauhan.
Anekdota
Ano ang Anekdota?
Ang anekdota ay isang uri ng akdang tuluyan na tumatalakay sa kakaiba o kakatwang pangyayaring naganap sa buhay ng isang kilala, sikat o tanyag na tao. Ito ay may dalawang uri: kata-kata at hango sa totoong buhay. Ito rin ang mga ginagawa ng mga pagpapaliwanag sa mga ginagawa ng mga tao.
Ang karaniwang paksa ng anekdota ay mga taong kilala sa iba’t ibang larangan ng buhay. Layunin nito ang ipabatid ang isang katangian ng pangunahing tauhan ng anekdota. Minsan
ang anekdota ay nagsasalaysay ng mga tunay na pangyayari at mayroon ding minsan na ang mga pangyayari ay bungang isip lamang. Mayroon ding mga anekdota na hindi hango sa talambuhay.
Ang mga pangyayaring isinasalaysay sa anekdota ay minsang nagiging pabula na rin, ngunit dahil sa ang mga tauhan ay hindi hayop kundi mga tao, ito’y kapanipaniwala na rin. Ang layunin ng anekdota ay mang-aliw, makapagturo, at makapaglarawan ng ugali at tauhan.
Mga Halimbawa ng Anekdota
1. Anekdota sa buhay ni Jose Rizal
Isang umaga, kaming mag-anak ay nag-aagahan. Si Pepe noon ay may gulang na dalawang taon lamang. Sinabi niya sa aming ina na nais niyang matutong bumasa ng abakada. Datapuwa't ang tugon ni Ina'y hindi pa sapat ang taglay niyang gulang upang matupad ang gayong hangarin. Si Pepe'y nagpumilit kaya't sandal munang ipinakilala sa kaniya ni Ina ang bawa'titik. Hindi siya tumigil sa pagkilala sa mga titik at manaka-naka ay
angangailangan siyang magtanong. Pagkatapos ng mga dalawang oras, ang lahat ng titik ng abakada ay natutuhan niyang basahin. Kaming magkakapatid, pati ng aming mga
magulang, ay labis na namangha sa gayong katalinuhan ni Pepe.
2. Anekdota sa buhay ni Manuel L. Quezon
Samantalang ang Pangulong Quezon ay nasa isang pagamutan sapagka't may-sakit, ay dinalaw siya ni Padre Serapio Tamayo, O.P., isang matalik na kaibigan ng Pangulo noon ay Rektor ng Pamantasan ng Santo Tomas. Bago pa lamang pumapasok ang pari sa silid ng Pangulo ay hinadlangan na siya ng nars. Nang magpilit ang pari ay sinabi ng nars na maghintay nang ilang saglit pagka't ipagbibigay-alam muna niya sa maysakit ang kanyang pagdating.
Wikang ingles ang ginamit ng nars sa pagpapabatid sa Pangulo na may panauhin. Ganito ang sinabi, "Mr. President, the prest is here."
Dahil sa maling pagbigkas ng nars sa salitang "priest", inakala ng Pangulo na ang kanyang panauhin ay isang mamamahayag. Ang pasigaw n autos ng Pangulo ay, "Sabihin mo sa 'press' na pumunta sa impyerno."
Subali't bago niya natapos ang pangungusap na ito ay nakapasok na ang pari sa silid ng Pangulo at narinig ang pahayag na yaon.
3. Ang Tsinelas ni Jose Rizal
Maganda ang dagat at ang ilog sa aming bayan sa Laguna. Bughaw na may halong luntian kapag walang sigwa. Ang tubig sa wawa ay napapaligiran ng mga kawayang sumasayaw na tila umiindak kapag nahihipan ng hangin.
Ang mga bangkang may layag ay parang mga paru-parong puti na naghahabulan.
Ang bangka ay karaniwang gawa sa kahoy na inukit sa matibay na kahoy na nakukuha sa aming gubat. Kung minsan ito ay may dalawang katig na gawa sa matitibay at mahabang kawayan upang ang bangka ay hindi gumiwang kapag ito ay nakatigil sa tubig.
Karamihan sa gamit nito ay pangingisda nguni’t sa aming lalawigan, ang ay ginagamit namin sa paglalakbay lalo na sa pagtawid sa ibayo ng dagat. Mas mabilis ito kaysa gumamit ng kalabaw o ng karetela.
Naalala ko pa noon kasalukuyang kaming nakasakay sa bangka nang humulagpos ang isa kong tsinelas. Ang tsinelas ay ang gamit namin sa pagpasok at pagpunta sa mga lakaran kung saan ang bakya na gawa sa kahoy ay hindi nararapat.
Mabilis itong inanod sa tubig bago ko nahabol para kunin. Malungkot ako dahil iniisip ko ang aking ina na magagalit dahil sa pagkawala ng aking tsinelas.
Tiningnan ako ng nagsasagwan nang kinuha ko ang aking isa pang tsinelas at dali dali kong itinapon sa dagat, kasama ang dasal na mahabol nito ang kapares na tsinelas.
“Bakit mo itinapon ang iyong isa pang tsinelas?” tanong sa akin ng kasamahan ko sa bangka.
“Isang tsinelas ang nawala sa akin at walang silbi sa makakakita. Ang isang tsinelas na nasa akin ay wala ring silbi sa akin. Kung sino man ang makakuha ng pares ng tsinelas ay
magagamit niya ito sa kaniyang paglakad.
Napatingin ulit sa akin ang mama. Marahil naunawaan niya ang isang batang katulad ko.
2 Anekdota ni Prince Charles
DIKLAP Ni Ms. Anne (Pang-Masa) | Updated December 19, 2012 - 12:00am
1. Noong binata pa si Prince Charles ay nag-aral siya sandali sa Australia. Isang araw ng Linggo ay binisita niya ang isang local parish church para magsimba. Pagkatapos ng morning service ay tinanong ng prinsipe ang rector kung bakit kakaunti lang sa mga parishioners ang umatend ng morning service. Napapahiyang sumagot ang rector: “Kapag ganito pong holiday weekend ay umaalis ang mga parishioners para magbakasyon.”
“Holiday na naman? Ano ang ipinagdiriwang ngayon?”
“Well,” bahagyang napaubo ang rector at saka nagpatuloy, “Birthday po ngayon ni Queen Elizabeth II, ng mahal ninyong ina.”
Napahalakhak ang prinsipe, nakalimutan niya.
2. Minsan ay umatend ng showbiz function si Prince Charles sa London. Ipinakilala sa kanya si Susan Hampshire na ang suot na damit ay super baba ang neckline kaya kitang-kita ang cleavage nito. Nang magkamay ang dalawa ay walang kagatul-gatol na nagsalita ang prinsipe: “Payo ng aking ama, kapag ang suot na damit ng babaeng kaharap ko ay kagaya ng suot mo, sa kanyang mata lang daw ako tumingin nang diretso.”
Si Susan Hampshire ay English actress na naging US television actress noong late 60s. Seventy-five years old na siya ngayon.
Mga Halimbawa ng Anekdota
1. Anekdota sa buhay ni Jose Rizal
Isang umaga, kaming mag-anak ay nag-aagahan. Si Pepe noon ay may gulang na dalawang taon lamang. Sinabi niya sa aming ina na nais niyang matutong bumasa ng abakada. Datapuwa't ang tugon ni Ina'y hindi pa sapat ang taglay niyang gulang upang matupad ang gayong hangarin. Si Pepe'y nagpumilit kaya't sandal munang ipinakilala sa kaniya ni Ina ang bawa'titik. Hindi siya tumigil sa pagkilala sa mga titik at manaka-naka ay
angangailangan siyang magtanong. Pagkatapos ng mga dalawang oras, ang lahat ng titik ng abakada ay natutuhan niyang basahin. Kaming magkakapatid, pati ng aming mga
magulang, ay labis na namangha sa gayong katalinuhan ni Pepe.
2. Anekdota sa buhay ni Manuel L. Quezon
Samantalang ang Pangulong Quezon ay nasa isang pagamutan sapagka't may-sakit, ay dinalaw siya ni Padre Serapio Tamayo, O.P., isang matalik na kaibigan ng Pangulo noon ay Rektor ng Pamantasan ng Santo Tomas. Bago pa lamang pumapasok ang pari sa silid ng Pangulo ay hinadlangan na siya ng nars. Nang magpilit ang pari ay sinabi ng nars na maghintay nang ilang saglit pagka't ipagbibigay-alam muna niya sa maysakit ang kanyang pagdating.
Wikang ingles ang ginamit ng nars sa pagpapabatid sa Pangulo na may panauhin. Ganito ang sinabi, "Mr. President, the prest is here."
Dahil sa maling pagbigkas ng nars sa salitang "priest", inakala ng Pangulo na ang kanyang panauhin ay isang mamamahayag. Ang pasigaw n autos ng Pangulo ay, "Sabihin mo sa 'press' na pumunta sa impyerno."
Subali't bago niya natapos ang pangungusap na ito ay nakapasok na ang pari sa silid ng Pangulo at narinig ang pahayag na yaon.
3. Ang Tsinelas ni Jose Rizal
Maganda ang dagat at ang ilog sa aming bayan sa Laguna. Bughaw na may halong luntian kapag walang sigwa. Ang tubig sa wawa ay napapaligiran ng mga kawayang sumasayaw na tila umiindak kapag nahihipan ng hangin.
Ang bangka ay karaniwang gawa sa kahoy na inukit sa matibay na kahoy na nakukuha sa aming gubat. Kung minsan ito ay may dalawang katig na gawa sa matitibay at mahabang kawayan upang ang bangka ay hindi gumiwang kapag ito ay nakatigil sa tubig.
Karamihan sa gamit nito ay pangingisda nguni’t sa aming lalawigan, ang ay ginagamit namin sa paglalakbay lalo na sa pagtawid sa ibayo ng dagat. Mas mabilis ito kaysa gumamit ng kalabaw o ng karetela.
Naalala ko pa noon kasalukuyang kaming nakasakay sa bangka nang humulagpos ang isa kong tsinelas. Ang tsinelas ay ang gamit namin sa pagpasok at pagpunta sa mga lakaran kung saan ang bakya na gawa sa kahoy ay hindi nararapat.
Mabilis itong inanod sa tubig bago ko nahabol para kunin. Malungkot ako dahil iniisip ko ang aking ina na magagalit dahil sa pagkawala ng aking tsinelas.
Tiningnan ako ng nagsasagwan nang kinuha ko ang aking isa pang tsinelas at dali dali kong itinapon sa dagat, kasama ang dasal na mahabol nito ang kapares na tsinelas.
“Bakit mo itinapon ang iyong isa pang tsinelas?” tanong sa akin ng kasamahan ko sa bangka.
“Isang tsinelas ang nawala sa akin at walang silbi sa makakakita. Ang isang tsinelas na nasa akin ay wala ring silbi sa akin. Kung sino man ang makakuha ng pares ng tsinelas ay
magagamit niya ito sa kaniyang paglakad.
Napatingin ulit sa akin ang mama. Marahil naunawaan niya ang isang batang katulad ko.
Anekdota ni Pao-Pao
Nong isang araw, ang ligalig namin nila mama at Pao sa bahay. Nakaupo lang ako sa sahig habang si Pao ay nakahiga pa sa air-bed naming. Marami kaming pinag-kekwentuhan nong oras na yun. Nag-tatalo kami minsan sa mga simpleng bagay, nagtatawanan kami nang bongga sa mga nakakabaliw na
nangyari sa min dati, nag-aalala kami sa mga problemang hinaharap namin ngayon. Pero higit don ang pakikinig lang namin sa mga walang kwenta man o may kwenta naming usapan.
Tapos may nabanggit si Pao tungkol sa madalas kong pag-susulat ng maikling kwento. Sabi nya di nya raw kayang mag-sulat tulad ng ginagawa ko. Minsan naiinis na sya sa kin, kasi tuliro ako sa pag-iisip ng
mga kwento. Sabi ko sa kanya, punung-puno kasi ng magagandang kwento yung utak ko. Imbakan ba kumbaga ng bago at lumang kwento. Kwentong nagmumula sa karanasan ko’t sa obserbasyon ko sa mga tao. Minsan naman ang ginagamit ko eh taong malapit o di man sa kin at nagkainteres ako sa storya nya..
Ganito kami mag-usap magkapatid- paliwanag kung paliwanag. May mga pagkakataong para nya kong guro, at estudyante ko sya at kung minsan malambing ako habang kausap ko sya, yung tipong
hahaplusin ko pa yung dry hair nya..haha
At kapag gumanti sya paninindigan nyang para pa rin syang limang taong gulang kong kapatid. At dahil don, nagawa naming maglakbay sa isang karanasan namin na pag-kasaya-saya. Napag-usapan
naming yung unang pagkakataong nagpabunot sya ng ipin.
Unang banat ko pa lang nito,’ O naalala mo ba nong 5 years old ka’t para kang baboy habang binubutan ka ng ipin?’ Di na kami magkamayaw sa pag-halakhak.
Sumagot si Pao nang, ‘ Muntikan ko na ngang masipa yung buntis kong dentist eh.’
‘ Grabe ka talaga non para kang kinakatay na baboy sa pagwawala’t pag-iyak.’Tuloy pa rin ang pagtawa namin.
‘ Buti nga binilan ako ni Tita Mary ng slurpee non.’ Sagot ni Pao.
Hanggang sa tinulungan na nya kong gawing Ingles yung pag-uusap naming kasi nabanggit ko sa kanyang gusto kong gawan ng storya yun. Natuwa ako sa kanya lalo dahil alam nya ang simple kong
kaligayahan.
Pao: When I was 5 years old, I went to my dentist for the very first time. I was really scared of what she’s about to do with my poor tooth. When she started to pull out the ‘broken’ (yes, that’s her term.hehe) tooth, I began to scream like a butchered pig and I almost kick my pregnant dentist. I was
crying out loud and my sister and aunt even wanted to hold both my arms and legs to control my unmanageable outburst. Finally, a moment came when my dentist was about to show my ‘broken’ tooth.
I slowly ceased in crying and felt the relief when alas’ Auntie Mary grabbed me a slurpee. I was ok, then.
Wohoo! Haha.. Natapos ang kwentuhan naming kasi Showtime na kaya itutuloy ko na lang yung kwento sa isip ko maaaring pag-alis ko ng bahay o habang naliligo ako o basta may oras ako. Hanggang sa
