Nota Sejarah STPM Penggal 1 - BAB 1 MASYARAKAT
Bab ini membincangkan bentuk masyarakat dan proses perubahan yang bermula dari masyarakat feudal sehingga masyarakat industri.Antara topik yang dibincangkan termasuklahmasyarakat feudal , masyarakat agraria , masyarakat maritimdanmasyarakat industri.
1.1 MASYARAKAT FEUDAL Pengenalan
Masyarakat boleh ditakrifkan sebagai :
Kumpulan manusia yang hidup bersama-sama dari sesuatu tempat dengan aturan & cara tertentu atau pergaulan hidup.
Dari segi bahasa : komuniti manusia yang tinggal bersama-sama di suatu tempat dengan cara dan ukuran tertentu.
Dari segi istilah : masyarakat merupakan jaringan perhubungan antara pelbagai individu yang merujuk kepada pergaulan hidup & keseluruhan hubungan sosial.
Masyarakat juga dapat menggambarkan rakyat dalam sesebuah negara. Pengertian
Sistem feudal ditakrifkan sebagai sebuah kerajaan politik tempatan yang ditadbir oleh individu-individu tertentu & bukan wakil leh kerajaan pusat.
Feudalisme mengikut KAMUS DEWAN bermaksud susunan masyarakat yang berperingkat-peringkat (hierarki)
Struktur masyarakat feudal terbahagi kepada dua bahagian iaitu golongan yang MEMERINTAH dan golongan yang DIPERINTAH.
Masyarakat Feudal mempunyai timbal balik dua hala antara kedua lapisan ini.
Masyarakat Feudal terdapat dalam sejarah England , Asia Tenggara , Jepun dan China. Faktor kemunculan sistem Feudal di Eropah
1)Keperluan mendapatkan perlindungan.
Pada Zaman Pertengahan Awal , kehidupan masyarakat sukar kerana berlakunya serangan dan rompakan oleh orang Gasar.
Serangan ini menyebabkan tidak wujud satu pemerintahan pusat yang berkesan. Maka, hubungan masyarakat dengan dunia luar terputus.
-sukarela memberi penghormatan kepada wakil raja-raja orang Gasar kerana mereka mendapat perlindungan daripada musuh & dapat meneruskan kehidupan.
Sebagai balasan kepada perlindungan yang diberi : -Rakyat menyerahkan tanah & diri mereka kepada lords.
-Rakyat berjanji akan menyerahkan sebahagian tanaman & menjadi tenaga tentera kepada lords. Dalam masa yang sama , tuan-tuan tanah mempunyai musuh dengan tuan-tuan tanah yang lain . Maka
mereka :
-Memerlukan perlindungan.
-Mereka(tuan-tuan tanah) mahukan golongan bangsawan berkuasa ke atas tanah anak-anak buah dan hamba-hambanya.
Bagi tuan-tuan tanah yg memiliki tanah-tanah daripada raja atau duke disebut sebagai tenants in chief(ketua penyewa).Mereka :-memberikan sebahagian tanah kepada orang lain untuk disewakan & diusahakan.-Mereka akan menerima kesetiaan daripada penyewa tersebut.
2) Pengaruh Rom
Pada akhir pemerintahan empayar Rom , ramai golongan bangsawan yang berpengaruh telah mengambil alih pentadbiran tempatan.
golongan bangsawan ini akan menjalankan pentadbiran , perundangan , dan mengutip cukai. Para petani terpaksa membayar cukai yang tinggi hanya untuk mendapatkan keselamatan. Maka, ramai petani yang memberikan tanah-tanah merka kepada tuan-tuan utama(magnates) Tanah-tanah ini disatukan menjadi estet.
Sebagai ganti rugi, lord akan membenarkan petani menggunakan tanah mereka seumur hidup.Perjanjian ini dikenali sebagai precarium.
Pajakan precarium ini lebih rendah bebannya berbanding dengan cukai yang dikenakan oleh Rom. Satu lagi amalan masyarakat Rom yang menyumbang kepada feudalisme ialah amalan patrocinium.
Berdasarkan amalan ini :
- Masyarakat/rakyat miskin dibenarkan bekerja untuk golongan bangsawan yang berpengaruh bagi menyara kehidupan mereka.
-Tentera-tentera persendirian mula terbentuk bagi menjaga keselamatan golongan bangsawan & petani. Petani-petani yang mengusahakan estet-estet Rom mula bersatu dengan petani yang memegang pajakan
patrocinium. Perubahan masa telah menyebabkan kedua-dua kumpulan ini menjadi serf. 3)Pengaruh Jerman
Kebanjiran puak Jerman di Eropah pada Zaman Pertengahan Awal turut sama membawa amalan yang mereka amalkan di Jerman :
-Mereka membawa sistem lord/vassal yang dipanggil comitatus.
-Sistem ini adalah sama dengan amalan patrocinium & pemerintah Jerman atau herzog telah menyediakan makanan dan senjata kepada orangnya.
Tentera-tentera Jerman ini memberi naungan kepada patron-patron Rom & membentuk tentera persendirian besar yang dipanggil bucellarians. Hubungan yang wujud disebut feudal.
Ciri-ciri masyarakat Feudal
1. Susunan masyarakat secara berperingkat
- Susunan terbahagi kepada PEMERINTAH dan yang DIPERINTAH.
- ENGLAND: kedudukan paling atas ialah raja diikuti golongan bangsawan/tuan tanah(baron), ahli agama dan petani(serf)
- JEPUN :terdapat raja , shogun , daimyo , samurai , petani,tukang dan pedagang .
2. Hubungan dua hala(timbal balas)
- Terdapat hubungan dua hala antara raja & bangsawan.
- Raja memberi perlindungan kepada pengikutnya(vassal) & pengikut memberi kestiaan & khidmat kepada raja.
- Contoh : ketika raja memerlukan bantuan ketenteraan maka golongan bangsawan akan membekalkan tentera. Begitu juga dengan cukai/ufti diberikan oleh golongan penduduk kepada raja.
3. Hubungan petani dengan tuan tanah
- Apabila empayar Rom runtuh , kuasa pusat yang boleh mentadbir wilayah musnah . - Dalam keadaan tidak selamat , petani terpaksa mencari perlindungan daripada tuan tanah. - Sebagai tukaran , petani terpaksa membayar cukai yang tinggi kepada tuan tanah.
- Golongan petani yang tidak berkemampuan terpaksa menyerah tanah kepada tuan tanah dan menjadi hamba kepada tuan tanah.
- Jika tuan tanah berperang dengan tuan tanah yang lain , petani akan menjadi askar membantu tuan tanah mereka.
4. Kuasa Raja ENGLAND :
- Kuasa politik raja terhad kerana terpaksa kongsi kuasa dengan bangsawan.
- Kuasa golongan bangsawan bergantung pada pengaruhnya di wilayah yang dikuasai .
- Pertentangan sering berlaku antara raja dengan golongan bangsawan , apabila raja mahu mengurangkan kuasa golongan bangsawan .
JEPUN :
- Maharaja tidak mempunyai kuasa politik .
- Maharaja ditempatkan di Kyoto . (pusat pentadbiran terletak di Edo ) - Maharaja ditempatkan di Kyoto.
- Pemegang kuasa sebenar ialah Shogun yang tinggal di Edo.
- Shogun memerintah secara langsung melalui daimyo & mengamalkan dasar pecah perintah. - Daimyo ada 3 tau iaitu : DAIMYO FUDAI , DAIMYO SHIMPAN , DAIMYO TOZAMA .
5. Tentera/Peperangan ENGLAND :
- Peperangan kerap berlaku antara bangsawan yang melibatkan wilayah berbeza. - Petani menjadi tentera membantu bangsawan wilayah mereka.
-Jika raja memerlukan tentera, bangsawan akan membekalkan petani(serf) kepada raja. JEPUN :
-Samurai adalah golongan yang membantu daimyo yang menaungi mereka . - Mereka menjadi tentera kerajaan.
- Tidak dibenarkan kerja lain semasa keamanan. 6.Kedudukan lapisan bawah
ENGLAND :
- Petani pada kedudukan rendah di England
JEPUN :
- Petani pada kedudukan yang paling dipandang mulia kerana menghasilkan makanan - Membayar hasil 40-50% kepada daimyo.
- Petani lebih tinggi status daripada artisan & pedagang kerana Jepun negara pertanian & mengamalkan dasar tutup pintu.
KONSEP DAN CIRI-CIRI UTAMA MASYARAKAT AGRARIA
Pengenalan / Definisi Masyarakat AgrariaMasyarakat agraria merupakan masyarakat yang bergantung kepada kegiatan ekonomi berasaskan kepada pertanian iaitu bercucuk tanam dan menternak binatang sebagai sumber kehidupan mereka. Jenis-jenis tanaman utama ialah padi sawah, padi huma, ubi taro, dan keladi; tanaman bijirin pula ialah gandum, barli, oat, kubis, kekacang dan sebagainya.
Mereka tinggal menetap di kawasan tanah pertanian yang subur dan sesuai untuk menjalankan kegiatan pertanian seperti menetap di sekitar kawasan lembah sungai yang mempunyai mendapan tanah lanar yang subur.
Selain itu, masyarakat juga menjalankan aktiviti berburu, mengutip hasil hutan dan menangkap ikan di kawasan sungai ataupun tasik-tasik. Mereka juga mempunyai kemahiran menghasilkan makanan sendiri dengan mengamalkan pertanian pindah sehingga mengusahakan pertanian tetap. Pada masa yang sama masyarakat agraria mempunyai hubungan dengan masyarakat maritim dan saling bergantungan.
Masyarakat agraria di Belanda berkembang sejurus berlakunya Revolusi Pertanian di England pada abad ke-17 di mana revolusi ini telah tersebar ke kawasan-kawasan lain di seluruh Eropah dan Amerika Syarikat. Perkembangan ini telah menyebabkan bilangan masyarakat yang terlibat dengan akviti pertanian semakin meningkat. Masyarakat agraria menjadi lebih berdikari dan melalui penggunaan jentera moden, kegiatan pertanian lebih menjurus kepada pertanian ladang dan dalam skala yang besar.
Manakala masyarakat agraria di China terbentuk disebabkan sebahagian besar kawasan negara tersebut mempunyai tanah yang subur, disaliri oleh Sungai Hwang Ho dan diselaputi oleh iklim yang bersesuaian menjadikan negara berkenaan sesuai ditanam dengan pelbagai jenis tanaman. Namun demikian pada peringkat awal kemunculan masyarakat agraria di China, kegiatan mereka dikawal oleh golongan pemerintah dan menggunakan peralatan tradisional.
Secara umumnya ciri-ciri masyarakat agraria di kedua-dua negara boleh dilihat berdasarkan kepada 5 aspek iaitu kegiatan yang berasaskan pertanian, lokasi aktiviti di kawasan tanah yang subur dan iklim yang sesuai, hasil tanaman utama, sistem pengairan dan saliran serta kegiatan lain seperti berburu, menternak binatang, mengutip hasil hutan dan menangkap ikan.
CIRI-CIRI UTAMA MASYARAKAT AGRARIA.
Masyarakat agraria di negara Belanda dan China boleh dihuraikan dalam beberapa aspek utama seperti kegiatan ekonomi yang dijalankan, kawasan penempatan mereka, sistem pengairan, kesuburan tanah petanian, dan penggunaan teknologi dalam bidang pertanian.
1. Kegiatan Ekonomi Yang Dijalankan
Kegiatan ekonomi yang dijalankan oleh masyarakat agraria adalah berasaskan kepada kegiatan pertanian dan penternakan. Di samping itu mereka juga menjalan kegiatan sampingan yang lain seperti memunggut hasil hutan.
Kegiatan pertanian yang dijalankan secara kecil-kecilan dalam bentuk sara diri iaitu sekadar untuk menampung keperluan harian sahaja. Mereka akan menanam sayur-sayuran, buah-buahan dan bijirin seperti barli, gandum dan oat.
Silain itu, masyarakat agraria juga menjalankan kegiatan penternakan sebagai sumber keperluan protien yang mencukupi untuk mereka. Binatang yang diternak oleh mereka seperti lembu, kambing, ayam dan biri-biri.
2. Kawasan Petempatan
Petempatan masyarakat agraria adalah terletak di kawasan yang subur untuk menjalankan kegiatan pertanian seperti di lembah sungai dan delta sungai. Kawasan ini menjadi tumpuan mereka kerana kawasan ini terdapat mendapan tanah lanar yang subur. Contohnya, masayarakat agraria di China membuka petempatan di sekitar lembah Sungai Kuning.
3. Sistem Pengairan
Masyarakat agraria juga mempunyai kemahiran atau pengetahuan dalam membina sistem pengairan bagi tujuan mengairi kawasan pertanian mereka. Mereka mempunyai kemahiran dalam membina terusan, kolam takungan air dan tali air.
Terbinanya sistem pengairan ini telah mendorong berlakunya pertambahan keluasan kawasan pertanian kerana kawasan yang jauh dari sumber air juga dapat diusahakan dengan adanya terusan. Selain itu, kegiatan pertanian dapat dijalankan secara intensif atau lebih giat dengan adanya sistem pengairan ini.
Masyarakat agraria di China, telah membina terusan untuk mengairan kawasam pertanian mereka. Manakala di Belanda pula, mereka menggunakan kaedah kincir angin untuk menyalurkan air ke kawasan pertanian.
4. Kesuburan Tanah
Oleh kerana memerlukan tahap kesuburan tanah yang tinggi bagi membolehkan kegiatan pertanian dijalankan, maka masyarakat agraria telah berusaha untuk mengetahui bagaimana cara-cara dalam memelihara kesuburan tanah pertanian ini. Mereka telah mencipta pelbagai teknik dan kaedah untuk meningkatkan tahap kesuburan tanah pertanian.
Di Belanda, masyarakat agrarianya menggunakan baja asli (najis binatang) yang diperolehi daripada kawasan penternakan untuk meningkatkan kesuburan tanah pertanian.
Selain itu, mereka juga menggunakan teknik memugar tanah pertanian dan mengamalkan sistem tanaman giliran untuk mengekalkan tahap kesuburan tanah.
5. Peningkatan Penggunaan Teknologi
Masyarakat agraria juga mempunyai kemahiran dalam mencipta peralatan-peralatan baru bagi menjalankan kegiatan pertanian secara besar-besaran. Penggunaan teknologi atau peralatan baru turut meningkatkan pengeluaran hasil pertanian. Masyarakat di Belanda telah menggunakan mencipta tugal dan tenggala beroda untuk memugar dan membajak tanah pertanian.
Masyarakat agraria juga memperkenalkan kaedah dan teknik pertanian untuk meningkatkan pengeluaran hasil pertanian seperti memperkenalkan sistem tanaman giliran.
SEJARAH TAMADUN DUNIA (PENGGAL 1) TEMA 1: MASYARAKAT Maksud dan Ciri-Ciri Masyarakat Agraria
Masyarakat Agraria Di Belanda Masyarakat Agraria Di China
Masyarakat Feudal Di England dan Jepun Masyarakat Industri Di Jerman
Masyarakat Industria Di England Masyarakat Maritim Di Jepun Masyarakat Maritim Di Portugal Modul Sejarah Dunia (1500-1955) Sistem Feudal di Eropah (England) Struktur Masyarakat Feudal Jepun
TEMA 2: PEMERINTAHAN DAN PENTADBIRAN Kerajaan Kesatuan Perancis
Kerajaan Persekutuan Amerika Syarikat Penyatuan Itali
Raja Berkuasa Mutlak dan Berperlembagaan di England Raja Berkuasa Mutlak dan Berperlembagaan di Perancis Sistem Beraja Di Rusia
Sistem Bermaharaja Di China Sistem Pembesar Di China Sistem Pembesar Di Rusia
Usaha Penyatuan Penduduk Jerman Oleh Bismarck Selepas tahun 1871 TEMA 3: KEMAJUAN DAN PEMBANGUNAN
Ekonomi Feudalisme Di China Ekonomi Feudalisme Di Jerman Ekonomi Feudalisme Di Perancis
Faktor Perkembangan Sistem Ekonomi Kapitalisme Di England
TEMA 4: NASIONALISME DAN PEMBENTUKAN NEGARA BANGSA Perang Dunia Pertama
SEJARAH ISLAM PENGGAL KE-2 Ciri-Ciri Seni Bina Islam Di India
Etika Dan Strategi Peperangan Dalam Islam
Etika Dan Strategi Peperangan Dalam Islam (MicrosoftWord) Hijrah Nabi Muhammad SAW
Kepimpinan Nabi Muhammad SAW
Nabi Muhammad Sebagai Seorang Negarawan
Pelaksanaan Baitulmal Di Zaman Khulafa' al-Rasyidin Pembaharuan Khalifah Umar al-Khattab
Perkembangan Pendidikan Di Acheh Dan Mesir Sumbangan Khalifah Abu Bakar as-Siddiq
Sumbangan Khalifah Umar Abdul Aziz Sumbangan Oleh Ibnu Khaldum
: MASYARAKAT AGRARIA : DEFINISI/MAKSUD MASYARAKAT AGRARIA DI CHINA MASYARAKAT AGRARIA DI BELANDA MASYARAKAT INDUSTRI DI ENGLAND MASYARAKAT MARITIM DI PORTUGAL
PERKEMBANGAN MASYARAKAT AGRARIA DI BELANDA
Perkembangan Masyarakat Agraria di Belanda
Mengikut pengembara Eropah, masyarakat agraria di Belanda mula mengalami perkembangan yang pesat dalam bidang pertanian pada abad ke-16 dan ke-17 M. Perkembangan ini dapat dilihat melalui penggunaan kaedah dan teknik pertanian yang lebih maju berbanding dengan negara-negara Eropah yang lain, pengenalan pelbagai jenis tanaman baru dan turut menjadi pembekal produk tenusu ke negara-negara lain.
Perkembangan masyarakat agraria di Belanda dapat dilihat melalui perkembangan pertanian, penternakan, hortikultur, kegiatan menebus tanah, dan penggunaan teknologi berkaitan dengan teknik serta kaedah pertanian.
1. Perkembangan kegiatan pertanian
Kegiatan pertanian telah dijalankan secara lebih giat pada abad ke-17, akibat berlakunya pertambahan penduduk yang pesat terutama di kawasan bandar negara Belanda. Masyarakat
petani terutama disebelah utara Belanda telah mengusahakan kegiatan pertanian secara kecil kecilan dan secara sistem pertanian padang terbuka. Hasil pertanian ini untuk pasaran tempatan di bandar-bandar negara Belanda sahaja.
Antara tanaman yang ditanam ialah sayur-sayuran seperti bawang, biji kol, ketumbar, lobak dan teasel. Mengikut KHD Halley, masyarakat Belanda merupakan masyarakat yang paling banyak makan sayur-sayuran di Eropah.
Selain itu, masyarakat Belanda juga turut menanam tanaman lain seperti barli, gandum, semanggi, kekacang, biji kol, mader dan hem.
Barli merupakan tanaman dominan di Belanda, namun pengeluarannya semakin merosot menjelang abad ke-16 dan ke-17 M. Selepas itu, gandum telah menjadi penting menjelang abad ke-17 M. Gandum telah ditanam oleh petani secara intensif dan lebihan hasil akan dijual. Tanaman semanggi pula ditanam dibahagian utara Belanda pada tahun 1644 M untuk dijadikan sebagai makanan binatang ternakan terutama lembu. Tanaman kekacang seperti beans dan kacang peas merupakan tanaman penting di Belanda.
Manakala biji kol pula ditanam oleh petani dibahagian utara Belanda dan diproses untuk menghasilkan minyak. Hampasnya pula telah dijadikan makanan binatang ternakan pada musim sejuk. Tanaman ini mula berkembang dan ditanam di Zeeland, Bogaurden, Friesland, Artois, Rhineland, Schleswig dan Holstien.
Tanaman mader pula ditanam secara meluas pada abad ke-13 dan ke-14 M apabila industri tekstil mula muncul di Leiden dan bandar-bandar lain di Belanda di mana tanaman ini telah dijadikan sebuk pewarna dalam industri tekstil. Tanaman ini ditanam secara meluas di bahagian barat daya Belanda, Flanders, dan Brabant Barat. Tanaman Mader telah dieksport ke pelabuhan di bahagian selatan dan timur England. Pulau Schouwen telah menjadi pusat tanaman mader yang penting menjelang tahun 1580-an hingga pertengahan abad ke-17 M. Menjelang akhir abad ke-17 M, telah terdapat 50 kilang memproses mader dan ini telah menjadikan Rotterdam muncul sebagai pusat pengumpulan dan pengedaran mader di Belanda.
Penanaman hem pula ditanam dengan meluas di wilayah-wilayah Holland, Utrecht, Alblasserwaard, Lopikerwaard dan Krimpenerwaard pada abad ke-16 M. Tanaman ini digunakan untuk membuat barangan daripada kanvas, jala dan tali kapal.
Pada abad ke-17 M, aktiviti penternakan lembu juga dijalankan secara giat di bahagian timur Belanda seperti sekitar bandar-bandar Hertogenbosch, Lier dan Diest. Perkembangan bidang penternakan didorong oleh berlakunya pertambahan penduduk di Belanda dan seterusnya menyebabkan meningkatnya permintaan untuk bekalan daging lembu pada abad ke-16 M dan abad ke-17 M. Ini telah menyebabkan petani-petani di Holland dan Friesland memberi tumpuan kepada sektor penternakan.
Bilangan ternakan telah meningkat dari 14 ekor pada akhir abad ke-16 M kepada 24 ekor pada pertengahan abad ke-17 M. Lembu-lembu tenusu yang diternak di Belanda daripada baka lembu tenusu yang terbaik di Eropah. Penternakan lembu bertambah maju dengan adanya penanaman rumput berkualiti dan pengenalan tanaman bergilir.
Pertambahan penduduk di bandar telah mendorong peningkatan permintaan susu lembu di Belanda iaitu 2000 liter susu setahun sekitar tahun 1570. Pada tahun 1660, kandang-kandang lembu telah dilengkapi dengan peralatan bagi memproses susu lembu terutama di daerah Amstelland.
Penternakan kambing juga dijalankan di kawasan sekitar Pulau Taxel dan Wieringan dan Pulau Grind. Penternakan ini dijalankan untuk menghasilkan bekalan keju kepada penduduk di bandar-bandar dan luar bandar.
Belanda telah menjadi sebuah negara industri berasaskan tenusu dalam menghasilkan keju dan mentega yang terbesar di dunia serta berkualiti tinggi sejak abad ke-16 M dan abad ke-17 M terutama di Holland dan Friesland. Produk ini akan dieksport ke England, Perancis, Sepanyol dan kawasan pedalaman Jerman. Keju yang dihasilkan dengan menggunakan teknologi yang lebih maju dan tinggi. Hasil keju ini memberi sumbangan pendapatan tahunan kepada Belanda sebanyak 6.4 juta pound. Manakala mentega pula telah dihasilkan di daerah Rijnland dan Delfland. Bandar Leidin telah menjadi pusat pusat pengeluaran mentega yang bermutu tinggi di Belanda.
3. Perkembangan Bidang Hortikultur
Bidang ini telah berkembang kesan daripada berlakunya pertambahan penduduk, peningkatan taraf hidup dan kemajuan dalam sistem pengangkutan air. Pusat-pusat hortikultur telah muncul di bandar-bandar seperti Leiden, Delft, De Langedijk dan Enkhuizen. Bidang ini meliputi penanaman sayur-sayuran, buah-buahan dan bunga.
Sayur-sayuran seperti bawang, lobak, ketumbar, lobak merah, parsnip dan biji sawi telah ditanam secara meluas di daerah De Langedijk. Tanaman kubis dan lobak ditanam secara bergilir-gilir dengan sayuran lain di kawasan De Streek di daerah Enkuizen. Buah-buahan pula telah ditanam di kawasan Aalsmeer dan Boskoop seperti strawberi. Sayur-sayuran dan buah-buahan ini telah dihantar ke Amsterdam dan Leiden melalui pengangkutan air.
Pada abad ke-17 M, tanaman bunga telah dijalankan seperti tulip dan hop. Bunga tulip telah mendapat permintaan yang tinggi dan ini telah mendorong peningkatan harganya. Bunga hop pula telah ditanam dengan meluas di kawasan sepanjang sungai Maas. Bunga hop telah digunakan dalam industri penghasilan minuman keras (beer) di bandar-bandar Haarlem, Delft dan Gouda. Terdapat 21 buah kilang minuman keras di Amsterdam dan Rotterdam antara tahun 1600-1621 M.
4. Perkembangan Kegiatan Menebus Guna Tanah
Perkembangan aktiviti pertanian di Belanda mempunyai pertalian yang rapat dengan kegiatan menebus guna tanah kerana sebahagian besar tanah pertanian yang subur berada di bawah paras laut. Ini telah menyebabkan kawasan pertanian yang terletak di pinggir laut ditenggelami air laut. Keluasan tanah yang ditebus guna untuk pertanian di negara Belanda telah dijalankan dari tahun 1545 sehingga tahun 1814. Muara Sungai Middeizee ditambak bagi tujuan menebus guna tanah tersebut untuk tujuan pertanian.
Menjelang pertengahan abad ke-17 M, sebahagian besar tanah di wilayah Zeeland di tebus guna untuk tujuan pertanian. Di seluruh wilayah Zeeland, tanah yang ditebus guna meningkat kepada 49%, iaitu daripada 85 000 hektar kepada 127 000 hektar menjelang tahun 1600 dan 1680. Usaha penambakan tanah dilakukan di Oud-Beijerland (1557) dan Nieuw-Beijerland (1582) menyebabkan tanah seluas 2300 hektar ditebus guna.
5. Perkembangan Teknologi Pertanian
Kegiatan pertanian semakin berkembang kerana berlakunya kemajuan yang pesat dalam teknik dan kaedah pertanian di Belanda menjelang abad ke-16 M dan ke-17 M berbanding dengan negara-negara Eropah yang lain. Antara perkembangan yang berlaku dalam bidang teknologi pertanian ini adalah kajian mengenai sistem pertanian Belanda, pengenalan sistem tanaman bergilir, sistem penanaman rumput ternakan, sistem batas, sistem penanaman deretan, teknik memelihara kesuburan tanah dan penciptaan peralatan pertanian.
Kajian Mengenai Sistem Pertanian Belanda telah dijalankan terutama mengenai teknik dan kaedah
pertanian yang di perkenalkan oleh masyarakat Belanda dijalankan oleh sarjana-sarjana dari England seperti Sir Richard Weston, Lord Townshend, Bakewell, Sir John Sinclair, Thomas Radcliff, Andrew Fletcher of Saltoun, James Meikle, Bartholomew Rocque, Patrick Neill dan William Speechley. Hasil kajian mereka, menunjukkan petani-petani di Belanda telah memperkenalkan sistem tanaman giliran, sistem penanaman rumput seperti Clover, Lucerne, Burnet, Timothy Grass dan Turnip dan mencipta peralatan seperti tenggala dan mesin menampi.
Petani-petani Belanda merupakan perintis dalam memperkenalkan sistem penggiliran tanaman. Dalam sistem penggiliran yang diamalkan di Belanda, penanaman secara intensif telah dijalankan di mana tanah rang telah ditanam dengan kacang tanah, ubi-ubian, jagung dan bijirin seperti gandum, barli, oat yang menjadi sumber utama Belanda.
Sistem penggiliran ini melibatkan penanaman jagung musim sejuk (satu tahun), jagung musim panas (satu tahun), tanah rang (satu tahun) dan penanaman rumput (3 atau 6 tahun) diamalkan. Sistem penggiliran ini telah diamalkan di bandar Ghent (1323), St. Pieters ter Aalst (1368) dan Lede yang terletak di Alost pada tahun 1372. Sistem penggiliran tanaman juga diamalkan secara meluas di wilayah Waes (Belanda) pada tahun 1644. Sistem tanaman ini masih dipraktikkan di ladang-ladang yang terletak di selatan Edegem di wilayah Brabant pada tahun 1800. Kaedah ini akan mengembalikan kesuburan tanah dan meningkatkan lagi hasil pengeluaran pertanian.
Petani-petani Belanda juga memperkenakan sistem penanaman rumput ternakan untuk ternakan pada tanah rang. Tanaman rumput seperti turnip ditanam di kawasan tanah rang selepas jagung dituai. Terdapat bukti mengenai penanaman tanaman rumput di tanah rang pada pertengahan abad ke-15 M iaitu pada tahun 1498 di Louvain.
Petani-petani di Belanda juga memperkenalkan sistem menanam dengan membuat batas. Melalui sistem ini, saliran yang baik dapat diwujudkan bagi memastikan tanaman tumbuh dengan subur. Bagi memelihara kesuburan tanah, kedudukan batas diubah setiap tahun. Sistem penanaman di atas batas menyebabkan penanaman dalam deretan atau jajaran di perkenalkan. Sistem Penanaman Deretan diamalkan bagi tanaman seperti jagung, mader, hop, biji kol dan tembakau. Sistem penanaman dalam deretan bagi tanaman komersial digunakan sejak abad ke-14 M.
Petani-petani Belanda juga mempunyai pengetahuan yang tinggi dalam memelihara kesuburan
tanah. Mereka mengekalkan kesuburan tanah pertanian dengan melakukan aktiviti berikut melakukan
Petani-petani mengekalkan kesuburan tanah dengan menggunakan baja asli yang terdiri daripada najis ternakan yang diperolehi daripada kawasan-kawasan penternakan lembu.
Petani-petani di Belanda juga memberi sumbangan dalam penciptaan peralatan pertanian. Antara peralatan yang dicipta termasuklah sejenis tenggala baru yang digunakan oleh petani di Gelderland, mencipta tenggala beroda dan mesin untuk menampi bijirin.
PENTAKSIRAN BERASASKAN SEKOLAH (PBS) PRA U Cara Menulis Nota Kaki atau Nota Akhir
Kriteria Penulisan Jawapan Yang Baik Menulis Bibliografi Esei Ilmiah Panduan Menulis Esei Ilmiah
Panduan Menyediakan Cadangan Penyelidikan atau Proposal Esei Ilmiah Anda mungkin juga meminati:
MASYARAKAT FEUDALISME DI JEPUN
KERAJAAN PERSEKUTUAN AMERIKA SYARIKAT MASYARAKAT FEUDAL DI ENGLAND DAN JEPUN MASYARAKAT FEUDAL DI ENGLAND
MODUL SEJARAH DUNIA (1500-1955)
RUJUKAN UTAMA SEJARAH DUNIA PENGGAL 1
MASYARAKAT AGRARIA DI CHINA
Sebelum campur tangan kuasa-kuasa Barat, sistem feudal diamalkan di China. Masyarakat China
mengamalkan kegiatan ekonomi feudal seperti bercucuk tanam secara kecil-kecilan dan berbentuk secara sara diri. Di samping itu, masyarakat petani China juga menghasilkan barangan kraf tangan yang amat diperlukan.
Negara China mempunyai keluasan hampir 9.6 juta km persegi tetapi tanah yang sesuai untuk kegiatan pertanian hanyalah 15% sahaja. Kawasan lain terdiri daripada pergunungan dan gurun di sebelah barat dan utara China. Negara China juga sebahagian besarnya berada dalam kawasan hawa sederhana mengalami perubahan iklim dari kawasan tropika ke kawasan sejuk. Walaupun berkeadaan demikian, negara China masih lagi mampu mengeluarkan makanan daripada pelbagai jenis tanaman untuk kegunaan masyarakat dan untuk dieksport ke negara luar.
Terdapat beberapa faktor yang telah mendorong perkembangan pertanian di negara China menjelang abad ke-16 M dan abad ke-17 M seperti kegiatan ekonomi sara diri, sistem pengairan, pertanian komersial, kemajuan dalam teknologi pertanian dan pengenalan kaedah baru pertanian.
1. Kegiatan Ekonomi Sara Diri / Tanaman Utama
Sistem ekonomi yang diamalkan pada abad ke-16 M dan ke-17 M adalah bercorak sara diri. Sebahagian besar daripada penduduk China terlibat dalam aktiviti bercucuk tanam. Pada zaman pemerintahan Dinasti Ming dan Qing, negara China masih dipanggil masyarakat agraria iaitu meliputi 85% daripada keseluruhan penduduk dan tinggal di desa.
Tanaman utama yang diusahakan oleh masyarakat agraria di China ialah padi sawah yang banyak ditanam di kawasan selatan China iaitu di hilir lembah Sungai Yangtze dan Sungai Kuning.
Penanaman padi jenis baru telah diperkenalkan dari selatan Vietnam yang boleh ditanam dua kali setahun dan tidak memerlukan air yang banyak. Ini telah memboleh padi ini di tanam di kawasan tanah tinggi yang kekurangan air.
Tanaman baru yang lain turut diperkenalkan seperti tanaman kekacang, ubi kentang manis, barli, jagung, kapas, tebu, teh, gandum, barli, sekoi, milet, kaoliang, barli, dan oat. Tanaman baru ini telah meningkatkan lagi hasil pengeluaran pertanian masyarakat agraria. Masyarakat China yang tinggal di tanah tinggi Utara China, mereka menanam padi huma, sekoi dan kekacang terutama di sekitar Sungai Heilongjiang.
Gandum merupakan tanaman makanan utama di bahagian dataran tinggi di utara China. Tanaman gandum ditanam secara meluas di wilayah Shantung, Kansu, Shensi dan bahagian utara Anhui dan Hupeh.
Milet ditanam secara meluas di bahagian utara khususnya di wilayah Kansu, Shensi dan Shansi. Koaling merupakan tanaman yang ditanam secara meluas di bahagian timur laut China. Selain itu, tanaman bijirin lain seperti barli dan oat juga ditanam di bahagian-bahagian tertentu di negara China.
Sejak zaman awal pemerintahan beraja, tanah pertanian di negara China dimiliki oleh maharaja dan dikurniakan kepada golongan bangsawan atau pembesar (tuan tanah). Tanah merupakan satu aset yang amat berharga yang dapat menentukan status sosial seseorang itu. Tuan-tuan tanah ini akan memberikan kepada golongan rakyat masyarakat agraria untuk diusahakan. Penguasaan tanah pertanian oleh golongan tuan tanah menyebabkan petani menjadi penyewa dan serf
2. Petempatan
Masyarakat agraria China tertumpu di kawasan timur laut China dengan Mongolia. Kawasan ini mempunyai dataran loes yang subur di sepanjang Sungai Kuning. Di sebelah selatan pula terdapat pula Sungai Yangtze (sungai terbesar di China) yang banyak memberi sumbangan kepada
masyarakat agraria di China.
3. Pengetahuan Menjaga Kesuburan Tanah
mereka mempunyai pengetahuan dalam menjaga dan memelihara tahap kesuburan tanah. Untuk menjaga kesuburan tanah, mereka menggunakan sistem penggiliran tanaman dan menggunakan baja asli yang diperolehi daripada najis ternakan.
4. Sistem Pengairan
Perkembangan pertanian di negara China mempunyai kaitan yang rapat dengan kemajuan dalam teknologi pengairan. Petani-petani di China mempunyai kemahiran dalam membina terusan dan mengawal aliran air sungai. Terusan dibina untuk menyalurkan air ke kawasan pertanian,
mengelakkan banjir dan untuk mengangkut hasil pertanian ke bandar-bandar.
Petani-petani China juga mempunyai kemahiran dalam membina teres di lereng-lereng bukit bagi membolehkan penanaman padi dijalankan. Bekalan air disalurkan ke kawasan pertanian daripada terusan dan kolam takungan air dengan menggunakan kaedah mengepam air. Pam ini digerakkan dengan menggunakan tenaga binatang ataupun manusia.
Bagi mengairi kawasan pertanian yang jauh daripada sumber air, maka kaedah empangan telah digunakan. Selain itu, tambak juga dibina untuk mengelakkan banjir memusnahkan kawasan pertanian. Projek-projek pengairan juga dijalankan oleh pemerintah untuk mengairi kawasan pertanian seperti projek pengairan di Sichuan mengairi kawasan tanah pertanian seluas 2 juta hektar.
5. Pertanian Komersial
Menjelang abad ke- 16 M dan 17 M, kegiatan ekonomi kapitalisme mula bertapak di China dan mula berkembang pesat terutama semasa pemerintahan Maharaja Chien-Lung pada abad ke-18 M. Perkembangan ini menyebabkan sistem penanaman komersial mula diperkenalkan seperti tembakau, kapas, mulberi dan tebu.
Tanaman tembakau ditanam secara besar-besaran di wilayah Kwangsi dan Fukien. Tanaman kapas ditanam secara meluas di wilayah Kiangsu, Sungkiang, Tai-tsang dan Tung-chou. Kapas telah mendapat permintaan yang tinggi dalam pasaran. Tanaman tebu pula dikeluarkan di daerah Kwangtung, Fukien dan Szechwan.
Penanaman pohon mulberi diusahakan di wilayah Kwangtung. Daun mulberi telah dijadikan makanan ulat sutera.
6. Kemajuan Dalam Teknologi Pertanian
Penciptaan dan penggunaan peralatan baru telah membawa kepada kemajuan yang pesat dalam aktiviti pertanian di negara China, antaranya tenggala penabur benih, penyisir tanah, penggiling, kolar kuda dan kereta sorong beroda dua.
Tenggala penabur benih digunakan untuk membina alur, parit atau lekuk memanjang di permukaan tanah. Selain itu, alat ini juga digunakan untuk menabur benih dalam barisan yang lurus dan sekata.
Selain tenggala kayu, mereka turut mencipta peralatan lain seperti penyisir tanah, penggiling dan kolar kuda. Kereta sorong beroda dua telah dicipta untuk memudahkan pengangkutan barang-barang atau hasil pertanian. Peralatan-peralatan ini menyebabkan berlaku peningkatan yang amat ketara dalam pengeluaran basil pertanian.
7. Pengenalan Kaedah Baru Pertanian
Peningkatan hasil pertanian juga berlaku kesan daripada pengenalan kaedah baru dalam bidang pertanian, antaranya pengenalan sistem penanaman bergilir. Sistem ini telah diamalkan di China sejak zaman Han lagi. Menerusi sistem penanaman bergilir, kesuburan tanah pertanian dapat dipelihara.
Di samping itu, kaedah pertanian yang lebih baik seperti tanaman dua pusingan dan
pengkhususan dalam tanaman juga diamalkan. Penggunaan kaedah-kaedah baru menyebabkan pembukaan tanah-tanah baru untuk pertanian.
Pengenalan/Definisi Masyarakat Feudal
masyarakat yang tinggal dalam sesuatu komuniti dan terikat dengan aturan
yang ditetapkan oleh kerajaan atau pemerintah ke atas golongan
ditetapkan berdasarkan keturunan dan hubungan di antara keduanya berasaskan saling memerlukan antara satu sama lain.
masyarakat feudal di England memperlihatkan raja mempunyai kuasa mutlak
dan berada pada kedudukan teratas, diikuti oleh count (bangsawan), lord (tuan tanah), manor dan serf (petani)
manakala masyarakat feudal di Jepun meletakkan maharaja pada kedudukan
tertinggi dan mempunyai kuasa yang tidak terbatas ke atas segala aspek dalam pemerintahan termasuklah tanah. Namun demikian, maharaja telah mewakilkan kuasa baginda kepada keluarga syogun dan dibantu oleh daimyo serta samurai.
Ciri-ciri Masyarakat Feudal di England
1. Setiap serf (rakyat bawahan biasanya petani) memberi sumpah kesetiaan
kepada golongan yang lebih tinggi daripada mereka. Golongan yang lebih tinggi ini ialah knight (pahlawan), bangsawan (baron, duke , lord) dan akhir sekali ialah Raja.
2. Golongan bangsawan mempunyai hubungan secara langsung dengan Raja.
Punca kekayaan golongan ini ialah tanah yang dianugerahkan oleh Raja.
3. Hubungan bertimbal balas (vassalage) yang dibuat melalui persetiaan seseorang
hulubalang sebagai pengikut (vassal) kepada seseorang hulubalang lain yang diangkat sebagai tuan (lord) kepada vassal tersebut.
4. Harta feudal (fief), kebiasaannya berupa tanah yang menjadi punca kekayaan
kepada tuan tanah iaitu raja dan golongan bangsawan. Tanah dikurniakan oleh raja kepada seseorang lord kemudian lord pula akan memberikan tanah kepada vassalnya bertujuan untuk mengikat persetiaan.
5. Dalam aspek ketenteraan, wujud kelas-kelas hulubalang dan perlaksanaan
khidmat-khidmat ketenteraan persendirian oleh vassal kepada lord sebagai penerimaan fief.
6. Kuasa pemerintahan dan hak-hak perundangan persendirian yang dimiliki dan
dilaksanakan oleh lord terhadap vassalnya serta ke atas rakyat yang berada di atas tanah-tanah kepunyaan lord. Selain menguasai tanah, seseorang lord juga turut berkuasa ke atas sumber ekonomi, pentadbiran, pelaksanaan undang-undang, mengutip cukai, mengawal institusi ketenteraan dan institusi kewangannya.
Susun lapis masyarakat feudal di England
1. Masyarakat di England atau Eropah terbahagi kepada dua golongan iaitu
pemimpin dan yang dipimpin. Golongan pemimpin terdiri daripada raja dan bangsawan. Susunan masyarakat feudalnya berbentuk piramid iaitu raja atau pemimpin utama terletak di lapisan paling tinggi. Di bawahnya terdapat beberapa lapisan para bangsawan yang menjadi pengikut raja atau vassal yang memberi kesetiaan kepada raja. Golongan bangsawan ini terbahagi kepada dua iaitu lapisan pertama dan kedua.
2. Golongan Bangsawan lapisan pertama yang memiliki tanah (fief) secara
langsung daripada raja dikenali sebagai tenants-in-chief. Bangsawan lapisan pertama pula membahagikan fief mereka kepada bangsawan lapisan kedua. Proses ini dikenali sebagai subinfeudation . Bangsawan lapisan ke dua seterusnya membahagikan fief mereka kepada bangsawan yang lebih rendah daripadanya atau golongan petani. Setiap bangsawan (Vassal) berkuasa ke atas petani yang menentap difiefnya. Hampir kesemua petani terdiri daripada serf yang bertaraf antara orang bebas dengan hamba.
3. Golongan yang dipimpin pula merupakan golongan rakyat biasa yang
menetap di wilayah kekuasaan golongan bangsawan. Rakyat biasa ini dikenali sebagai serf iaitu golongan bukan hamba tetapi tidak bebas sepenuhnya. Mereka terikat kepada pemimpin atau tuan mereka dan tidak bebas bergerak atau berpindah dari satu tempat ke tempat lain.Mereka bergantung kepada golongan bangsawan untuk mendapatkan mata pencarian. Terdapat juga petani bebas yang menyewa tanah daripada golongan bangsawan.
4. Selain itu terdapat golongan paderi yang merupakan satu kelas yang
berasingan. Sebilangan besar daripada mereka terdiri daripada daripada golongan bangsawan yang mempunyai tanah sebagai Vassal dalam sistem feudal. .Menurut Ferguson dan Brunn, pada abad ke-12 dan ke-13, hampir 1/3
daripada tanah yang boleh digunakan di Eropah barat di kawal oleh greja. Bishop, abot dan pegawai-pegawai yang memegang jawatan penting dalam gereja biasanya adalah golongan bangsawan.Justeru itu mereka sering campur tangan dalam pemilihan jawatan bishop dan jawatan-jawatan lain untuk salah seorang dari ahli keluarga mereka. Akibatnya pegawai-pegawai gereja terdiri daripada golongan yang mementingkan meterial dan mempunyai dua
tanggungjawab
Ciri-ciri Masyarakat Feudal di Jepun
1. Sistem feudal juga dapat dilihat dengan jelas di Jepun, iaitu maharaja yang berada di kemuncak struktur pemerintahan mempunyai kuasa yang tidak terhad ke atas segala aspek di bawah pemerintahannya
termasuklah tanah. Hakikat ini dapat dilihat pada zaman Kamakura antara abad ke-12 dan 14, di mana keluarga Minamoto menjadi keluarga yang
penting di Jepun. Keluarga ini mampu membekalkan keperluan keselamatan yang diperlukan oleh maharaja dan mereka turut menguasai tanah dan segala penghasilannya.
2. Sebagai ketua kepada keluarga Minamoto, Yoritomo misalnya telah melantik
mereka yang setia kepadanya mewarisi jawatan jito atau pengurus tanah dan bertanggungjawab mengutip cukai. Shugo merupakan pegawai yang bertanggungjawab memastikan agar semua cukai di bayar walaupun kekerasan terpaksa digunakan. Sistem sebegini terus kekal sehingga zaman Meiji apabila beberapa perubahan besar dilakukan.
3. Menurut Abdullah Zakaria Ghazali, dalam usaha melihat sejarah sistem Feudal
di Jepun, maka zaman Kamakura tidak harus ditinggalkan kerana zaman ini merupakan akar kepada keberlangsungan sistem feudal yang hanya tamat pada pertengahan abad ke-19. Menurutnya lagi, sistem feudal tumbuh subur di Jepun kerana kewujudan estate persendirian yang dikenali sebagai syo atau syoen. Pertumbuhan estet-estet persendirian ini telah dipercepatkan oleh
kemerosotan golongan aristokrat dan kebangkitan golongan perwira
(buke).Golongan ini memberi taat setia kepada Kamakura dan hasil daripada ketaatsetiaan ini menyebabkan mereka mendominasi jawatan jito serta shugo. Gabungan organisasi inilah yang menjadi asas kepada kemunculan sistem feudal di Jepun.
4. Sehubungan itu kita dapat melihat sistem feudal di Jepun telah melahirkan dua golongan yang saling bergantung antara satu sama lain, iaitu
golongan birokrasi pemerintahan dan golongan tentera. Golongan birokrasi pemerintahan termasuklah tuan-tuan tanah atau daimyo yang bertanggungjawab menyumbangkan sebahagian daripada hasil tanah kepada maharaja.
5. Selain itu perjalanan sistem feudal di Jepun agak unik dan berbeza dengan
negara lain. Ini disebabkan wujud keterikatan yang kuat antara golongan daimyo dengan tentera dan petani , manakala maharaja tidak
mempunyai sebarang peranan. Kemunculan golongan tentera khusus (profesional) di Jepun begitu berpengaruh dalam menentukan hala tuju
pemerintahan. Golongan daimyo merupakan kelompok yang sangat berkuasa di Jepun dan kuasanya dikatakan mengalahkan kuasa maharaja.
6. Golongan tentera mempunyai kebolehan yang besar dalam peperangan dan
digunakan oleh golongan bangsawan sama ada untuk mempertahankan hak milik mereka atau menjaga keselamatan tuan-tuan mereka. Kekuatan ketenteraan ini menjadi tulang belakang kepada kebangkitan daimyo di Jepun sehingga maharaja tidak berfungsi sebagaimana sepatutnya.
Susun lapis masyarakat feudal di Jepun
1. Struktur sistem feudal di Jepun berbentuk piramid yang terdiri daripada
golongan pemerintah dan golongan diperintah. Golongan pemerintah adalah Maharaja, Shogun, Daimyo dan Samurai. Golongan diperintah terdiri daripada petani, tukang dan saudagar. Sistem ini dapat dilihat dengan jelas semasa pemerintahan Shogun Tokugawa.
2. Dalam hierarki pemerintahan di Jepun Maharaja menduduki lapisan teratas.
Namun semasa pemerintahan Shogun Tokugawa Maharaja Jepun tidak
mempunyai kuasa untuk mentadbir. Baginda hanya menjadi lambang perpaduan rakyat. Kuasa pemerintah terletak kepada Shogun Tokugawa. Shogun
menjalankan tugas atas nama maharaja melalui dasar pecah dan perintah. Hal ini dilakukan supaya kuasa dan kedudukan Shogun terjamin. Shogun telah
membahagikan kawasan pemerintahan berdasarkan golongan bangsawan atau Daimyo yang penyokong dan menentangnya. Daimyo yang menyokong Shogun akan diberi tanah manakala bangsawan yang menentangnya ditempatkan di kawasan yang akan dikawal oleh sekutu Tokugawa.
3. Daimyo merupakan golongan bangsawan yang mempunyai peranan penting
dalam pentadbiran Tokugawa. Mereka terbahagi kepada tiga kumpulan iaitu daimyo Fudai, Daimyo Shimpan dan Daimyo Tozama. Daimyo Fudai ialah ahli keluarga Shogun Tokugawa dan telah dikurniakan tanah yang berhampiran kediaman Shogun. Daimyo Shimpan terdiri daripada pelbagai cabang keluarga Tokugawa. Mereka diberi tanah tidak jauh daripada Shogun. Daimyo Tozama terdiri daripada mereka yang memusuhi Shogun. Mereka telah ditempatkan jauh daripada Shogun untuk mengelak ancaman daripada mereka.
4. Samurai merupakan kelas panglima. Mereka mempunyai kedudukan istimewa.
Mereka berfungsi sebagai penjaga keamanan negara dan Daimyo. Mereka tidak dibenarkan melakukan kerja lain.
5. Dalam kalangan rakyat biasa,petani (nomin) menduduki tempat yang tertinggi.
Hal ini kerana mereka merupakan pengeluar beras yang menjadi bahan makan rakyat Jepun dan sebagai balasan mereka diberi upah hanya secukup makan sahaja kerana hasil beras untuk negara. Jepun telah menjalankan dasar tutup pintu ini menyebabkan rakyat hanya bergantung kepada beras yang dikeluarkan oleh petani sahaja.
6. Kelas tukang-tukang mahir (artisan) berada dibawah petani. Mereka mahir dalam
pembuatan pedang dan alat-alat lain yang berguna. Mereka diberi gaji yang baik dan diberi rumah yang baik. Mereka dibenarkan menggunakan pedang.
7. Kelas pedagang (chonin) terletak dibawah artisan. Mereka dipandang rendah dan
tidak dibenarkan berlaku mobiliti sosial. Namun keadaan aman telah menyebabkan ekonomi berkembang dan para pedagang telah berjaya
mengumpul harta yang banyak. Mereka kemudian telah memperbaiki status diri mereka.
Perbandingan ciri-ciri masyarakat feudal di England dan Jepun
Persamaan:
1. Konsep masyarakat feudal yang berasaskan saling memerlukan antara golongan
2. Pembentukan masyarakat adalah berdasarkan keturunan dan sistem kelas
3. Kurang perubahan status atau mobiliti sosial
4. Peperangan adalah fenomena biasa dalam kalangan masyarakat
5. Peralatan peperangan adalah bersifat tradisional iaitu menggunakan kuda,
pedang dan baju perisai
Perbezaan:
1. Masyarakat feudal di England menekankan hak, undang-undang dan kewajipan
manakala di Jepun menekankan aspek moral, kesetiaan dan dipengaruhi oleh etika Confucius
2. Pembinaan istana di England menggunakan batu manakala di Jepun
menggunakan kayu
3. Kuasa pemerintahan dikongsi dalam badan perwakilan di England tetapi di Jepun
4. kuasa dan kesetiaan adalah sesuatu yang mutlak
5. Di England, sesiapa boleh memiliki tanah asalkan berjasa kepada pemerintah
(Knight) tetapi di Jepun golongan samurai tidak berhak untuk mempunyai tanah 6. Di England, penyatuan rakyat dijalankan oleh Raja tetapi di Jepun ia
dilaksanakan oleh ketua tentera
Soalan-soalan Perbincangan:
1. Huraikan konsep dan ciri-ciri feudalisme di England dan Jepun. 2. Bincangkan susun lapis masyarakat feudal di England dan Jepun 3. Bandingkan ciri-ciri feudalisme di England dan Jepun
MASYARAKAT INDUSTRI DI ENGLAND
PengenalanPada umumnya, revolusi perindustrian bermaksud proses perubahan sebuah
ekonomi yang mudah kepada satu ekonomi yang kompleks. Revolusi
perindustrian berlaku dalam 2 tahap iaitu tahap pertama berlaku di England pada tahun 1760 hingga tahun 1860. Manakala tahap kedua pula revolusi
perindustrian telah berkembang ke bahagian barat benua Eropah, Amerika Syarikat, Rusia dan Jepun antara tahun 1860-an hingga tahun 1914.
Revolusi perindustrian mempunyai beberapa maksud seperti perubahan pesat dalam kaedah pengeluaran barangan selain pertanian. Ia juga mempunyai
pengertian lain iaitu melibatkan proses perubahan dalam industri, dalam bidang penggunaan sumber tenaga, bidang sosial dan intelektual. Perubahan ini
melibatkan penghasilan barangan daripada penggunaan tangan kepada penggunaan mesin pengeluaran dan proses kimia.
Menurut Straubhaar dan LaRose , masyarakat industri wujud selepas berlakunya Revolusi Industri yang dikaitkan dengan penemuan mesin wap di Eropah (Britain) pada tahun 1712. Masyarakat industri mengalami perubahan yang pesat dalam bidang ekonomi iaitu dari kegiatan ekonomi agraria kepada ekonomi industri yang penggunaan mesin dalam memproses bahan mentah menjadi barangan siap atau barangan kilang.
Perkembangan revolusi ini telah mencetuskan sistem ekonomi kapitalisme iaitu satu sistem ekonomi yang berasaskan pemilikan secara persendirian ke atas aset-aset kilang yang dianggap sebagai modal. Revolusi Perindustrian juga memperlihatkan England berubah daripada negara agraria (pertanian) kepada negara perindustrian serta menyebabkan berlakunya pertumbuhan kadar urbanisasi yang pesat dan pertambahan penduduk yang tinggi.
Revolusi Perindustrian yang berlaku juga membawa kepada pengenalan kuasa jentera, sistem kilang dengan pengeluaran yang berlibat ganda, pengumpulan modal yang memesatkan lagi pertumbuhan ekonomi dan berlakunya pertambahan bilangan kelas pekerja serta kelas pertengahan baru yang terdiri daripada pemilik kilang, saudagar, peniaga, ahli-ahli bank, doktor, peguam dan jurutera.
Faktor-Faktor Yang Mendorong Tercetusnya Revolusi Perindustrian di England.
1. Berlakunya perkembangan pesat dalam sektor pertanian telah menambahkan
pengeluaran makanan di England.
2. Perkembangan industri tekstil yang merupakan perusahaan tertua di England
telah mendorong pengambilan beribu-ribu tenaga kerja untuk menghasilkan barangan tekstil.
3. Revolusi ini juga berlaku kerana England mempunyai modal yang banyak yang
dipusatkan di Bank England dan juga mempunyai bahan mentah yang banyak seperti arang batu dan bijih timah. Bekalan bahan mentah ini juga dibekalkan oleh empayar England di luar negara.
4. Di England juga berlaku pertambahan penduduk turut menyumbang kepada
bekalan tenaga buruh yang tinggi untuk kilang dan pasaran yang tersedia sama ada dalam negara dan empayar luar England.
5. England juga mempelopori perindustrian di Eropah kerana mempunyai hasil
kekayaan yang dikumpul daripada pengamalan dasar mekantilisme. England juga muncul sebagai negara yang pertama berlaku revolusi perindustrian kerana tidak mendapat persaingan daripada negara-negara Eropah yang lain seperti Perancis dan Jerman.
6. Pada abad ke-18, England mengamalkan satu bentuk sistem aristokrat yang
terbuka iaitu golongan aristokrat (bangsawan) diberi keistimewa yang banyak, memiliki kekayaan dan pengaruh politik. Di bawah sistem terbuka ini golongan pedagang diterima secara terbuka dan mempunyai hubungan yang rapat antara kedua-duanya.
7. Golongan puritan merupakan sebahagian kecil golongan agama bermazhab
protestan yang tidak berpuas hati dengan gereja Anglican (gereja kebangsaan di England) terhadap pengekalan amalan dan sifat gereja tradisional Kristian.
Golongan ini turut membantu perkembangan rovolusi perindustrian di England dengan melabur sejumlah wang dalam industri. Mereka juga memperkenalkan kemajuan sains dan teknologi dalam bidang industri.
8. Penciptaan baharu dalam revolusi pertanian seperti mesin menyemai benih,
mesin pembajak Rotterham, jentera berkuasa wap dan mesin memukul yang menggunakan kuasa wap telah mendorong berlakunya revolusi perindustrian di England. Penciptaan mesin-mesin ini telah dapat mengurangkan penggunaan tenaga manusia dan meningkatkan hasil pertanian seterusnya hasil yang berlebihan ini dijadikan sebagai sumber bahan mentah dalam sektor industri.
Ciri-Ciri Masyarakat Industri di England
1. Kemajuan dalam sistem pertanian
- Sistem pertanian yang berkonsepkan pemagaran tanah untuk mengasingkan
kawasan tanah yang dimiliki di antara individu. Kesannya antara tahun 1761 hingga 1793, hampir 5 juta ekar tanah telah dipagar melalui Akta
Pemagaran Tanah.
- Sistem Tanaman Bergilir Norfolk telah diperkenalkan pada akhir abad ke-18.
Dalam sistem ini tanah pertanian akan digunakan sepanjang tahun melalui penanaman secara bergilir-gilir dengan jenis tanaman yang berlainan seperti lobak, gandum, barli dan rumput. Kaedah ini dapat megekalkan kandungan nitrogen dalam tanah dan mengekalkan kesuburan tanah setiap masa
- Petani juga turut memperkenalkan sistem pertanian campuran iaitu
menternak biri-biri serta menanam rumput dalam kawasan yang sama. - Pengenalan teknik penanaman baru dan jentera seperti alat penggali dan
penabur benih yang dicipta oleh Jethro Tull - Pengenalan baja kimia
- Coke of Holkham memperkenalkan sistem pengurusan ladang yang lebih
2. Masyarakat yang berasaskan kepada perindustrian
- Perkembangan industri tekstil membawa kepada penciptaan mesin pemintal
dan mesin tenun yang menggunakan kuasa air.
- Perindustrian besi telah membawa kepada kemajuan peleburan besi dengan
menggunakan arang bagi menghasilkan besi tempa
- Pada akhir abad ke-18, kuasa wap tealah digunakan untuk mengendalikan
jentera
3. Kemajuan dalam sistem pengangkutan
- Masyarakat industri juga menikmati kemajuan dalam bidang pengangkutan
seperti perkapalan, jalan raya, jalan keretapi dan terusan/sungai.
- Pembinaan kapal menggunakan rangka besi pada 1787 dan penggunakan
enjin berkuasa wap pada 1802 menjadikan industri pembuatan kapal semakin berkembang
- Pembinaan lokomotif pada 1801 dan penggunaan minyak tar untuk menurap
jalan menjadikan sistem pengangkutan lebih lancar.
- Landasan kereta api yang moden dibina pada 1825 yang menghubungkan
lombong arang batu Durham di Stockton dengan Darlington merancakkan perindustrian di England
4. Penghijrahan dan pertambahan penduduk
- Masyarakat industri menyumbang kepada pertambahan penduduk.
Penduduk England telah meningkat dengan mendadak antara tahun 1800 hingga 1850 dan lebih separuh populasi tinggal di bandar-bandar
terutamanya London
- Selain itu kemajuan infrastruktur telah menyumbang kepada penghijrahan
penduduk dari luar bandar ke bandar. Antara kawasan yang mengalami pertambahan penduduk yang pesat ialah Lancashire, Yorkshire dan Nottinghamshire
- Penghijrahan penduduk dari Ireland juga memajukan industri tekstil di
- Kehidupan penduduk yang semakin berkualiti juga menyebabkan
peningkatan jumlah penduduk yang ketara di negara berkenaan.
5. Perluasan perdagangan antarabangsa
- Masyarakat industri juga terlibat dalam perdagangan antarabangsa apabila
berlaku pertambahan penghasilan barangan dalam industri pembuatan. Kemajuan dalam industi tekstil telah menyebabkan pengeksportan kain kapas dari Manchester dan Leeds.
- Demi untuk meningkatkan perdagangan antarabangsa, England telah
memansuhkan tarif import bahan mentah bagi membolehkan barang-barang dieksport ke luar negara.
6. Perubahan gaya hidup
- Kehidupan bebas masyarakat di bandar membawa kepada pelbagai masalah
sosial yang kritikal seperti keruntuhan moral, kegiatan pelacuran dan perlakuan jenayah dan sebagainya.
- Justeru masyarakat yang tinggal di bandar harus menyesuaikan cara hidup
yang penuh mencabar dan berlandaskan material dengan lebih berdikari, berilmu pengetahuan dan mengejar kekayaan.
7. Masalah pencemaran dan kesihatan
- Industri perkilangan menyebabkan berlakunya pencemaran yang
menjejaskan kesihatan masyarakat
- Pencemaran air menyebabkan merebaknya pelbagai penyakit dan
bertambahnya kematian di kawasan bandar
- Akta kesihatan awam telah ditubuhkan pada 1875 untuk mengurang dan
memperbaiki keadaan kesihatan masyarakat
8. Kemunculan kelas baharu masyarakat
- Selain kelas pekerja wujud golongan kelas pertengahan yang terdiri daripada
pemilik kilang, peniaga, ahli perbankan, peguam dan jurutera.
- Pertumbuhan ekonomi yang pesat menyebabkan berlakunya peningkatan
- Golongan ini mempunyai kuasa politik yang berjuang mendapatkan
perwakilan di parlimen untuk menyuarakan kepentingan mereka dalam bidang perdagangan dan ekonomi.
9. Kemunculan golongan proletariat
- Kesan daripada akta Pemagaran Tanah menyebabkan hampir 85% tanah
pertanian dikuasai oleh pemajak-pemajak yang mempunyai modal manakala golongan petani yang tidak memiliki tanah menjadi buruh untuk mendapat upah di ladang atau berhijrah ke bandar untuk bekerja di kilang-kilang dan dikenali sebagai golongan proletariat.
- Pekerja-pekerja ini terdiri daripada pelbagai golongan termasuk wanita dan
kanak-kanak yang dibayar upah minimum dan dipaksa bekerja dalam tempoh yang panjang iaitu 12 jam sehari
- Kebajikan pekerja yang tidak terbela menyebabkan golongan yang tidak
berpuas hati dengan majikan telah mengadakan rusuhan pada tahun 1800 dan masyarakat pekerja dibenarkan untuk menubuhkan Kesatuan sekerja. - Sehubungan dengan itu beberapa akta telah digubal antaranya Akta Kilang
1833 dan Akta Lombong 1842.
10. Kelahiran idea-idea baru
- Masyarakat industri maju dalam pemikiran apabila melahirkan idea-idea
baru yang berupaya menyumbang kepada keadilan dalam bidang ekonomi dan sosial
- Hasilnya lahirlah pemikir sosialis awal seperti Claude Henri de Saint-Simon
yang menyeru kerajaan agar memiliknegarakan semua kilang, merancang perkembangan ekonomi dan meningkatkan kebajikan rakyat.
- Manakala pemikir terkenal Robert Owen pula mengatakan bahawa
kapitalisme harus bersifat kemanusiaan dalam mengejar keuntungan.
Majikan perlu membayar upah yang tinggi, mementingkan kebajikan pekerja dan masa bekerja tidak lebih 10 jam sehari.
Anda mungkin juga meminati:
MASYARAKAT MARITIM DI PORTUGAL MASYARAKAT AGRARIA DI CHINA MASYARAKAT MARITIM DI JEPUN MASYARAKAT FEUDALISME DI JEPUN
MASYARAKAT INDUSTRI DI JERMAN
PengenalanMasyarakat industri di Jerman lahir kesan daripada ledakan revolusi industri selepas di England pada 1860-an hingga 1914. Kesan daripada revolusi ini, kerajaan telah memberi tumpuan untuk memajukan kemudahan infrastruktur seperti sistem
pengangkutan dan komunikasi. Kerajaan juga mewujudkan lebih banyak kilang bagi menjana pertumbuhan ekonomi.
Pertambahan penduduk juga telah mewujudkan masyarakat yang berorientasikan industri seperti di kawasan Ruhr, Saxony, Silesia dan Berlin. Bilangan penduduk yang semakin ramai telah membawa pertambahan dalam peluang pekerjaan di kawasan industri.
Longgokan sumber bahan mentah yang banyak juga menyumbang kepada perkembangan perindustrian di Jerman seperti arang batu, bijih besi, dan bijih timah di Ruhr, Lorraine dan Silesia pada abad ke19.
Ciri-ciri masyarakat industri di Jerman
1. Kemajuan dalam sistem pertanian
- Kemajuan teknologi telah meningkatkan mekanisme dalam kegiatan
pertanian seperti masalah pembajakan tanah dapat diatasi apabila traktor dicipta bagi menggantikan penggunaan kuda.
- Kemajuan dalam pertanian juga menghasilkan kajian saintifik tentang tanah,
misalnya melalui penemuan Humphry Davy (1802) tentang sumbangan ilmu kimia dalam mengatasi masalah kesuburan tanah dan tanaman. Pada tahun 1840 pula, saintis Jerman, Justus von Leibig telah menemui formula untuk menghasilkan baja tiruan (kimia)
- Selain itu petani juga turut memperkenalkan sistem pertanian campuran
iaitu menternak lembu dengan diselangi oleh penanaman bijirin khasnya jagung dan ubi kentang.
2. Perkembangan perindustrian
- Pembukaan lombong arang batu dan bijih besi di Saxony dan Silesia telah mendorong kepada kewujudan masyarakat industri.
- Kemajuan dalam industri kulit melahirkan perubahan dalam gaya hidup
- Kemajuan dalam industri tekstil khususnya di Berlin
- Ciptaan-ciptaan baru mencetuskan inovasi baru dalam teknologi di Jerman seperti industri kimia dan elektrik.
- Masyarakat industri di Jerman juga maju dalam sistem pengangkutan.
- Kemajuan yang pesat dalam industri besi dan keluli telah membawa
perkembangan dalam sektor pengangkutan khususnya dalam pembinaan jalan kereta api.
- Borsig telah muncul sebagai pengeluar utama kereta api dan kemudian diikuti oleh pembinaan jalan kereta api ke bandar-bandar lain di Jerman.
4. Perdagangan antarabangsa
- Pada tahun 1870an berlaku perkembangan pesat dalam perindustrian di
Jerman yang menyebabkan pertambahan dalam eksport sehingga
mencetuskan masalah dalam memasarkan barangan dan mendapatkan lebih banyak sumber bahan mentah.
- Daripada perkembangan tersebut, perluasan wilayah perlu dilakukan untuk
meluaskan perdagangan dan berusaha mendapatkan tanah jajahan.
- Pada tahun 1897, Jerman mempunyai hubungan perdagangan dengan China
bagi mendapatkan arang batu serta membina pengkalan tentera di sana.
5. Kemajuan dalam sistem kewangan
- Pada tahun 1840an, Bank of Prussia menjalankan perniagaan perbankan
sebagai join stock dalam pengeluaran kredit dan pelaburan kapital.
- Sistem perbankan di Jerman dikawal oleh D Bank iaitu penggabungan empat
buah bank utama di Jerman yang terdiri daripada Disconto Gesellschaft of Stuttgart (1851), Deutsche Bank (1870), Darmstadter Bank (1870) dan Dresdener Bank (1872)
- Melalui sistem perbankan, membawa kemunculan kelas pengusaha industri
baru pada abad ke 18 kerana mereka mendapat bantuan modal daripada bank.
- Penyaluran modal tersebut membolehkan pihak bank mempunyai kuasa
mengawal perusahaan yang dijalankan oleh syarikat-syarikat industri.
- Selain itu penubuhan kartel di Jerman juga membantu perkembangan
industri apabila menguasai bekalan dan harga jualan bagi produk-produk.
6. Dasar kerajaan
- Kewujudan masyarakat industri di Jerman juga dirangsang oleh dasar
kerajaan Jerman yang menubuhkan sekolah pertukangan dan teknikal untuk melahirkan ramai tenaga mahir.
- Undang-undang insurans sosial juga dikuatkuasakan pada tahun 1883
- Selain itu banyak pusat-pusat kesihatan dibina yang mana kos pembiayaan
2/3 ditanggung oleh oleh pekerja dan selebihnya oleh majikan
- Kerajaan juga memanipulasi pengeluaran akhbar sebagai satu langkah
mengawal pemikiran rakyat
- Seterusnya kerajaan Jerman mengawal pengurusan perkilangan, firma,
kartel dan bank-bank
- Kerajaan Jerman fokus kepada kilang pengeluaran peralatan tentera dan
Soalan-soalan Perbincangan :
1. Bandingkan definisi dan ciri-ciri masyarakat industri di negara England dan Jerman antara abad ke-18 hingga abad ke-19
*Hasil Usaha Cg. Nazri, SMK Sri Aman
MASYARAKAT MARITIM DI JEPUN
Maksud Masyarakat Maritim
Masyarakat maritim bermaksud
masyarakat yang memberikan tumpuan utama terhadap perdagangan dan kegiatan yang berkaitan dengan laut. Masyarakat ini mempunyai pelabuhan sebagai tempat untuk menjalankan kegiatan perdagangan atau kegiatan kelautan. Pelabuhan ini akan dilengkapi dengan berbagai-bagai kemudahan seperti bekalan air, tempat tinggal, tempat menyimpan barang dan kawasan untuk berjual beli. Masyarakat maritim merupakan masyarakat yang tinggal di pesisir pantai, menjalankan aktiviti perdagangan, membuat kapal, menangkap ikan dan mengutip hasil laut. Penduduk peribumi Jepun dikenali sebagai Ainu manakala yang lainnya adalah pendatang dari Tanah Besar Asia yang
menetap di pesisir pantai membentuk masyarakat maritim.
Bagi negara Jepun, dasar pemerintahan yang dijalankan hanya menumpukan aktiviti perdagangan dengan negara China dan negara-negara Asia Tenggara bagi mengawal rakyatnya serta daimyo-daimyo di bawah kekuasaan shogun. Abad ke 16 Oda Nabunaga (1534-1582) telah berjaya menyatukan Jepun dan menyedari kepentingan mengadakan hubungan dengan Barat dan ini telah
merancakkan perdagangan Jepun. Jepun juga membuka pintu negaranya kepada negara barat tetapi mengadakan perdagangan secara terhad dengan pelbagai peraturan tertentu. Abad ke 16, pedagang-pedagang dan mubaligh dari Eropah telah datang dan mula bertapak di Jepun. Abad ke17, Jepun mengamalkan dasar tutup pintu iaitu hubungan dengan Barat dijalankan secara terhad, penganut Kristian mula ditindas dan orang-orang Jepun dilarang ke luar negara.
Ciri-Ciri Masyarakat Maritim Jepun.
1. Kegiatan Ekonomi Berasaskan Kelautan.
Masyarakat Jepun terlibat dengan kegiatan penangkapan ikan. Harold M. Vinacke mengatakan makanan orang yang sama penting dengan nasi ialah ikan, mengutip hasil laut seperti mutiara, perdagangan, membaiki dan membuat kapal. Perikanan merupakan pekerjaan utama penduduk Jepun kerana makanan kedua selepas nasi bagi masyarakat Jepun ialah ikan. Nelayan Jepun juga adalah penyelam mutiara yang handal.
2. Lokasi Petempatan Di Pesisir Pantai.
Lebih kurang 97% wilayah daratan Jepun berada di keempat-empat pulau terbesarnya iaitu Hokkaido, Honshu (pulau terbesar), Shikoku, dan Kyushu. Sebanyak 72% pulau-pulau di Jepun bergunung-gunung, dan sebahagian di antaranya merupakan gunung berapi. Masyarakat maritim Jepun tinggal di pesisir pantai seperti di perkampungan nelayan di Yokohama dan menetap di kawasan-kawasan bandar-bandar pelabuhan seperti di Nagasaki, Nagoya, Hiroshima dan lain-lain bandar pelabuhan.
3. Masyarakat pelbagai Budaya.
Jalinan perhubungan dengan masyarakat antarabangsa menyebabkan
masyarakat Jepun menerima pelbagai pengaruh budaya luar seperti pengaruh agama Kristian yang dibawa oleh mubaligh-mubaligh Kristian Portugis, agama Buddha dan Confucius dari China serta Shinto yang merupakan kepercayaan tempatan. Dibandar-bandar pelabuhan pula terdapat pedagang-pedagang Portugis, Sepanyol dan China. Sebelum pengamalan dasar tutup pintu,
mubaligh Kristian dibenarkan menjalankan aktiviti penyebaran agama Kristian dan mendirikan gereja bagi menjalankan kegiatan agama mereka.
4. Menguasai Ilmu Kelautan Dan Pelayaran.
Masyarakat maritim Jepun menguasai ilmu pelayaran mereka belayar hingga ke Australia, Asia Tenggara, Amerika Selatan, Korea dan China. Mereka
mampu membina kapal besar meredah lautan. Kapal mohor merah (Shuinsen) adalah kapal layar bersenjata pedagang Jepun yang berlayar dalam perdagangannya ke pelabuhan-pelabuhan Asia Tenggara, di awal pemerintahan Keshogunan Tokugawa. Antara 1600 dan 1635, lebih dari 350 kapal Jepun melakukan pelayaran dagang ke luar negeri.
5. Pelabuhan Entreport.
Masyarakat Jepun mengendalikan perdagangan melalui pelabuhan entreport Kyushu, Shimoda, Hokodate dan Nagasaki. Para pedagang Jepun pada abad
ke-16, telah mengeksport perak, berlian, tembaga, pedang, dan barang-barang lainnya. Jepun juga telah mengimport sutera Cina dan produk-produk Asia Tenggara (seperti gula dan kulit rusa). Lada dan rempah-rempah jarang diimport oleh Jepun kerana masyarakatnya tidak banyak makan daging. Pelabuhan-pelabuhan Asia Tenggara menjadi tempat pertemuan antara kapal-kapal Jepun dan China.
6. Menerima Pengaruh Luar.
Sebelum dasar tutup pintu abad-17, masyarakat maritim Jepun mudah menerima pengaruh luar seperi agama Buddha, Confucius dan agama
Kristian. Para pedagang dan mubaligh Jesuit dari Portugal pertama kali tiba di Jepun, lalu memulakan kegiatan pertukaran perniagaan dan kebudayaan antara Jepun dan Dunia Barat (Perdagangan dengan Nanban). Penganut Kristian bebas menjalankan aktiviti mereka dan mubaligh juga bebas berdakwah. Malah tulisan Jepun berasal dari huruf China dan kosa kata Bahasa Jepun juga menerima pengaruh bahasa Portugis. Orang Jepun ketika itu menggelar orang asing dari Dunia Barat sebagai namban yang bererti kaum gasar dari selatan.
Perkembangan Masyarakat Maritim Di Jepun.
1. Di zaman pemerintahan Ashikaga, masyarakat Jepun telah mengalami perubahan ekonomi seperti perdagangan, pembuatan kertas, pengeluaran kain, barangan logam, tenunan dan sebagainya yang sedang berkembang maju.
2. Pada abad ke-16, masyarakat Jepun telah mengadakan hubungan perdagangan dengan perdagang Portugal. Menjelang tahun 1550, ramai pedagang Portugal memasuki Jepun dan menjalankan aktiviti perdagangan. Hubungan yang terjalin turut membawa masuk teknologi barat seperti teknologi kapal, teknik perang, persenjataan, kesenian dan berlaku penyebaran agama Kristian.
3. Pada tahun 1570, Shogun Ashikaga telah menanda tangani satu perjanjian perdagangan dengan pedagang Portugal. Melalui perjanjian ini, pedagang Portugal dibenarkan berdagang di pelabuhan Nagasaki dan perkara ini telah mendorong berlaku peningkatan perdagangan dengan dunia luar dan menjadi pintu keluar bagi pedagang Jepun untuk ke luar negara.
4. Perkembangan ekonomi ini telah menyebabkan beberapa buah bandar semakin
berkembang sebagai pusat ekonomi seperti Kyoto, Osaka, Seto dan Edo. Bandar diraja Kyoto telah menjadi pengeluaran barangan kraf tangan dan kekal sebagai bandar raya terbesar di Jepun. Bandar Osaka pula telah menjadi bandar perdagangan dan perindustrian. Manakala bandar Seto di wilayah Owari telah menjadi pusat pengeluaran barangan tembikar di Jepun. Kemudian muncul pula bandar Edo sebagai bandar baru dan berjaya mengatasi bandar-bandar lama.
5. Masyarakat Jepun telah mengimport barangan tropikal dari Asia Tenggara, barangan sutera, tembikar, buku, lukisan dan wang tembaga daripada China. Menjelang abad ke-15 dan 16, Jepun telah mengeksport sejumlah barangan siap ke China dan negara-negara lain seperti pedang, kipas berlibat dan pemidang. Kipas berlipat dan pemindang mendapat permintaan yang tinggi di China.
6. Pada zaman pemerintahan Shogun Ieyasu, Jepun mengamalkan dasar terbuka dalam perdagangan dengan negara luar dengan harapan Jepun akan
memperolehi keuntungan daripada persaingan Barat dalam perdagangan. Shogun Ieyasu mengharapkan bantuan teknikal dan perdagangan dengan Sepanyol di Filipina dalam kepakaran perlombongan dan pembinaan kapal. Oleh itu Ieyasu telah mengutuskan surat kepada Sepanyol tetapi malangnya gabenor Sepanyol di Filipina lambat memberi jawapannya dan hal ini telah menyebabkan Ieyasu marah. Perkara ini telah mendorong Shogun Ieyasu memberi perhatian pula kepada kedatangan pedagang British dan Belanda.
7. Walaupun Jepun mengadakan hubungan perdagangan dengan negara barat, tetapi hubungan yang terjalin adalah secara terhad. Perkembangan perdagangan di Jepun dengan negara luar seperti dengan Portugal, British, Belanda dan Sepanyol pada abad ke-16 dan 17 telah menggalakkan penggunaan mata wang perak bagi mengantikan penggunaan beras dan kain sebagai tukaran di Jepun. Penggunaaan mata wang perak ini telah menggalakkan lagi aktiviti perlombongan perak, perak dan emas.
8. Perkembangan ekonomi wang telah mempercepatkan kemajuan perdagangan tempatan dan luar negara terutamanya dengan China. Namum hubungan perdagangan antara Jepun dengan China terputus akibat serangan lanun Jepun ke atas China. Oleh kerana Jepun mahukan barangan sutera dan mewah China manakala China pula memerlukan barangan perak Jepun maka mereka menjadikan pedagang Portugal di Macau sebagai orang tengah dalam hubungan perdagangan.
9. Perkembangan ekonomi ini juga telah membawa kepada pengkhususan
pekerjaan dan telah membawa pertambahan jumlah bilangan golongan tukang (artisan) dan saudagar. Persatuan mula muncul terutama persatuan kewangan (mujinko).
10. Perubahan pesat ekonomi perdagangan di Jepun telah membawa
perubahan dalam kehidupan golongan samurai. Sebelum ini golongan samurai bergantung hidup dengan menerima pendapatan berbentuk berguni-guni beras daripada shogun dan daimyo telah menjualnya kepada golongan saudagar di Osaka. Perkara ini telah menyebabkan golongan saudagar menjadi semakin kaya di Jepun walaupun dalam sistem feudalnya berada tahap paling rendah.
11. Pada abad ke-17, muncul ramai golongan pedagang yang cekap dan
berpengalaman serta golongan peminjam wang di bandar seperti Mitsui yang mempunyai syarikat persendirian.
12. Di Jepun juga telah berlaku perkembangan dalam penghasilan barangan
tembikar yang halus dan barangan porselin yang cantik. Teknik pembuatan tembikar telah diperolehi daripada pembuat tembikar Korea dan telah menjadi
