บรรณานุกรม
บรรณานุกรม
กชพรรณ วิลาวรณ์. (2557) . ปัจจัยที่มีต่อการเลือกซื้อเครื่องส าอางประเทศเกาหลี ประเภทผลิตภัณฑ์
บ ารุงผิวหน้า (SKIN CARE) ส าหรับผู้บริโภค ในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารการเงิน การลงทุน การตลาด และบริหารธุรกิจ, 2(3), 92-112.
กรมพัฒนาธุรกิจการค้า. (2562). บริการด้านงานทะเบียนธุรกิจ. ได้จาก http://www.moc.go.th.
[สืบค้นเมื่อวันที่ 27 เมษายน 2562]
กรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ. (2558). กฎระเบียบสินค้า Cosmetics. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริม ธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม.
กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม. (2562). ชี้โอกาสทองเครื่องส าอางไทย 2.76 ล้าน พร้อมแข่งตลาดโลก.
ได้จาก ttps://www.thebangkokinsight.com[สืบค้นเมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2562]
กวิน มุสิกา และคณะ. (2556). ปัจจัยด้านผลิตภัณฑ์ และคุณค่าตราสินค้าที่ส่งผลต่อทัศนคติ
ในตราสินค้าของเครื่องส าอางไทยในสปป. ลาว. วารสารวิทยาลัยพาณิชยศาสตร์บูรพา ปริทัศน์, 8(2), 107–116.
กันต์ฐศิษฏ์ เลิศไพรงาม. (2551). Brand positioning. กรุงเทพฯ: ไอ.เอ็ม.บุ๊คส์.
กิตติ สิริพัลลภ. (2542). การสร้างคุณค่าให้ตรายี่ห้อ. วารสารบริหารธุรกิจ, 22(81), 33–44.
เกษมสันต์ พิพัฒน์ศิริศักดิ์. (2555). กระบวนการสร้างภาพยนตร์และกลยุทธ์การสื่อสารการตลาด แบบผสมผสาน. วารสารวิชาการ, 11(1), 16-27.
ขวัญดาว ศรีวิโรจน์วงศ์ และ ปฐมา สตะเวทิน. (2562). ความไว้วางใจต่อการซื้อสินค้า ประเภทเครื่องส าอางผ่านทางเฟซบุ๊ก. วารสารรัชต์ภาคย์, 13(31), 98-110.
จณัญญา วงศ์เสนา. (2557). ผลกระทบของความสามารถในการสร้างตราสินค้าที่มีต่อความส าเร็จ ของธุรกิจสปาในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชา การจัดการท่องเที่ยวและการโรงแรม มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
จรุมาศ พลทองสถิตย์. (2560). ผลกระทบของการจัดการตราสินค้าที่มีต่อศักยภาพการแข่งขัน ทางการตลาดของธุรกิจเครื่องส าอางในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ ปริญญาบริหารธุรกิจ มหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการตลาด คณะการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัย มหาสารคาม.
จินตนา สิงจานุสงค์. (2559). ผลกระทบของระบบสารสนเทศทางการบัญชีเชิงกลยุทธ์ที่มีต่อ ความส าเร็จขององค์กรของธุรกิจเครื่องดื่มในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ ปริญญาบัญชี
มหาบัณฑิต สาขาการบัญชี คณะการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
106 จิระเสกข์ ตรีเมธสุนทร. (2549). การสร้างภาพลักษณ์ตราสินค้า. ได้จาก
http://www.thaihp.org/index.php?option=other_detail&lang=th&id=
11&sub=26 [สืบค้นเมื่อวันที่ 20 เมษายน 2562]
จุฑาภรณ์ ไชยา. (2549). ความสัมพันธ์ระหว่างศักยภาพการแข่งขันทางการตลาด
กับผลการด าเนินงาน ของธุรกิจจ าหน่ายคอมพิวเตอร์ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.
วิทยานิพนธ์ ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการตลาด คณะการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
จันทิมา ทองดี. (2559). เครื่องส าอาง. ได้จาก http://jantima117.blogspot.com/2008/08/blog- post.html [สืบค้นเมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2562]
เฉลิมพล ชนะมินทร์. (2556). ผลกระทบคุณค่าตราสินค้าที่มีต่อผลการด าเนินงานของธุรกิจอาหาร และเครื่องดื่มในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชา การจัดการการตลาด คณะการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ชลธิศ ดาราวงษ์. (2556). ผลิตภัณฑ์ใหม่และกลยุทธ์ทางธุรกิจ. วารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี, 9(2), 44–52.
ชนานันท์ เกิดพิทักษ์. (2555). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสามารถทางการตลาดของอุตสาหกรรม การบิน. การศึกษาค้นคว้าอิสระ ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏ สวนดุสิต.
ชนัตร โกวิทสิทธินันท์. (2557). ความไว้วางใจที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าจากร้านค้าปลีก แบบดั้งเดิมของผู้ที่อาศัยในอาคารชุด และอาคารอยู่อาศัยรวมในเขตกรุงเทพมหานคร ปี 2557. วิทยานิพนธ์ ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ญาณิน ขมะณะรงค์ และช่อ วายุภักตร์. (2558). การบริหารตราสินค้าในอุตสาหกรรมเครื่องส าอาง.
วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยขอนแก่น, 2(1), 71-78.
ณัฏฐพันธ์ เขจรนันทน์. (2552). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: วี.พริ้นท์.
ณัฐกาญจน์ สุวรรณธารา และธีระ เตชะมณีสถิตย์. (2557). รูปแบบการสื่อสารการตลาดแบบ
บูรณาการ ที่ส่งผลต่อการรับรู้คุณค่าตราสินค้าระหว่างผลิตภัณฑ์เครื่องส าอางตราสินค้าไทย กับตราสินค้าต่างประเทศในระบบขายตรง. วารสารเทคโนโลยีสุรนารี, 8(2), 41-59.
ณัฐชา ประวาลปัทม์. (2555). พฤติกรรมการตัดสินใจซื้อเครื่องส าอางของนักศึกษาปริญญาตรี
คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตสารสนเทศเพชรบุรี. จุลนิพนธ์
หลักสูตรบริหารธุรกิจบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการธุรกิจทั่วไป มหาวิทยาลัยศิลปากร.
107 ณฐมน บัวพรมมี กอพงษ พลโยราช และสถิร ทัศนวัฒน์. (2561). ต าแหน่งทางการตลาดของตราสิน
คาน้ าอัดลมในการรับรูของผู้บริโภค: การวิจัยเชิงสืบเสาะ. วารสารบริหารธุรกิจและการ บัญชี, 1(2), 65-73.
ดนัย เทียนพุฒ. (2546). สุดยอดความส าเร็จขององค์กร. กรุงเทพฯ: ดี เอ็น ที คอนซัลแตนท์.
ดลชัย บุณยะรัตเวช. (2559). แบรนด์ที่ใช่ ขายอะไรก็มีคนซื้อ. กรุงเทพฯ: อมรินทร์.
ตระหนักจิต ยุตยรรยง. (2560). การสื่อสารการตลาดและความคิดสร้างสรรค์เพื่อสร้างตราสินค้า แฟชั่นสัญชาติไทย. วารสารนิเทศศาสตร์, 35(3), 38-49.
ธงชัย สันติวงษ์. (2541). ทฤษฎีองค์การและการเขียนแบบ. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
ธวัชชัย สุวรรณสาร. (2557). การวางต าแหน่งแบรนด์ให้ประสบความส าเร็จ ตอนที่ 2.
ได้จาก http://www.coachtawatchai.org [สืบค้นเมื่อวันที่ 20 เมษายน 2562]
ธีรพันธ์ โล่ทองค า. (2553). เรื่องของแบรนด์. กรุงเทพฯ: ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธีรภัทร์ ศุจิจันทรรัตน์. (2556). การเปิดรับการสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการ ความไว้วางใจ และคุณค่าตราสินค้าที่ส่งผลต่อความตั้งใจซื้อของผู้บริโภค กรณีศึกษาตราสินค้าแอปเปิล.
วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
นพรัตน์ ภูมิวุฒิสาร. (2558). การจัดการการตลาด = Marketing management. กรุงเทพฯ:
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นรรัตน์ สงวนวงศ์วาน. (2557). คุณค่าตราสินค้าและการยอมรับทางสังคมที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อ กางเกงยีนส์แบรนด์เนมของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ ปริญญา บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
นันทัช จิระวุฒินันท์. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างอัตลักษณ์ตราสินค้ากับผลการด าเนินงาน ทางการตลาดของธุรกิจเครื่องดื่มในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจ มหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการตลาด คณะการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัย มหาสารคาม.
บริษัทสกินไบโอเทค (ประเทศไทย) จ ากัด. (2562). ความหมายของเครื่องส าอาง. ได้จาก http://www.skinbiotechthai.com/index.php?lay=show&ac
=article&Id=539369806&Ntype=6 [สืบค้นเมื่อวันที่ 17 เมษายน 2562]
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติส าหรับการวิจัย. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. (2549). สถิติเพื่อการวิจัย. กรุงเทพฯ: จามจุรีโปรดักท์.
ปณิศา มีจินดา และศิริวรรณ เสรีรัตน์. (2554). กลยุทธ์การตลาดและการวางแผน. กรุงเทพฯ:
จรัสแสงแห่งโลกธุรกิจ.
108 ประดิษฐ์ จุมพลเสถียร. (2547). การสร้างแบรนด์และการสื่อสารการตลาด. กรุงเทพฯ:
แพคอินเตอร์กรุ๊ป.
ปิยะชาติ อิศรภักดี. (2559). BRANDING 4.0. กรุงเทพฯ: อมรินทร์.
พจน์ ใจชาญสุขกิจ. (2553). ความภักดีในแบรนด์ หรือ Brand loyaty เกิดขึ้นได้อย่างไร ?.
ได้จาก http://www.drphot.com/talk/archives/2593 [สืบค้นเมื่อวันที่ 20 เมษายน 2562]
พิมพ์ชณัฏ วิทยบูรณ์. (2557). ผลกระทบของการวางแผนการตลาดเชิงกลยุทธ์ที่มีต่อความได้เปรียบ ทางการแข่งขันของธุรกิจ SMEs ในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ ปริญญาการจัดการ มหาบัณฑิต คณะการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พีรพัฒน์ ตุลยาเดชานนท์ และ ยุบล เบ็ญจรงค์กิจ. (2556). การเปิดรับข้อมูลข่าวสาร ความพึงพอใจ และความภักดีต่อตราสินค้าของสมาชิกเฟซบุ๊กแฟนเพจธุรกิจสินค้าในประเทศไทย.
วารสารการประชาสัมพันธ์และการโฆษณา, 6(1), 31-43.
พระราชบัญญัติ. (2559). พระราชบัญญัติเครื่องส าอาง พ.ศ.2558. ได้จาก
http://www.krisdika.go.th/librarian/getfile?sysid=734574&ext=htm [สืบค้นเมื่อวันที่ 20 เมษายน 2562]
ภัณฑิรา ธีระสานต์. (2560). อิทธิพลของภาพลักษณ์ตราสินค้า ต่อความไว้เนื้อเชื่อใจ ความพึงพอใจ และความจงรักภักดีของผู้บริโภคร้านอาหารประเภทสุกียากี้ สาขาในเขตกรุงเทพมหานคร.
วิทยานิพนธ์ ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
มีนา อ่องบางน้อย. (2553). คุณค่าตราสินค้า ความไว้วางใจ และความพึงพอใจ ที่มีผลต่อความภักดี
ต่อตราสินค้า CAT CDMA. วิทยานิพนธ์ ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชา การตลาด มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ยูบีเอ็ม. (2562). เตรียมจัดอาเซียน บิวตี้ 2019. ได้จาก http://www.brandage.com/
article/9936/UB [สืบค้นเมื่อวันที่ 30 เมษายน 2562]
ราชบัณฑิตยสถาน. (2554). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554.
กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
ราม ปิยะเกตุ และคณะ. (2555). โครงการศึกษาวิเคราะห์พัฒนาการของผู้ประกอบการพาณิชย์
อิเล็กทรอนิกส์. ได้จาก http://www.dbd.go.th [สืบค้นเมื่อวันที่ 30 เมษายน 2562]
รัตชพงษ์ เขียวพันธุ์. (2553). แนวทางในการสร้างและพัฒนา อัตลักษณ์ตราสินค้าของสโมสร ฟุตบอลไทย. วิทยานิพนธ์ ปริญญาดุษฎีบัณฑิตบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยสยาม.
109 รัตนสุดา แสงรัตนา. (2552). การศึกษาทัศนคติและพฤติกรรมด้านส่วนประสมทางการตลาดในการ
ซื้อเครื่องส าอางของประชากรในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ ปริญญาบริหารธุรกิจ มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยนเรศวร.
วิทยา จารุพงศ์โสภณ. (2557). กลยุทธ์การบริหารแบรนด์. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
วิเลิศ ภูริวัชร. (2554). Marketing is all around!. กรุงเทพฯ: กรุงเทพธุรกิจ Bizbook.
วัชราภรณ์ ตั้งประดิษฐ์ และไพฑูรย์ เจตธ ารงชัย. (2557). การสร้างคุณค่าตราสินค้าโดยการสื่อสาร ทางการตลาดเชิงบูรณาการผ่านเฟซบุ๊กที่มีอิทธิพลต่อความตั้งใจซื้อเครื่องส าอางของวัยรุ่น ในประเทศไทย. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 9(27), 91-106.
ศรัณย์ อมาตยกุล และก่อพงษ์ พลโยราช. (2559). บุคลิกภาพตราสินค้า. วารสารนักบริหาร, 36(2), 89–101.
ศิวฤทธิ์ พงศกรรังศิลป์. (2555). หลักการตลาด. กรุงเทพฯ: ท็อป.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2552). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.
ศิริรัตน์ นีสันเทียะ และมัลลิกา สังข์สนิท. (2554). ความผูกพัน ความไว้วางใจ และการแลกเปลี่ยน ความรู้ที่ซ่อนเร้นของผู้บริหารในอุตสาหกรรมการผลิต. วารสารเทคโนโลยีสุรนารี, 5(1), 47–60.
ศูนย์พยากรณ์เศรษฐกิจและธุรกิจมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย. (2562). ธุรกิจเครื่องส าอางเกิดง่าย ดับยากจริงหรือ?. ได้จาก http://www.ksr.co.th/ [สืบค้นเมื่อวันที่ 8 กุมภาพันธ์ 2563]
สมบัติ ท้ายเรือค า. (2552). ระเบียบวิธีวิจัยส าหรับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. มหาสารคาม:
มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สมพงษ์ สุวรรณจิตกุล. (2554). สูตรลับการตลาด. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
สรเดช หนองหารพิทักษ์. (2556). ต าแหน่งทางการตลาดของตราสถาบันกวดวิชาในการรับรู้
ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาในเขตอ าเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. รายงานการศึกษาอิสระ ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ส านักงานคณะกรรมการอาหารและยา. (2554). กฎหมายเครื่องส าอาง. ได้จาก
http://www.fda.moph.go.th/sites/Cosmetic/SitePages/Laws.aspx [สืบค้นเมื่อ วันที่ 20 เมษายน 2562]
ส านักงานอนามัยสิ่งแวดล้อม. (2555). การผลิต การบรรจุเครื่องส าอาง. กรุงเทพฯ: ส านักงานกิจการ องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
สิทธิศักดิ์ พฤกษ์ปิติกุล. (2546). การบริหารกลยุทธ์และผลสัมฤทธิ์ขององค์กร ด้วยวิธี Balanced scorecard. กรุงเทพฯ: สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).